SP.A maakte volgens Mohamed Talhaoui recent twee zware fouten, één op immaterieel en één op materieel vlak. Het zal de partij zwaar worden aangerekend.
Dat het niet goed gaat met de sp.a kan niemand nog verbazen. De tol van deelname aan paars-groen over paars tot de huidige Di Rupo I-regeringen (met vier jaren Leterme en Van Rompuy tussen in de oppositie) is zwaar geweest. In die mate dat er een nieuwe beginselverklaring moest worden opgesteld waarbij het weg geërodeerd links profiel flink aangescherpt zou worden. Van deze beginselverklaring bleef in de pers en bij de modale sp.a-kiezer enkel de aanvaarding van de lokethoofddoek op stedelijk niveau hangen.
Resolutie
Er zijn recentelijk echter twee partijstandpunten, die overigens niets met elkaar te maken hebben, naar voor geschoven die gecombineerd m.i. het Waterloo van de partij zullen betekenen in 2014. Het eerste dossier is de Islamofobieresolutie van Bert Anciaux. De resolutie op zich is in de pers dankzij zijn debat met Etienne Vermeersch op ‘Reyers Laat’ breed bediscussieerd geweest. De cruciale vraag hierbij of men wel nog kritiek kan uiten op de ‘achterlijke’ islam blijft bij de socialistische goegemeente hangen. De Vlaming ligt echt wakker van de islam. Eerder zijn prominente sp.a’ers aan de kant geschoven/opgestapt omwille van onenigheid over het islamstandpunt. We kennen uiteraard het geval Vermeersch maar ook de directrice van het Antwerps Atheneum, mevrouw Karin Hermans, is omwille van die reden overgestapt naar de Open Vld. Het staat in de sterren geschreven dat vele mandatarissen, om over kiezers te zwijgen, na de nieuwe inzichten van de partij over de islam hun kar zullen keren. Tobback junior tracht door een spreidstand op dit vlak oppervlakkig de twee kampen te verzoenen (‘het kan mij niet schelen of een pipo (!) met een hoofddoek mij een bouwvergunning geeft, zolang die maar een pipo blijft zoals er andere pipo’s zijn’). Een cassanter voorbeeld van een giftige combinatie van minachting voor zijn eigen kiesvee en steun aan zijn overwegend islamofoob partij-establishment is moeilijk te bedenken…
In dit opzicht is de nachtelijke uittocht van Bert Anciaux met zijn beruchte Islamofobieresolutie onder de arm een lang verwacht riskant maar tegelijk opmerkelijk avontuur. Want omtrent Bert heerst één zekerheid : een partij die hij binnentreedt laat hij in rook en as achter. De vraag is of de sp.a in het licht van 2014 het nodige vaccin hiertegen al heeft opgespoord. Want multicultureel Brussel met zijn enkele Vlamingen denkt over dit vraagstuk helemaal anders dan steden als Antwerpen of Gent. Ik vermoed dat menig sp.a-kiezer, die over de jaren heen meer naar het centrum is opgeschoven en heel principieel denkt over de islam (dus niet in termen van pipo dit of pipo dat), omwille van die resolutie de partij de rug zal toekeren. Daarbij komt dat de doorsnee moslimkiezer meer en meer zijn heil vindt bij Groen maar vooral de PVDA+. Die laatste partij heeft op dit vlak zijn kiezers nog nooit bedrogen, met Peter Mertens eindelijk een voorman die het vlot voor de camera’s kan uitleggen alsook een grote sympathie geniet o.m. bij Marokkaanse adolescenten. Zijn programma geeft hen hoop waarin ze kunnen geloven, is het niet voor henzelf dan zeker later voor hun verwaarloosde jeugd die de sp.a de vorige jaren bewezen heeft massaal op de vuilnisbelt te hebben gedumpt.
Spaarboekjes
Het tweede opmerkelijke partijstandpunt waar ik het over wil hebben betreft het fiscaal voordeel op spaarboekjes. De rechtse CD&V’er en minister van Financiën Koen Geens wil die hervormen. Hij verwijst naar de NBB die zegt dat de spaarboekjes bij de banken (gezamenlijk zo’n 250 miljard euro) fiscaal te veel worden gesubsidieerd, hetgeen de kredietverlening van banken verzwakt. Hij bepleit daarom de vrijstelling van roerende voorheffing op het spaarboekje die nu 1.880 euro bedraagt af te schaffen. Tobback junior ziet dat niet zitten. Ook het doorvoeren van een tarief van 15 procent roerende voorheffing is voor hem out of the question. Beide zouden immers nadelig zijn voor de spaarder. Laat ons eens goed preciseren over wat en wie het hier precies gaat. De interesten (!) van spaarrekeningen zijn vrijgesteld van roerende voorheffing tot een som van 1.880 euro per jaar en dit per belastingplichtige. Deze som wordt daarenboven jaarlijks geïndexeerd. Voor een echtpaar draait het jaarlijks dus om een bedrag van 3.760 euro aan verkregen interesten die fiscaal vrijgesteld worden. Tegen de huidige spaarrente van, laat ons zeer optimistisch wezen, 1% moet men al een bedrag op het spaarboekje hebben staan van 188.000 euro om dit bedrag op te strijken. Voor een echtpaar betekent dit een spaarbedrag op de bank van 376.000 euro ! Dat dan bovendien los van de waarde van andere financiële activa of vastgoed. Daarenboven spreiden spaarders hun spaargeld over meerdere rekeningen om toch niet boven die vrijgestelde interestwaarden uit te schieten wetende dat er geen databank bestaat die deze gegevens centraliseert.
De vraag die ik mij dan stel is hoeveel van de sp.a-kiezers dit bedrag op hun bankrekening hebben staan ? Waarom zijn die genereuze spaarinteresten die onderliggend gigantische tegoeden aan cash vertegenwoordigen, zo heilig voor een socialistische partij ? De waarheid is dat de rechtse advocaat en toevallig minister Koen Geens in deze groot gelijk heeft door ook deze klasse van welgestelde kapitalisten aan te pakken. De sp.a staat met de billen bloot. De enige reden waarom Tobback junior met dit rechtse standpunt strak aan de zijde van de Open VLD weggeraakt, is omdat de modale sp.a- kiezer bij god niet weet waarover het gaat. Die denkt en wordt wijsgemaakt dat het ocharme draait om de 1.880 euro aan spaarbedrag op zijn schamele rekening en niet om de 1.880 euro aan spaarinteresten van hun voorzitter en zijn partijtop. De partij weigert ook te spreken over een vermogensbelasting, enkel over een vermogenswinstbelasting : d.w.z. een taxatie op de rentes van allerlei vermogens, geen taxatie van gigantische fortuinen op zich. Iemand met 10.000.000 euro op zijn spaarboekje (waar Tobback junior aan weigert te peuteren omdat spaargeld volgens hem heilig/veilig moet zijn) en die zijn geërfd fortuin zo doelmatig weet te spreiden dat de winsten daarop minimaal blijven, is bij de SP-a echt thuis. Jongeren daarentegen die in crisistijd vastlopen in jeugdwerkloosheid of ouderen die verzeild raken in langdurige werkloosheid worden gekort in hun uitkering tot ver onder de armoedegrens en als baarlijke duivels opgejaagd. Ziehier de nieuwe sp.a verpersoonlijkt door de zoon van Louis.
Deze twee standpunten, het één op immaterieel intercultureel vlak en het ander op materieel inkomensvlak zouden weleens twee bruggen te ver of het politieke Waterloo voor deze partij kunnen betekenen. De N-VA, bij gebrek aan een echte Vlaamse links-democratische partij, en de PVDA+, als enige echte linkse partij, zullen niet nalaten hun veroveringstocht op de sp.a-flanken agressief verder te zetten. Daarmee geef ik de lezer meteen mijn pronostiek mee voor 2014.
Mohamed Talhaoui – www.doorbraak.be