Het Interview : de bewegende koekjesdoos

Wat een sympathieke peer toch die Albert, roi des Belges. Een sympathieke oude man die vrijuit vertelt over zijn leven. Vrijuit ?

Het grote interview met de vorst-op-rust leek wel op een lang interview uit een reeks als ‘mijnheer doktoor’, maar dan hier met maar één geïnterviewde. Er zijn ook niet zoveel gepensioneerde vorsten van België te vinden om het programma wat meer te stofferen. Inhoudelijk is het een charmeoffensief van het koningshuis : ‘Kijk eens hoe Albert net is als iedereen’. En Albert en Paola deden dat goed, plots was al die houterigheid, kenmerkend voor de koninklijke toespraken en publieke verschijningen, weg. Albert bleek een gewone, rijke oude man, die tijd wil doorbrengen met kinderen en kleinkinderen, die mijmert bij het verleden, ontroerd is als hij vertelt over het overlijden van zijn broer … heel mooi.

Een mens begrijpt niet waarom Filip, huidige koning der Belgen, daar zo gecrispeerd op reageert. Met een beetje menselijk aanvoelen moet je toch weten dat je problemen zoekt als een bejaarde vader gedwongen wordt om voor zo’n dingen toestemming te vragen aan zijn zoon. Maar goed, we weten al langer dan vandaag dat monarchen en hun familie zelf de grootste gevangenen zijn van het systeem monarchie en die gouden kooi via het protocol dan nog zelf gesloten houden. Focussen op de voordelen, kinderen, focussen op de voordelen.

 

Journalistiek

De vraag is eigenlijk: waarnaar keken we ? Was het een reportage ? Was het een hommage ? Mij leek het een soort hagiografie. In ieder geval was het geen journalistiek, al moest de medewerking van journalisten aan het programma die schijn wel hoog houden. Maar als u keek voor journalistiek, dan bent u bedrogen uitgekomen.

De interessantste vragen in het interview zijn niet gesteld. Ook gisteren hadden we het in Doorbraak over wat niet over Albert gezegd werd. telkens toen het interessant dreigde te worden, werd er overgeschakeld naar een ander onderwerp. De reactie van Filip op het koningschap van vader Albert ? ‘Delphine; de kijkers verwachten dat die naam hier valt, maar u zal er niet op antwoorden omdat er een proces loopt. Alsof de journalist zich moest verantwoorden om de vraag niet te stellen. Ik zie het Phara niet zo vragen … De verhouding met prinses Lilian ? Hoe zit het met de relatie met Laurent ? Met Fabiola ? De charismatische beweging en het katholiek geloof, welke rol speelden die ? Zelfs als het echt interessant dreigde te worden, toen Albert zei dat hij bang was om de laatste koning van België te zijn, kwam niet de vraag ‘waarom ?’ In die zin was het een quasi perfecte hagiografie, een die zich hield aan de damnatio memoriae ; sommige mensen schijnen gewoonweg niet te bestaan.

Zoals dat vaker gaat bij die legendarische heiligenlevens, leerden we niet echt veel. Dit was marketing van Albert en Paola, geen memoires, geen biografie, niets van dit alles. We keken samen naar een soort bewegende koekjesdoos, maar er bleek niets lekkers te zitten onder het deksel. Neen, ‘Het Interview’ was zelfs geen infotainment, het was entertainment. Goed entertainment ? Voor VTM en RTL wel. De maandaguitzending had 1,65 miljoen kijkers. De kassa van de Medialaan rinkelde. En daar was het om te doen. Groot gelijk hebben ze. Een gevulde kas met een gemiste journalistieke kans, je moet het maar doen. Maar VTM had beter Koen Wauters gestuurd of Marlène de Wouters d’Oplinter om de vragen te debiteren, toch geen journalist. En dan moeten we er eerlijkheidshalve aan toevoegen dat de Vlaamse journalist nog de meest kritische was – althans tijdens de eerste episode. Ook al werd de Vlaamse interviewer niet verwend. De koning was duidelijk radder van tong in het Frans dat in het Nederlands.

En hoe langer je er naar kijkt, hoe potsierlijker allemaal. Hebt u die foto’s gezien die vrijgegeven werden van de opnames ? Met cameramannen en de geluidsman allemaal perfect in blauwgrijs pak, inclusief stropdas. En de koning daartussen in hemd en trui. Is er dan niemand die daar enige kanttekening bij plaatst ? Is er niemand die het belachelijke inziet van dat hele circus ? Waarom moeten die mensen benaderd worden als zijn ze van een andere planeet ? Waarom gaat iedereen mee in dat spelletje, waarom stellen die journalisten niet de vragen die moeten gesteld worden, maar houden ze zich vanuit het maatpak en das keurig aan het lijstje die ‘de entourage’ heeft voorbereid ? Je zou een film kunnen maken van een journalist of cameraman die tijdens dat interview plots de grap van dit alles inziet en zijn camera neerlegt. Zo’n ‘quiz me quick’-moment.

We hebben de hype gehad, maar als we er wat dieper over nadenken is ‘Het Interview’ niet de richting dat het uit moet. Laten we dat maar gauw vergeten. En dat Albert nog lang mag genieten van zijn welverdiend pensioen, samen met ál zijn kinderen en kleinkinderen. En als er eens een kritisch interview komt, laat het dan nog eens weten.

Pieter Bauwens – www.doorbraak.be .

coverfoto : Koninklijk Paleis Brussel