Voor het eerst gaat de ‘Orde van de Vlaamse Leeuw’ naar een vrouw. En wat voor een ! Nelly Maes knoopt er direct een beklijvende belijdenis aan vast.

Op zaterdag 28 juni mocht Nelly Maes, gewezen mandataris van de Volksunie (VU) en huidig voorzitter van het Vlaams Vredesinstituut, de ‘Orde van de Vlaamse Leeuw’ ontvangen ten stadhuize Sint-Niklaas. Schepen Annemie Charlier (N-VA) begroette het publiek, hoogleraar Matthias Storme hield als voorzitter van de Orde van de Vlaamse Leeuw de laudatio, waarin het belang van de politiek in verleden en heden voor een beter begrip van Nelly Maes als gewezen gedreven parlementslid werd onderstreept. Heel fijntjes merkte de gerenommeerde jurist daarbij op dat het federale parlement zich nooit zo van zijn wezenlijke taak heeft gekweten als tijdens de regeringscrisis van 2011-2012.

Toonzetter

‘Rooie Nelly’ : onomstreden is ze niet … te Vlaams voor de linksen, te links voor de flaminganten. Maar door haar beginselvastheid, als zowel sociaal als Vlaams geëngageerde politica, was ze een ’toonzetter’ zoals An de Moor, voorzitter van Vlaanderen Feest! en de Beweging Vlaanderen-Europa, terecht aanstipte. En die ’toonzetter’ liet er in haar dankwoord geen twijfel over bestaan dat de Vlaamse Beweging zich niet mag beperken tot het institutionele. Nelly Maes wil een ‘onvergrendeld en ongekooid Vlaanderen’, maar ze wil een zelfstandiger Vlaanderen ook een maatschappelijke en culturele invulling geven. De strijd voor zelfbeschikking overstijgt het materiële. Cultuur maakt ‘rijk wie arm is’, geeft ‘eigenwaarde aan wie vertrapt wordt’. Vlamingen hebben in hun strijd voor de eigen taal geleerd weerbaar te zijn, hebben geleerd belangstelling op te brengen voor andere culturen. Onze taal wordt echter bedreigd in Europa en ook van binnenuit (denk maar aan zovele jonge Vlaamse wetenschappers die enkel in het Engels publiceren). Dat is ook een bedreiging voor het maatschappelijke project dat Vlaanderen is. Want taal betekent immers emancipatie, is ook bindmiddel. Maes verwijst naar Australië als een immigratieland bij uitstek, en niemand die daar twijfelt aan het belang van taal als middel tot integratie.

‘Elke kruimel bevoegdheid’

Kritisch laat de gewezen VU-politica zich ook uit over de zesde staatshervorming. Het werken aan de emancipatie van Vlaanderen is niet af. Er moet een gevecht worden geleverd voor ‘elke kruimel bevoegdheid’. Omwille van wat Vlaamse ondernemers en arbeiders realiseren, moet Vlaanderen meer armslag krijgen, maar omwille van de bedreigingen die zich meer en meer manifesteren, zoals het verlies aan duizenden arbeidsplaatsen, moet de Vlaamse ‘res publica’ ook haar geschikte plaats vinden in een wereld die gekenmerkt wordt door toenemende globalisering. Daarvoor is een ‘stevige Vlaamse politiek’ nodig. Nelly Maes droomt van Vlaams bewuste Vlaamse partijen, dus ook van ‘rode en groene leeuwen’. Zoals ze in de haar eigenste humor opmerkt, mogen het desnoods ook ‘panda’s met een leeuwenhart’ zijn.

Dirk Rochtus – www.doorbraak.be .