Binnenkort verschijnt boek over Hove en WOI

Neen, de Heemkundige Kring en de HOVEnaar bestaan nog geen 100 jaar …

Neen, we vieren geen inwoner die honderd jaar geworden is.

Eigenlijk vieren we helemaal niks.

Herdenken is het juiste woord.

DEN GROOTEN OORLOG

Inderdaad, de Eerste Wereldoorlog. We kunnen er nu eenmaal niet omheen. Alle media berichten er méér dan uitvoerig over. Oud-strijdersverenigingen en Heemkundige Kringen ’t allenkante zetten hun beste beentje voor, halen hun scherpste pennen boven (en wie nog een beetje ‘mee’ zijn … hun ouderwetse of gesofistikeerde tekstverwerkingssystemen) en bundelen alle hun nog resterende krachten om die (vreselijke) tijd-van-toen weer uit het stof van de nog altijd keurig onderhouden niet te tellen kerkhoven, voornamelijk in Vlaanderen en Frankrijk, uit de vergetelheid aan de oppervlakte te brengen en in de belangstelling te plaatsen.

Helaas is het motto van na die gruwel ‘Nooit meer oorlog’, veel te gauw vergeten geworden, en mee begraven in de ontelbare graven, met of zonder naam. Eén omwenteling van een waarnemingssatelliet rond de aarde volstaat om beschaamd en deemoedig het hoofd te buigen omdat de ‘beschaafde’ mens van vandaag nog altijd de allereerste wet van iedere religie en samenleving ‘gij zult niet doden’ schaamteloos met de voeten treedt in naam van zinloze, dwaze en mensonterende excuses, macht, rijkdom of gewoon uit primitieve moordzucht.

Genoeg stof om er oeverloze discussies over te voeren, geleerde filosofische studies te schrijven en massa’s sensatietijdschriften en boeken te vullen met holle woorden en ronkende lege … volzinnen …

Heemkundige Kring ‘De Markgraaf’ en deHOVEnaar houden het bij een bescheiden poging om een levensecht getuigenis over de Eerste Wereldoorlog aan de oppervlakte en onder de aandacht te brengen. We verklaren ons nader.

Tijdens naarstig geduldig geschiedkundig speurwerk naar dichtgeslibde of toegedekte bronnen, kwam Frans Sermeus, onze researcher met dienst, op zoek naar persoonlijke gegevens van Hovenaars ten tijde van W.O.I, in het KADOC (katholiek documentatiecentrum) in Leuven, onverwacht en zeker onverhoopt terecht in het archief van de orde van de redemptoristen en meer bepaald bij de persoonlijke ‘nalatenschap’ van ene pater Van Linden, zoon van, jawel, een vroegere burgemeester van Hove.

Een merkwaardige vondst op zich, die verder onderzoek méér dan wettigde ! Het werd nog véél interessanter toen bleek dat de brave pater in kwestie, wiens apostolische roeping lag in het prediken van ‘missies’, zoals dat in die tijd een algemene trend was inde katholieke wereld, bij het uitbreken van de oorlog als aalmoezenier mee naar het front trok aan de Ijzer.

Maar wat het voorgaande nog oneindig veel kostbaarder maakte, was de ontdekking van een heus ‘dagboek’ dat de gedreven priester minutieus bijhield, van bij het uitbreken van de vijandelijkheden, tot een flink eind in de oorlog.

Zo krijgen we een eerlijk en realistisch beeld op een bescheiden en fragmentarisch onderdeel van het leven op en rond de frontlijn van de Westhoek, vanuit een artilleriepost gezien en ervaren door een priester-aalmoezenier. Geen krijgshaftige strategieën of grootscheepse militaire acties, maar gewoon het dagelijkse leven van frontsoldaten in – en/of in de directe buurt van de loopgraven.

Gewoon de dagelijkse persoonlijke belevenissen en ervaringen van de ‘piotten’ in de laagste regionen van het strijdgewoel, gezien door de ogen – en ervaren in het hart en de ziel van wat we zonder overdrijving de ‘geestelijke leider’ mogen noemen van het merendeel van onze Vlaamse jongens die hun leven veil hadden voor onze vrijheid en wier leuze voor eeuwig gebeiteld staat in het historische Ijzermonument :

‘AVV-VVK’ (Alles Voor Vlaanderen – Vlaanderen Voor Kristus)

Aan deze laatste (voor velen wellicht ietwat bombastisch en voorbijgestreefd klinkende) leuze moeten we ter verduidelijking toevoegen dat het bewuste handgeschreven dagboek in het … Frans is geschreven, omdat de ‘intellectuele voertaal’ (om het zo uit te drukken …), maar ook de bestuurstaal in die tijd overwegend, zo niet algemeen, het Frans was.

Bij het vertalen (een goede vertaling moet altijd een verantwoorde hertaling zijn) ervan, zijn we zo dicht als mogelijk bij de oorspronkelijke woordkeuze gebleven, met altijd de nodige aandacht voor de inhoudelijke betekenis achter de woorden.

Woorden die ‘a la minute’ opwelden uit de geest en het hart van een man die zijn leven in dienst gesteld had van anderen.

Maar ook een man die een kind was van zijn tijd, en die niet volledig los kon leven van de tijdsgeest van toen.

Zo rekenen we het hem niet aan als ‘zonde’ (!!!) geregeld antichristelijke woorden te lezen zoals bijv. ‘die smerige moffen’ als hij het heeft over … onze Duitse broeders …

De Duitsers bezetten de Antwerpse Grote Markt

Ook het lezen van het handschrift in een bescheiden notitieboekje van honderd jaar oud, bracht wel wat problemen met zich !

Gelukkig konden we rekenen op de welwillende en zelfs enthousiaste medewerking van een autochtone Westhoekkenner, al dertig jaar actief bezig met de materie en zelf auteur van een aantal boeken.

Deze uitgave heeft niet de pretentie een wereldschokkend historisch meesterwerk te zijn. Het is gewoon het authentieke eerlijke relaas van een dorpsgenoot, dat ongetwijfeld door zijn originele invalshoek ook belangstelling kan opwekken buiten onze dorpsgrenzen, maar in eerste instantie hebben we het bedoeld voor onze plaatselijke ‘markt.

Uiteraard moesten we de concrete weergave van feiten en toestanden en beschrijvingen, door … een leek inzake krijgskunde, diepgaand toetsen aan de exacte gegevens van de ballistische terminologie en de geografische realiteit van toen. Een hele klus die gelukkig verlicht werd door boven vermelde deskundigheid van André Gysel, zelf auteur van enkele boeken over dezelfde materie …

Het uiteindelijke concept zal afhangen van een aantal factoren die momenteel nog worden onderzocht, maar zal Hove waardig zijn ! Hoe het er (ongeveer) zal uitzien, kan je zien aan de stand van de Heemkundige Kring en deHOVEnaar.

We rekenen uiteraard op een ruime belangstelling van onze Hovese bevolking. Over de kostprijs hebben we ons diepgaand beraden. Omdat die afhankelijk is van het uiteindelijke concept en ook van de … oplage ! Maar we kunnen wel garanderen dat die kostprijs zo realistisch mogelijk werd ingeschat : geen van de betrokken verenigingen heeft ook maar het geringste winstbejag op het oog. En alle medewerkers aan het project, doen dit gratis,

Pro deo … pro patria … en pro Hove !!!

Wacht dus niet te lang ! Dat is alles wat wij van U verwachten !!!

Het boek kost in voorintekening 20 euro, nadien 25 euro.

De lijst van de voor-intekenaars wordt afgedrukt in het boek.