78-ste Vlaams Nationaal Zangfeest met fotoverslag

Op zondag 8 maart jl. had in de Lotto-Arena in Merksem het 78^ste Vlaams Nationaal Zangfeest plaats. Er waren een goede 5.000 aanwezigen.

Bij het binnenkomen van het gebouw is het er een Vlaamse markt, allerlei verenigingen en clubs proberen er hun waren te verkopen en nieuwe leden in te schrijven.

Het eigenlijke zangfeest is een mix van samenzang, optredens van muziekkapellen ven de KSA en het VNJ, vendeliersgroepen, choreografie, kinderkoren, kleinkunst en een politieke toespraak (zie bijlage). De voorzitter van het organiserende ANZ (Algemeen Nederlands Zangverbond) is Hovenaar Erik Stoffelen.

Na het zangfeest is er nog de traditionele receptie met de genodigden.

 

TOESPRAAK 78ste VLAAMS NATIONAAL ZANGFEEST – 8 maart 2015

 “Vlaamse vrienden,

Welkom op het 78^ste Vlaams-Nationaal Zangfeest ! Vandaag 8 maart sluit de week van de vrijwilliger af. Met nog één halftijds personeelslid mogen of beter moeten we intussen zeggen dat het ANZ een vrijwilligersvereniging geworden is. Vannacht om 4u. kregen we de sleutels in handen van een lege zaal. Enkele intensieve uren later rollen we hier een zangfeest uit. Een heel jaar lang komt een regieploeg samen om dit zangfeest vorm te geven. Ik wil hier dan ook nog eens hulde brengen aan onze talloze vrijwilligers,  want zonder hen is een zangfeest niet mogelijk. Bedankt !

Ook onze culturele werking is helemaal geschraagd op vrijwilligers. De mensen die ons digitaliseringsproject vorm geven en zo onze rijke Nederlandstalige liederenschat vereeuwigen en het lot van onze Vlaamse toondichters veilig stellen, doen dit grotendeels op vrijwillige basis. Zij verdienen als het ware een standbeeld. Toch wil ik vandaag één persoon in het bijzonder huldigen als topvrijwilliger. Helaas is hij enkele weken geleden overleden, ik heb het over Gust Teugels.

 

Jarenlang was Gust één van de trouwe medewerkers aan het zangfeest. ‘Open zangstonden’, een nieuw lied aanleren, minder bekende liederen brengen, een wat moeilijker lied zingen dat niet echt voor samenzang geschikt was, maar dat we toch op het zangfeest wilden laten horen: je kon het Gust allemaal vragen, en je wist dat hij met zijn mooie heldere stem telkens weer een ontroerende vertolking zou neerzetten. Ook achter de schermen was Gust een bezige bij die ook zorgde voor de opvang van de koren. Gust was iemand die Vlaamse liederenschat ademde. Als solist, als dirigent maar even goed als organisator. Naast zijn eigen koor Kantiek en het koor Gaudeamus trad hij ook op als koordirigent op IJzerbedevaarten en IJzerwakes.

Daarnaast trok hij heel Vlaanderen rond om zangstonden te leiden maar even goed om andere koren bij te staan. Hij ondersteunde de werking van vele basiskoren en was ook betrokken bij de organisatie van koorwedstrijden, koorontmoetingen, cursussen of studiedagen. En we mogen ook zeker zijn gedreven inzet als onderwijzer en later als schooldirecteur niet vergeten. Hele generaties kinderen verlieten zijn school met een stevige liederenschat in hun rugzak. Voor de vele vrijwilligers uit de Vlaamse Beweging, en specifiek deze van het ANZ met Gust Teugels als voorbeeld, vraag ik jullie welgemeend applaus.

 

Ook over de grenzen tellen de onafhankelijkheidsbewegingen vele vrijwilligers. Denken we maar aan al die mensen in Schotland die van deur tot deur actie voerden voor het YES-kamp. Het leverde een bijna-winst op en intussen gaat de onafhankelijkheidscampagne daar enthousiaster dan ooit door.

De kracht van de overtuiging houdt hen én ons overeind. Ook al kan er al eens een moment van moedeloosheid doorbreken, laten we de woorden van Prins Willem van Oranje nog eens citeren : het is niet nodig van te hopen om te ondernemen, noch van te slagen om door te zetten.

 

Vandaag herdenken we de 200^ste verjaardag van de oprichting van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden. Ook al was dit koninkrijk maar van korte duur, het wierp alvast tijdelijk een dam op tegen de verwoestende verfransingsmachine die de Franse revolutionairen op ons hadden losgelaten. Wij willen graag in dit speciale herdenkingsjaar de culturele banden met Nederland aanhalen en pleiten uiteraard voor een politieke samenwerking tussen Nederland en Vlaanderen.

 

Het zal u wellicht verbazen, het zal niet snel meer gebeuren, maar vandaag huldigen we hier een koning, Willem I. De Gentse universiteit én de Gentse haven hebben veel te danken aan zijn initiatieven.

Een groep Vlaamsgezinden uit Gent hebben een speciaal comité ‘Willem Bedankt’ in het leven geroepen om een standbeeld op te richten zodat deze belangrijke passage in onze geschiedenis niet vergeten of erger nog weggemoffeld wordt.

 

Maar, Vlaamse vrienden, voor alle duidelijkheid en om toch zeker morgen niet opgebeld te worden door het paleis… anno 2015 is er geen plaats meer voor een middeleeuwse ondemocratische erfrechtelijke monarchie die enkel dient om de al even ondemocratische en kunstmatige Belgische constructie te stutten en aaneen te lijmen.

2015 is niet alleen een herdenkingsjaar. Over enkele maanden zijn er verkiezingen in Groot-Brittannië en als we onze Schotlandkenner van Doorbraak mogen geloven, hebben onze vrienden van de SNP daar mooie vooruitzichten. Wie dacht dat een verloren referendum een definitieve doodsteek betekende voor de onafhankelijkheidsbeweging daar, is er aan voor de moeite. Onze Schotse vrienden laten de moed niet zakken, maar nemen vol zelfvertrouwen de handschoen op om hun droom voor een eigen Schotse staat vorm te geven. De schandalige en typische bangmakerij op de laatste dagen van hun referendum heeft misschien het verhoopte angsteffect opgeleverd, op lange termijn zal het de Schotse ‘independency’ niet hinderen !

Niet alleen voor Schotland is 2015 een belangrijke mijlpaal. Ook in Catalonië wordt het dit jaar spannend. Terwijl het Spaanse Hooggerechtshof op aansturen van de conservatieve Spaanse regering én het Spaanse koningshuis alles doet om het aangekondigde referendum onwettig te verklaren, maken onze Catalaanse vrienden zich op voor een warm najaar.

Ook in Catalonië is er dus de nodige animo rond onafhankelijkheid of ‘independencia’. We konden vorig jaar op een geslaagde manifestatie van de Vlaamse Volksbeweging in Brussel al ervaren hoe gedreven de Catalanen wel zijn.

Als je in je eigen regio een mensenketting van enkele honderden kilometers kan vormen door honderdduizenden mensen op straat te brengen, op vrijwillige basis, zonder steekpenningen en gratis openbaar vervoer, dan word je toch even stil en zelfs jaloers.

 

Wie de kans heeft om eens in de Catalaanse voetbaltempel van Camp Nou te komen, moet dat echt eens doen. Je ontdekt er dat vlaggengezwaai heel fijn kan zijn, zeker als het gebeurt onder het voortdurend gescandeer van ‘Independencia’. We kunnen van onze Catalaanse vrienden echt nog heel wat leren. Maar van een siësta richting hun onafhankelijkheid is alvast geen sprake! Als zich later dit jaar een overweldigende meerderheid uitspreekt voor onafhankelijkheid, zien we met spanning uit naar het democratisch gehalte van de Europese Unie die dit overduidelijk democratisch signaal niet kan blijven negeren!

 

En Vlaanderen ? Hoe staat het hier ? Eerst toch even dit, we zeggen hier al een paar jaar vol overtuiging ‘liever geen akkoord dan een slecht akkoord’. En ook de Baertdoctrine willen we nog even in herinnering brengen: we willen geen akkoorden die onze onafhankelijkheid hypothekeren. Het mottig vlinderakkoord van de zesde staatshervorming indachtig, mogen we blij zijn dat er geen zevende staatshervorming op ons afgevuurd werd…

Maar intussen is het wel stil op communautair vlak. Zo lijkt het toch, maar niets is minder waar natuurlijk. Als je alle ongelijkheden, onrechtvaardigheden en ondemocratische grendels in een pot steekt, dan gaat deze natuurlijk sudderen zoals een heerlijke pot Vlaams stoofvlees. Voor wie denkt dat het nu peis en vree is in het Belgische huishouden, vroeg of laat vliegt het deksel heviger dan ooit van die Belgische hutsepot. Dit vooruitzicht schrikt ons niet af, integendeel, we kijken er naar uit.

Vlaamse vrienden,

De partijpolitieke kaarten zijn grondig herschud en hiermee wordt volop gespeeld. De niet-partijpolitieke beweging mag niet stilletjes en lijdzaam toezien op dit soms boeiend soms beschamend kaartspel. We moeten van deze legislatuur gebruik maken om het noodzakelijke draagvlak voor onafhankelijkheid te vergroten. Eén zaak hebben we in elk geval gemeen met de Schotten, de Catalanen, en andere volkeren die naar zelfbestuur streven gemeen: we willen ons doel geweldloos én met een democratische meerderheid bereiken. Dus moeten we elke medestander verwelkomen die in onze richting meegaat. Vele onbesliste en vaak door onze regimepers gedesinformeerde burgers zullen we overtuigen van de meerwaarde van een eigen Vlaamse staat.

Laten we ons daarbij niet van tegenstander vergissen, want op de weg naar die Vlaamse staat liggen vele voetangels en klemmen en staan de belgicisten klaar om stokken in onze wielen te steken. België is en blijft een onwerkbaar vehikel en zal niet vanzelf verdwijnen. Laten we daarom met de beperkte financiële middelen en bescheiden mankracht, eigen aan onze beweging, óns Latijn steken in de twijfelaars, die nog een autonomiezetje nodig hebben.

De voorbije jaren werden er vele colloquia georganiseerd. Die mogen er nog komen, en het kan nooit kwaad dat alweer een nieuwe ernstige studie, zoals onlangs deze van Deutsche Bank, aantoont dat een eigen Vlaamse staat perfect werkbaar is. Wij hebben deze zoveelste studie niet nodig, maar velen hebben wel nood aan dergelijke werkstukken om de ogen te openen.

 

Wij Vlaamse Bewegers, weten hoe de vork in de steel zit als we de miljardentransfers van noord naar zuid op de korrel nemen, 12 miljard euro jaarlijks van noord naar zuid, zonder uitzicht op beterschap. Het verhaal van de hangmat of de springplank is al vaak gebracht, maar dient herhaald, en liefst vertaald naar een taal die Jan met de pet begrijpt.

Een eerste oefening hiertoe is gezet door de V.V.B. en het Aktie Komitee Vlaamse Sociale Zekerheid. Verspreiden maar, want wij moeten naar buiten treden, op een verstaanbare manier. Wij moeten de Vlamingen overtuigen dat het anders kan. Heel wat Vlamingen beseffen dat er bespaard dient te worden, maar die besparingsoefening zou heel wat draaglijker en aangenamer kunnen, mochten de heilloze transfers eindelijk eens afgebouwd worden.

Probeer andersgezinden te overtuigen met de vele sterke argumenten die we hebben. Verlies je geduld niet, Rome is ook niet op één dag gebouwd. Maar steek je Latijn in de niet-overtuigden. De overtuigden verschillen in aanpak, in visie, in stijl. Het zij zo, zolang men zich maar niet gaat wentelen in de macht van de Belgische salons en het einddoel, een onafhankelijk Vlaanderen, nooit uit het oog verliest.

 

Discussieer over strategie binnenskamers, maar door al ruziënd over de openbare weg te rollen, zullen we ons einddoel niet sneller bereiken. Ik verwelkom enthousiast alle politici hier aanwezig, over alle partijgrenzen heen. Enkele parlementsleden hier aanwezig uit staatsbehoudende partijen krijgen morgen banbliksems van hun unitaire partijgenoten. Hun Belgischgezinde moederpartijen verdienen van ons vaak een ezelstamp, maar wie naar het Zangfeest komt, verdient onze waardering. Sommigen zullen misschien ooit het verschil maken om onze Vlaamse staat te realiseren.

 Ook al hebben we reden om te klagen, ook al zijn er tal van rotte dossiers, om mensen te motiveren, breng je best een positief verhaal. Zeg gerust wat er scheef loopt, maar bied een Vlaams alternatief. Vlaanderen heeft troeven genoeg om uit te spelen.

 

Ook al zijn er dagen dat je als Vlaming moedeloos wordt van de politieke gang van zaken, je gaat geen brood kopen bij een gedeprimeerde bakker. Je kan pas mensen warm maken voor een project als je er zelf in gelooft, als je positivisme uitstraalt.

Ook al hebben we het al ontelbare keren keer gezegd, we herhalen het graag nog eens, een onafhankelijkheidsbeweging is niet rechts of links, je kan ze maatschappelijk niet klasseren in één vakje. In Catalonië en Schotland is de onafhankelijkheidsbeweging eerder links. Rechts of links, wij denken Vlaams.

Volk, word staat, word Vlaamse staat. Wij zingen Vlaanderen vrij !

Ik dank u.

Erik Stoffelen.”

 

RECEPTIE

Na het eigenlijke zangfeest is er nog de receptie voor de genodigden. Men treft er allerlei mensen die in de Vlaamse Beweging op sleutelposten zitten naast gewone militanten en politici. Deze keer was kamervoorzitter Siegfried Bracke, minister van Binnenlandse zaken Jan Jambon de opmerkelijke gasten op de receptie. Verder hadden we nog Vlaams Belangvoorzitter Tom Van Grieken, een rits parlementsleden van N-VA en VB, enkele gewezen parlementsleden en enkele burgemeesters uit de regio. Wie ook erg opviel was radiojournalist Mark Vandelooverbosch uit Mortsel. Hij had een lang gesprek met kamervoorzitter Siegfried Bracke en prof. Erik Defoort (ex beheerder VRT). De heer Vandelooverbosch was in zijn jeugd actief bij de scouts in Mortsel, maakte dan een omzwerming lang de Volksunie en kwam uiteindelijk bij de Socialistische Partij terecht. Hiervoor was hij enige jaren gemeenteraadslid in Mortsel. Wat toen erg opviel was dat de drie toenmalige SP-gemeenteraadsleden de raadszaal verlieten als Vlaams Blok gemeenteraadslid Mark Schampaert het woord nam …

Tijden kunnen veranderen, nu was de heer Vandelooverbosch een aandachtige gast op de Vlaams Nationale receptie. Uit die hoek kunnen er misschien nog interessante bevorderingen komen die de persoonlijke carrière een ‘boost’ geven …

Foto’s : (C) Reporters & Gazet van Hove .