Door Jean-Marie Dedecker – www.tscheldt.be .
Brugpensioen is al decennia een historische vergissing. Het wordt misbruikt door alle betrokken partijen. Zwart werk tiert het weligst waar het meeste bruggepensioneerden zijn.
Voor patroons is het smeerolie voor herstructureringen en afvloeiingen op de rug van de belastingbetaler.
Voor politici is het een sinterklaasfonds om de gemoederen te sussen bij elke fabriekssluiting, en voor de vakbonden is het geëvolueerd van een sociale noodrem naar een verworven recht.
Syndicaten zijn eerder verdedigers van het recht op luiheid geworden dan van het recht op arbeid. Ze misbruiken het stakingsrecht als chantagewapen om hun eigen politieke macht te vrijwaren : pesten van de werkgever om het wangedrag van de overheid aan te klagen. Armworstelen om de macht, een machiavellistisch spelletje vergiftigd door profileringsdrang. Het debat over het brugpensioen is een brug te ver. De politieke moed ontbreekt echter om het volledig te laten uitdoven.
De kracht van verandering van de N-VA is omgeslagen in het roest van verankering. Er gaat evenveel turbulentie – laat staan kracht – van uit als van de Copernicaanse revolutie van Kris Peeters.
Het nieuwe akkoord over brugpensioen is verwaterd tot een semantische discussie over het geslacht der engelen. Alle verworven rechten blijven bestaan en voor toekomstige bruggepensioneerden worden de woorden ‘actief en passief solliciteren’ vervangen voor ‘aange-past beschikbaar zijn’.
Politici zijn sterk in Newspeak. Het gaat immers niet om verandering, maar om perceptie. Het woord brugpensioen werd vervangen door S.W.T.(Stelsel van werkloosheid met bedrijfstoeslag), bedrog van het intellect.
Net zoals met het Zilverfonds in het pensioendebat. Er zaten zelfs geen dertig zilverlingen in dit oplichtingsvehikel, enkel lood en oud ijzer.
De N-VA heeft geluk dat het testosterongehalte van de vakbondsbobo’s De Leeuw, Leemans en Co momenteel hoger is dan hun I.Q.
De arrogantie van de vakbonden is een godsgeschenk voor Bart de Wever. Zo kan hij de minimale bijsturingen van het sociaal akkoord over het brugpensioen, die amper cosmetica waren om aan te tonen dat de ultieme beslissingsbevoegdheid bij zijn kibbelregering ligt, verkopen als een overwinning. Terwijl het in feite een nederlaag was dat zelfs de perceptie niet verdient van een Pyrrusoverwinning.
Van de grote N-VA verkiezingsbeloftes is er nog niets over de brug gekomen, ze zijn er eerder onder weggevloeid met het water in de Schelde : geen beperking van werkloosheid in de tijd, geen vermindering van de belastingdruk of wegwerken van de werkloosheidsval, enz. … Nochtans noodzakelijke voorwaarden om jobs te creëren.
De communautaire agenda werd ook al met het badwater weggegooid.
Rode hysterica Onkelinx eist dat de N-VA. excellenties hun excuses aanbieden in Laken voor hun decibels op het Vlaams Nationaal Zangfeest. Ik vrees dat ze het nog zullen doen ook.
Wie zei ook weer dat België de N-V.A. meer zou veranderen, dan de N-VA België ?
Foto : (C) Gazet van Hove – Coverfoto : Jean-Marie Dedecker in Edegem.