Door Katelijne –www.tscheldt.be .
Meer dan veertig jaar na de oorspronkelijke Franse uitgave in 1973 is er – eindelijk – een Nederlandse vertaling verschenen van Le Camp des Saints, het controversiële meesterwerk van de Franse schrijver en essayist Jean Raspail (1925). Het Legerkamp der Heiligen, is de titel die vertaler Jef Elbers het boek meegaf. Uitgeverij Egmont zorgde voor de verspreiding ervan. Op een ogenblik dat de zuidelijke kusten van Europa overspoeld worden door bootvluchtelingen achtte uitgever Filip de Man de tijd meer dan rijp om de profetische waarschuwing van Raspail dat de westerse beschaving zal bezwijken onder de tsunami vanuit de Derde Wereld, nog eens extra onder de aandacht te brengen. Dat deze waarschuwing de multiculturele utopisten allerminst bevalt, was mooi meegenomen …
Een paaszondag. We bevinden ons aan de Côte d’ Azur. Vanuit zijn werkkamer ziet de bejaarde professor Calguès een armada roestige vrachtschepen opduiken, omringd door duizenden drijvende lijken en met aan boord – een snelle berekening – bijna één miljoen Hindoes. Zij willen Europa veroveren, voor hen het Eldorado, het beloofde land van melk en honing. Het zijn, zo verbeeldt Calquès zich, allochtone armoezaaiers die hier geluk willen oogsten, ook al gaat dat ten koste van de autochtone inwoners van wie de voorouders met veel zweet, bloed en tranen een relatieve welvaart hebben opgebouwd. Ogenschijnlijk heeft de invasie een pacifistisch karakter. De indringers beschikken echter over verborgen wapens : hun aantal, hun tentoongespreide weerloosheid, hun meelijwekkende verhalen, hun schrijnende miserie …
Hoe het verder gaat, moet u zelf lezen. Alleen de laatste zin van het boek wil ik u nog meegeven : ‘De val van Constantinopel is een persoonlijk drama dat ons vorige week is overkomen’.
Reeds kort na het verschijnen van Le Camp des Saints werd Raspail beschuldigd van racisme. Nochtans had hij bewust gekozen voor Hindoes en niet voor vluchtelingen uit Midden-of Noord-Afrika, juist om te vermijden dat het boek zou gezien worden als een racistisch pamflet tegen Afrika en de islam. De beschuldiging kon echter niet hard gemaakt worden, ook gezien zijn vele wereldreizen die hij al had gemaakt en de boeken waarin hij met sympathie had geschreven over exotische volkeren en stammen. Steeds had hij het daarbij opgenomen voor bedreigde talen, culturen en tradities. Nu hij, weliswaar in een fictieve (maar oh zo visionaire roman) hetzelfde deed voor Europa, werd hem dat door de xenofiele lobby zeer kwalijk genomen.
Hoewel het boek nooit verboden werd, ook niet na de invoering in Frankrijk van de ‘politieke correctheid’, zou het momenteel niet meer mogelijk zijn zo’n werk te schrijven. Zelf haalde de auteur, in een vrij recent interview, 87 punten aan waarop het volgens de nieuwe wetgeving zou kunnen sneuvelen. De waarheid kan hard zijn voor diegenen die hun kop in het zand blijven steken hoewel de verschrikkelijke tijden die Raspail voorspelt (‘wij zullen deemoedig moeten leren om arm te worden of wij zullen het lef moeten hebben om rijk te zijn. In beide gevallen zal de zogenaamde christelijke naastenliefde niets meer betekenen’) vandaag helaas volop realiteit zijn.
Jef Elbers, die zijn vertaling baseerde op de heruitgave van Le Camp des Saints uit 1985, slaagde er in een compromis te vinden tussen de literaire waarde van het werk en de bedoeling van de auteur : niet gemakkelijk gezien de geëigende en rijke stijl, de vaak ongewone woordkeuze en onconventionele zinsbouw die Raspail in het origineel neerzet.
Jean Raspail (vert. Jef Elbers), Het Legerkamp der Heiligen, Uitgeverij Egmont, Brussel, 2015, 296 blz., 15 euro, ISBN 978 90 7889 843 6.
Foto’s © Reporters.