MERKSEM
Liesbeth Van Impe (°1977) studeerde Romaanse aan de Universiteit Leuven en maakte in 2004 haar debuut als politiek journalist bij De Morgen. Vijf jaar later stapte ze over naar Het Nieuwsblad en werd er chef-politiek. Sinds 2011 is ze co-hoofdredactrice. In de bibliotheek van Merksem gaf ze tekst en uitleg bij haar ‘Vijf wetten van de Wetstraat’ en beoordeelde ze de federale en Vlaamse regering.
WET EEN : HOE MEER POLITICI JE ZIET, HOE KLEINER DE KANS DAT HET ER DEMOCRATISCH AAN TOEGAAT
‘Wanneer je aanwezig bent op een reünie waar ook veel politici vertoeven, dan weet je dat daar geen of zeker geen democratische beslissingen worden genomen. Het Kasteel van Hertoginnedal, op de grens van Oudergem en Sint-Pieters-Woluwe, wordt al sinds de jaren ’90, tijdens het tijdperk Dehaene, gebruikt als onderhandelingsplek bij het vormen van een regering. Dat komt omdat het kasteel een heel grote oprijlaan heeft. De pers moest wachten aan de poort om quotes op te vangen van de politici, maar die raasden meestal voorbij de arme journalisten. Sinds 2007 is dat veranderd, met de invoering van de GSM. Dat was bij de vorming van de regering Leterme. Het wachten aan de inrijpoort was vanaf dan overbodig. Alles wat er in het Kasteel werd gezegd, kwamen we te weten door de talrijke ‘lekken’ die de onderhandelaars via hun GSM doorstuurden. Dehaene had het geluk dat in zijn tijd in de gang van het Kasteel welgeteld één telefoon stond, zodat uit de biecht klappen onmogelijk was.’
WET TWEE : ER IS EEN VERSCHIL TUSSEN CAMPAGNE VOEREN EN BELEID VOEREN
‘Vroeger lag het accent op beleid voeren. Nu komt er op aan om zo goed mogelijk voor de dag te komen op het propagandamateriaal. Gelukkig dat de heren Jean-Luc Dehaene, Freddy Willockx en Herman Van Rompuy hieraan zijn ontsnapt. Het ‘niet-sexy’ ogen had ook minder aangename gevolgen. Dehaene was een briljant politicus : in 1967 werd hij nationaal ondervoorzitter van de CVP-jongeren, vanaf 1972 trad hij toe tot het hoofdbestuur. Hij werkte op de kabinetten van Jos De Saeger , André Oleffe, Fernand Herman, Rika De Backer, Wilfried Martens en Jos Chabert maar geraakte pas bekend bij het brede publiek toen hij in 1992 eerste minister werd. Vandaag voeren onze verkozenen beleid voor de microfoon van Linda De Win. Voortdurend komen er leden van het parlement even door het beeld lopen in de hoop dat zij ook hun zegje mogen doen, maar zo gaat het natuurlijk niet. Campagne voeren is makkelijk. Je kan van alles zeggen maar moet niets doen. Jammer genoeg voeren de partijen al jarenlang voortdurend campagne.’
WET DRIE : IN EEN DEMOCRATIE LIGT DE MACHT BIJ HET VOLK
‘Zowat alle Belgen hebben dezelfde bekommernissen. De politici kunnen echter niet veel doen door gebrek aan tijd en geld, zodat ze keuzes moeten maken. Het volk bestaat niet meer tenzij op verkiezingsdag, maar dat duurt maar eventjes. ’s Avonds worden het procenten. Politici zouden wat minder moeten luisteren naar de mensen, het heeft geen enkele zin om tussentijds te vragen aan de bevolking wat ze van iets vinden. Je bent voor een bepaalde tijd verkozen en dan moet je er maar voor zorgen dat je het zo goed doet dat je er de volgende keer opnieuw bij bent.’
WET VIER : POLITICI HEBBEN MINDER MACHT
‘Bij het minste wat er gebeurt vraag men naar de mening van een politicus. Ik heb al politici geïnterviewd waarmee ik anderhalf uur sprak maar die gedurende heel die tijd niks hadden gezegd. Iedere keer wanneer zij vertellen dat iets simpel op te lossen is dan moet je oppassen. Zij voeren een spel waarbij de illusie van macht wordt gecreëerd. Onze politici hebben zogezegd allemaal een oplossing voor economische problemen of voor de migratie, maar dat zijn nonsens. Zij zijn gewoon machteloos, alleen zeggen ze dat niet graag.’
WET VIJF : IN DE POLITIEK IS JE GROOTSTE VIJAND DIEGENE DIE HET BEST OP JE LIJKT
‘Ik ben ervan overtuigd dat de PS en de N-VA een prima regering hadden kunnen vormen. Nu zit je met een coalitie die aan de Vlaamse kant bestaat uit CD&V, N-VA en Open VLD : drie partijen die in dezelfde vijver vissen en mekaar kiezers proberen af te snoepen. Dat krijg je niet wanneer je een linkse partij samen zet met een rechtse. Die hebben allebei een aanhang, die niet meteen van kamp zal wisselen.’
HOE DOET DE FEDERALE REGERING HET ?
‘Omdat alle partijen dezelfde ideeën hebben spreek ik van een productiefout. Daarenboven wordt ze geleid door een Waalse premier omdat geen enkele Vlaming die post wilde. Bart De Wever kon eerste minister worden maar werd teruggefloten door zijn eigen partij. Een Vlaams-nationalist aan het hoofd van een Belgische regering : dat kan toch niet ? De tweede kandidaat was Kris Peeters. Uiteraard was die bereid om die post te bekleden want hij pakt gewoonweg alles aan, maar zijn partijvoorzitter, Wouter Beke, floot hem terug. Nochtans zit de tweede grootste partij altijd in een zetel. Wanneer er iets misloopt dan krijgt de grootste partij toch steeds de schuld. Daarom dat de socialisten altijd zo blij waren dat de christendemocraten meer stemmen haalden. Maar goed, uiteindelijk zag men Charles Michel in een hoekje zitten en die moest dan maar het land gaan leiden. Ik heb nog nooit een regering gekend die zoveel tijd heeft verkwanseld zonder iets te doen. Nu denken ze alleen maar aan de gemeenteraadsverkiezingen en ondertussen moeten er dringend oplossingen komen in verband met fiscaliteit, de begroting en de pensioenen.’
HOE DOET DE VLAAMSE REGERING HET ?
‘Daar worden beslissingen genomen die toch maar tijdens een volgende legislatuur van kracht worden. Maar we hebben een onderwijshervorming. Jammer genoeg ben ik nog niemand tegengekomen die mij kan uitleggen wat ze inhoudt. Ik snap er ook niets van. Ik bevind me nu in Antwerpen, dus kan ik niet naast het Oosterweel-dossier kijken. Daar gaat men gewoon mee door omdat het zoveel geld heeft kost. Zou het niet beter zijn dan ze er gewoon mee stoppen ? De Vlaamse regering durft al weleens flaters begaan en jammer genoeg is er nooit een PS-er in de buurt die ze kunnen beschuldigen. Vlaanderen is een rijke regio met heel veel potentieel, maar jammer genoeg is de Vlaamse regering blij dat ze minder in het nieuws komt dan de federale.’
WAT IS DE EINDCONCLUSIE ?
‘De wereld staat voor belangrijke beslissingen : Brexit, de Europese Unie, de relaties met de Verenigde Staten en Rusland : het zijn allemaal prioriteiten waardoor alles er binnen twee jaar helemaal anders kan uitzien maar waar houden onze politici zich momenteel mee bezig ? Wie er de volgende burgemeester van Ronse wordt, om maar een willekeurig gemeente te noemen. En de kiezer, die is steeds op zoek naar helden : Steve Stevaert, Jean-Luc Dehaene, Yves Leterme, Filip Dewinter en Jean-Marie Dedecker : ze behaalden monsterscores maar verdwenen in het niets. Bart De Wever weet meteen wat hem te wachten staat.’
(EM)
Foto’s (c) Gazet van Hove.