Het was te denken. Het succesje van de allochtonenpartij DENK bij de Nederlandse parlementsverkiezingen brengt een aantal mensen in Vlaanderen op hetzelfde idee. De eerste was Ahmet Koç, de Erdogan-sympathisant die vorig jaar uit de sp.a werd gezet. En uiteraard is de onvermijdelijke Abou Jahjah ook weer daar.
Er zijn geen allochtonen
DENK is niet de eerste allochtonenpartij. In Vlaanderen hebben we al de Arabisch-Europese Liga van Jahjah gekend. Electoraal werd dat initiatief een flop, ondanks een kartel met de marxisten van de PVDA. De gezamenlijke lijst (“Resist”) haalde in 2004 zelfs minder stemmen dan de PVDA voorheen op haar eentje had gehaald. Jahjah gaat het nu opnieuw proberen. In Vlaanderen ziet hij zich de kiesdrempel niet overschrijden. Daarom wil hij zich nu lanceren in Brussel. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 had de partij “Islam” (voorheen “Noor”) al iets meer succes : zowel in Anderlecht als in Sint-Jans-Molenbeek werd een zitje veroverd. Maar een score van 4 procent in gemeenten die al sterk geïslamiseerd zijn, is geen overweldigend resultaat.
Slecht nieuws voor links
Een vermeend gevoel van onrecht en benadeling vanwege de gastlanden kan een voorlopig bindmiddel zijn tussen migranten, maar het kan geen politiek project schragen. Daarvoor zijn de etnische, politieke en religieuze tegenstellingen tussen de verschillende groepen te groot. Zie je al Koerden militeren voor de Erdogan-partij van Koç ? Voor links zijn migrantenpartijen slecht nieuws. Al decennia leeft de partijpolitieke linkerzijde met de illusie dat, hoe ver de autochtonen ook electoraal naar rechts opschuiven, men tenminste altijd op de stemmen van de groeiende groep allochtonen zal kunnen rekenen. Die partijen hebben dan ook hun best gedaan om de nieuwkomers het hof te maken. De drang om allochtone uithangborden te rekruteren, ging niet altijd gepaard met veel kieskeurigheid over de opvattingen van de nieuwe aanwinsten. De linkse naïviteit over de ideeën en de integreerbaarheid van mensen uit andere culturen, die al heel wat schade heeft aangericht in de samenleving, speelde in dit opzicht in het nadeel van de progressieve partijen zelf. Want allochtone mandatarissen durven hun partijen al wel eens in verlegenheid brengen met hun eigenzinnige opvattingen en handelwijzen.
De Turken van de sp.a
In het bijzonder bij de Turkse rekruten leverde dat al meermaals problemen op. Wanneer het erop aankomt, blijkt bij hen het Turkse hemd nader te zijn dan de progressieve rok. Toen in de Kamer de Turkse genocide op de Armeniërs werd herdacht, bleek een aantal Turkse parlementsleden niet bereid aanwezig te zijn, tot groot ongenoegen van hun partijvoorzitters.
Heel wat voordelen
Voor rechts zijn de ontwikkelingen een goede zaak, om verschillende redenen. Ten eerste omdat de oprichting van allochtonenpartijen en de begeleidende uittocht van deze groep bij de traditionele partijen opnieuw een bewijs zijn van het failliet van het multiculturalisme. Wat is de boodschap aan de samenleving als allochtonen zelfs niet kunnen geïntegreerd worden in progressieve partijen die de multiculturele samenleving tot hoogste doel hebben verklaard en hun uiterste best hebben gedaan om de nieuwkomers in de watten te leggen ?