Wordt het geen tijd het thema van de terugkeer van grote groepen migranten naar het thuisland op tafel te durven leggen en bespreekbaar te maken ? Steeds meer Europese burgers met een migratieachtergrond merken op dat Europa deze migratietsunami en verdere instroom niet langer kan dragen en dat de gevolgen op lange termijn voor Europa catastrofaal zouden kunnen worden.
Aan de horizon doemt namelijk het beeld op van een totaal verbrokkelde publieke ruimte van allemaal naast elkaar levende en botsende parallelle samenlevingen, zonder onderlinge samenhang, zonder solidariteit, vol conflicten, en met steeds meer kwetsbare groepen.
Neem nu dr. Salem El-Hamid, in 1951 geboren in Syrië, hoofdchirurg en spil van verschillende kinderziekenhuizen in Duitsland, én voorzitter van de Duits-Syrische Vereniging. In een interview met het conservatieve weekblad Junge Freiheit zegt hij : “In het Oosten hebben wij een paradijselijk Duitslandbeeld. Ik leerde op school hoe het totaal berooide Duitsland na de Tweede Wereldoorlog er als bij wonder in was geslaagd opnieuw alles op te bouwen. Maar pas toen ik als jonge dokter in 1975 naar Duitsland kwam, besefte ik dat het geen “wonder” was, maar dat daar keihard was voor gewerkt. Niets was vanzelf gekomen ! Maar toch wordt de voorstelling, alsof alles hier zonder inspanning verworven kan worden, door media en door vluchtelingen verder verspreid.”
Neen, zegt deze specialist, integratie vergt bijzonder véél inspanningen van de nieuwkomer, en dat is de boodschap die men moet brengen : “Er moet een uitgesproken wil tot inspanningen aanwezig zijn, een onvoorwaardelijke bereidheid om zich aan te passen, respect voor de verhoudingen van het nieuwe land en de psychische capaciteit om door te zetten.”
Geen integratie ? Terugkeren is de boodschap
We moeten vooral af van de boodschap, zegt dr. Salem El-Hamid, dat “iedereen het recht heeft naar Duitsland te komen en er te blijven”. Want een beetje integratie is géén integratie. “Er zijn inwijkelingen die al 40 jaar in Duitsland leven, en de Duitse taal nog steeds niet beheersen. Als Duitsland de voorwaarden voor migranten dus zou afzwakken, geeft dat de indruk dat de integratie ook zonder kennis van het Duits gelukt is, hoewel de vele nieuwkomers nog maar een klein stukje van de weg hebben afgelegd.”
Zelfs voor universitairen als El-Hamid was integratie in Duitsland “een extreem moeilijke opgave. Maar vandaag komen zomaar mensen binnen, die nog niet eens hun eigen moedertaal kunnen lezen of schrijven. En dan gelooft u echt dat deze mensen er na een integratiecursus helemaal klaar voor zijn ?”
De boodschap van dr. Salem El-Hamid ? “Ik raad allen aan de realiteit te zien, afscheid te nemen van de voorstelling dat iedereen integreerbaar is en dat dit enkel een kwestie van tijd, middelen en goede wil zou zijn. Slechts een beperkt deel van de mensen is tot integratie in staat.”
Wie neemt handschoen op ?
Men migranten integendeel overtuigen om terug te keren. “Terugkeerbereide vluchtelingen moeten de kans krijgen in hun vaderland een nieuwe toekomst op te bouwen. Dat helpt ook de opbouw van het land zélf. Met het geld waarmee men in Duitsland 5 Syriërs helpt, kan men in Syrië 50 mensen vooruit helpen. (…)
De Duitse Bondsrepubliek gaf in 2016 ongeveer 15 miljard euro uit aan de verzorging van vluchtelingen, plus ongeveer 7 miljard voor “de strijd tegen migratie-oorzaken”. Gewoon ter vergelijking : het totale Syrische staatshuishouden bedraagt 12 miljard euro ! En tot slot : een deel van de vluchtelingen maakt hier, realistisch gezien geen enkele kans. Ze zijn niet in staat tot maatschappelijke integratie of ze zijn niet opgewassen tegen de uitdagingen van de moderne arbeidsmarkt.”
Het grote woord is eruit : remigratie op grote schaal ! Wie pakt de handschoen op ?
PIET VAN NIEUWVLIET
© ‘t Pallieterke
Foto’s © Gazet van Hove.