Mooie hoofddoekjes hier in Brussel. Is er een Mariastoet gepland ?
U zal het niet geloven, beste lezer, maar we zijn onze tijd weer ver vooruit. U las op deze bladzijden al exclusieve gesprekken met wereldleiders als Vladimir Poetin, fils mama Macron, Donald J. Trump en Kris Peeters. Ditmaal verleggen we weer de grenzen van het waarschijnlijke. Wat hebben Vlad, Manu, Donny en Kris gemeen ? Inderdaad, ze horen tot de levenden; hoewel daar in het geval van Kris discussie over is. Onze volgende genterviewde behoort echter al meer dan honderd jaar tot het rijk der doden : Leopold II.
Ik ga u niet vervelen met de details hoe we het hebben klaargespeeld, maar na een korte sance aan de crypte van Laken zitten we op caf met Leopold II in het hartje van de Matongwijk. Leo kijkt wat verbaasd naar de grote aantallen Afrikanen in zijn geliefde Brussel, maar slaat meteen een mea culpa. Mon dieu, dat zijn die van de Wereldtentoonstelling. Ik heb toen een dorpje negers naar hier gehaald, en vergeten die terug te brengen. En nu zit het hier vol. Man, man, man. Sorry. Ik wist het niet. Tiens, waarom lopen die meiskes hier allemaal rond met een hoofddoekje ? Is er een Mariastoet gepland ?
We wijzen onze voormalige vorst erop dat het niet om nazaten gaat van die bewuste dorpsbewoners, waarvan de meesten nota bene zijn doodgevroren. Gelukkig maar, ik dacht al dat ik iets fout had gedaan. Maar wie heeft die mannen dan wel binnengelaten ? We verduidelijken hem dat het woord negers niet meer in voege is in onze gemeenschap. Zwarte, zegt u ? Is dat niet wat stigmatiserend ? Ik bedoel maar, de ene is al een beetje zwarter dan de andere. Verder laten we de man in de waan dat er inderdaad een Mariastoet is gepland.
Sire,
Leopold II : Zegt u maar Leo. In het hiernamaals is geen protocol.
Leo, uw levenswerk heeft deze week de kranten gehaald. Jongeren zongen Handjes kappen, de Congo is van ons op Pukkelpop. Wat is uw spontane reactie hierop ?
Wat wilt u dat ik daar op zeg. Dat is natuurlijk schokkend. Ontzettend pijnlijk ook, door een totaal gebrek aan respect. Ik vind het jammer dat u mij voor zon triest nieuws wakker maakt. De Congo is helemaal niet van ons. Dat ze eens zelf mensen in dienst nemen om een stukje Afrika te vinden. De Congo is van mij, meneer. Niet van een paar stomme pubers. Intriest dat mensen dat niet meer weten. Ik stel voor dat die jongeren meteen naar het Afrikamuseum worden gestuurd.
Ik vermoed dat eerder werd gedoeld op het afkappen van handjes. Voelt u zich aangesproken ?
Handjes ? Ik weet van geen handjes. Je gaat die paar gefrustreerde Engelse missionarissen toch niet geloven, zeker ? Die konden van de negerinnen niet afblijven met hun handjes. Die handjes ken ik wel. Vieze, vuile handjes. Maar van andere handjes weet ik helemaal niks. Zeker niet van handjes die werden verzameld in mandjes en op tafel gezet. De slechtste potpourri ooit ! Die geur gaat niet meer uit de gordijnen. Maar daar weet ik dus niks van. Rien !
U ontkent dat onder uw bewind, in uw voormalige jachtgebied, wandaden zijn gepleegd ?
Ik ontken niet dat die Engelse missionarissen meisjes zwarte meisjes waren het toch, h ? tegen hun goesting bepoteld hebben. Maar daar was ik niet bij. Die dingen gebeuren. Ten andere, dat waren mijn zwarte meisjes. Die missionarissen moeten hun eigen zwarte meisjes zoeken. Ieder zijn gerief. Ik wil u erop wijzen dat op het einde van mijn bestrijding van de slavernij in zwart Afrika alles prima was. We hebben zelfs een rondvraag georganiseerd : Was u ontevreden over het beleid van Leopold II, bijgenaamd den Toffe ? Daar zijn geen klachten op gekomen.
Een beetje makkelijk, h, Leo. De Congolezen kenden het Latijnse schrift niet. Bijgevolg bestond de bevolking uit analfabeten. Zo is het makkelijk om klachten te vermijden.
Nu slaat u de bal opnieuw mis, mon cher. Uiteraard konden die mannen niet lezen. Nu wel ? Straf ! Het was geen schriftelijke bevraging. Het was door middel van handopsteking. En nu gij, meneer Pallieter.
Op die manier
