In gans Zuid-Korea stak een soort antimigratiefront de kop op, wat waarschijnlijk ook te maken heeft met het feit dat het schilderachtige eiland Jeju, UNESCO-erfgoed, met zijn paradijselijke stranden en zijn subtropisch klimaat, al heel lang de uitverkoren vakantiebestemming is van menig Zuid-Koreaan.
Zuid-Korea homogeen houden
De Amerikaanse krant ‘The New York Times’ heeft het incident in Zuid-Korea gevolgd : “De migranten hoopten op een warm onthaal : zij hadden ongelijk.” De krant vertolkt de verzuchtingen van de Zuid-Koreanen : zij wensen gewoon de homogeniteit van hun samenleving te behouden. Eilandbewoonster Oh Mi-Jin, 44 jaar, reageert spontaan : “Als Jeju wordt overspoeld, zal heel Zuid-Korea hetzelfde meemaken.”
In Zuid-Korea bestaat zoiets als ‘free speech’. “Als migranten zich in groep verplaatsen, gaan vrouwen uit de weg. Van hun prille jeugd leren ze vrouwen te behandelen als seksslaven en slaan er duchtig op los”, aldus de voorzitter (70 jaar) van de demonstraties op het eiland. “Ze zijn polygaam en hebben veel kinderen. Vandaag zijn er 500. Hoeveel zullen er zijn in tien of twintig jaar ?”
Op die voor het politiek correcte Europa ‘racistische’ uitspraken kwam geen veroordeling vanuit het Koreaanse middenveld. Geen uitsluiting uit de maatschappij, geen verwijdering uit scholen, besturen of verenigingen. Niets van dat alles !
Geen multicul in Zuid-Korea
Ook Zuid-Korea kent zijn verenigingen van vluchtelingenwerk en pro-migratie-lobbyisten. Zo werd in 2013 een wet gestemd die het vluchtelingen gemakkelijker maakte naar Zuid-Korea te gaan. Gevolg ? Tussen 2014 en 2017 steeg het aantal asielzoekers van 2.896 naar 9.942. Dat zijn kleine aantallen in vergelijking met het bevolkingsaantal van de Zuid-Koreanen, uiteraard.
President Moon Jae-in heeft in een eerste reactie, en gelet op de omvang van de antimigratiebeweging in Zuid-Korea, geen woord gezegd over de zogenaamde plicht die de Koreanen zouden moeten hebben om zich open te stellen voor de anderen, of om mensen te helpen. Bij hem geen donderpreek over racisme, geen dure woorden over schuldgevoel en andere plichten. Hij heeft alleen beloofd “de wetten te zullen laten aanpassen zodat de asielzoekers veel beter en scherper worden gecontroleerd”.
Asielbeleid kan dus anders. In Zuid-Korea wordt wél naar het volk geluisterd, ook als zijn opinie ingaat tegen die van de bewindvoerders. Wat met West-Europa ? Willen Merkel, Macron, Verhofstadt en andere Europese leiders de indruk geven dat de EU minder democratisch is dan Zuid-Korea ? Neen ? Wel, waar blijven dan dezelfde maatregelen als in Zuid-Korea ?
Piet van Nieuwvliet
in
Foto’s (c) Gazet van Hove.