In één klap van 30 naar 10 zetels getuimeld in de Assemblée nationale : amper tien dagen voor de partij haar 50ste verjaardag zou vieren, is de Parti Québecois van haar sokkel gevallen. Zij was de motor voor het onafhankelijkheidsreferendum van 1995 en nam vaker wel dan niet het bestuur van de provincie waar. Maar na lange jaren van communautaire stilstand had de partij nu ook officieel haar onafhankelijkheidsstreven en krijgt ze de genadeklap. De nieuwe links-souvereinistische partij Québec Solidaire heeft de wind in de zeilen, maar het is de federalistische CAQ die het bestuur zal waarnemen.
Alle vergelijkingen lopen mank, maar ook de N-VA mag zich aan een terugslag verwachten, zo blijkt uit analyse van de provincieraadsverkiezingen. De partij verliest een vierde van haar kiezers en zakt van 32,4% naar 24,8%. Mede door de povere resultaten van de MR is een heruitgave van de regering-Michel daardoor niet mogelijk.
Het Vlaams Belang is terug van weg geweest net als het cordon sanitaire. Tom van Grieken foetert dat de N-VA de uitgestoken hand weigert om samen te werken aan meer Vlaanderen en minder migranten, maar zijn rekensommetje gaat enkel op in Antwerpen, Ninove en enkele andere Vlaamse gemeenten. Samen stranden de twee V-partijen op nog geen 40% van de stemmen.
Wordt België vanzelf onbestuurbaar nu Wallonië een ruk naar links krijgt met de doorbraak van de PTB en Ecolo ? In een gesprek met Het Laatste Nieuws ziet professor Bart Maddens het zo’n vaart niet lopen. Er is geen sprake van een linkse as van PS en PTB, aangezien deze laatste partij als de dood is om zich aan machtsdeelname te verbranden. Met de voorliggende geëxtrapoleerde verkiezingsresultaten zijn heel wat coalities mogelijk, en als de uitslag blijft wat hij is, kan de N-VA ook nog federaal aan de kant worden geschoven, zegt Maddens. Kan De Wever alsnog aansturen op een confederaal vergelijk met de PS ? De professor is sceptisch : ´ alle staatshervormingen die er geweest zijn, waren het culminatiepunt van een jarenlange communautaire spanningsopbouw ( « ). Op dit moment zie ik echt niks waarmee je de Vlamingen in zeven maanden tijd zou kunnen warm maken voor een nieuwe communautaire ronde. De splijtstof is er nog wel, maar ze is onder de waterlijn gebleven doordat N-VA de communautaire stilstand op een onverwacht verregaande manier heeft ingevuld.
Heeft N-VA dan niets verwezenlijkt in de afgelopen 4 jaar ? De partij heeft in Vlaanderen wel grote invloed uitgeoefend op het onderwijsbeleid, zelfs zonder het departement zelf te besturen. De grote hervorming richting brede eerste graad is van de baan en het inzicht rijpt nu dat de aan de gang zijnde nivellering naar beneden toe van het onderwijs werkelijk niemand ten goede komt, ook niet de zogeheten doelgroepleerlingen. Minister Weyts heeft een verschil gemaakt inzake dierenrechten en een aanzet gegeven om qua fietsinfrastructuur stilaan het Nederlandse model te volgen. De versterkte samenwerking met Nederland in het algemeen is een grote verdienste van de regering-Bourgeois. Op het federale vlak heeft Johan Vanovertveldt de bedrijfsfiscaliteit KMO-vriendelijker gemaakt. Er zijn ingrepen gedaan die de inkomenskloof tussen werkenden en werklozen vergroten, maar dan vooral ten nadele van deze laatsten. De pensioenhervorming lijkt te verzanden in een onontwarbaar kluwen van discussies over het afbakenen van de categorie van zware beroepen. Op het vlak van binnenlandse veiligheid heeft minister Jambon vast een goed crisismanagement neergezet na de aanslagen maar we kunnen ons niet bepaald verheugen over het feit dat 11 miljoen landgenoten binnenkort als boeven hun vingerafdrukken moeten laten registreren. In zijn boek ‘continent zonder grens’ geeft Theo Francken zelf aan dat hij geketend is door allerlei verdragen wat migratiebeleid betreft. Het boek is overigens veel lezenswaardiger dan zijn tweets. In deze editie van Meervoud leest u een vraaggesprek met co-auteur Joren Vermeersch.
Bernard Daelemans.
in (c) Meervoud – www.meervoud.org .
