Op zondag 11 november jl. werden de militaire en burgerlijke slachtoffers van beide wereldoorlogen herdacht in onze gemeente. De plechtigheid stond dit jaar ook in het teken van 100 jaar einde van de Eerste Wereldoorlog (1914-1918).

Om 10.00 uur was er een eucharistieviering in de Sint-Laurentiuskerk met het gesmaakte optreden van een Hovese kinderkoor van drie basisscholen. Nadien, rond de klok van 11.00 uur, was er de traditionele bloemenhulde met een toespraak van de burgemeester (zie bijlage) aan het Monument der Gesneuvelden. Daarna ging het in optocht onder begeleiding van Koninklijk Harmonieorkest Sint-Laureys via de Geelhandlaan en de Veldkantvoetweg naar de gemeentelijke begraafplaats aan de Leon Dumortierstraat. Hier werden ook enkele bloemstukken neergelegd aan enkele monumenten, o.a. de slachtoffers van het mislukte bombardement van 5 april 1943 op Mortsel Oude God.

Daarna vertrokken de doorzetters onder politiebegeleiding naar zaal “Da Capo” voor een gesmaakte podiumvoorstelling ‘Whizzz Bang’ door Leen Persijn en Eddy Peremans. Het was een hartveroverende muzikale theatermonoloog die de belevenissen verhaalt van een oorlogsverpleegster tegen de achtergrond van ‘de Groote Oorlog’ in de Westhoek.

Receptietijd voor de aanwezigen. Het gesmaakte feestje liep nogal uit want de laatste “hard-liners” verlieten de zaal maar rond de klok van 15.00u.

gemeentelijke begraafplaats

Incident ?

Persoonlijk waren we er geen getuige van, maar enkele dames kwamen ons vertellen dat ze het gedrag van schepen van Sociale zaken en OCMW-voorzitter Goedele Breyne (Ph7) tijdens de manifestatie ongepast vonden. Betrokkene zou tot twee maal toe geweigerd hebben om samen met de andere leden van het schepencollege (N-VA-ers) gezamenlijk een krans neer te leggen namens de gemeente Hove voor de monumenten van de overledenen (Geelhandlaan en begraafplaats). “Hier moeten geen politieke spelletjes gespeeld worden, het gaat hier over onze (groot)ouders die gevochten hebben voor het vaderland” aldus de klagende dames. Waarvan akte.

Toespraak burgemeester Koen Volckaerts :

“11 november 1914, 11.00 uur. Het kanonnengebulder zweeg. Geen aanvallen meer. Geen dodelijke granaten en kogels meer.

Toch konden bepaalde generaals het niet nalaten om bijv. nog op 11 november om 10.00 uur een aanval te organiseren. Het aantal doden moest blijkbaar nog hoger.

In Kiel, ditmaal aan Duitse zijde, gaf op 3 november een admiraal nog het bevel om een Engelse vloot aan te vallen. De matrozen weigerden en kwamen op straat. Deze actie kreeg in vele Duitse steden navolging, zelfs tot in Berlijn.

De mensen waren het zinloos afslachten beu. De Duitsers dachten om met Kerstmis 1914 terug thuis te zitten onder de Kerstboom. Het werden vier moordende jaren.

Na deze jaren van strijd was men de mening toegedaan om nooit meer oorlog te voeren. In Vlaanderen verrees zelfs een vredesmonument in Diksmuide met die boodschap. Wie had er gedacht dat de basis gelegd werd om 20 jaar later een nieuwe slachtpartij te starten ? Niemand en toch kon het gebeuren.

Na 1945 werd de UNO opgericht om nieuwe conflicten te vermijden. En wat heeft het uitgehaald zullen pessimisten zeggen ? En ik kan hen geen echt ongelijk geven. Korea, Vietnam, Kongo, noord-Afrika, centraal-Afrika, Zuid-Amerika, ex-Joegoslavië, de Krim, Oekraïne, het Midden-Oosten, Jemen, Afghanistan, enz … Overal oorlog.

En toch, zonder deze organisatie zouden de conflicten uitdeinen. Zouden er meer zijn. Zijn wij dan gedoemd om steeds met mekaar oorlog te voeren ? Voorlopig denk ik van wel. Steeds zullen we geducht moeten blijven voor mogelijke conflicten. Bij ons via aanslagen en internationaal wegens geo-politieke belangen. Maar anderzijds ook vele conflicten gemakkelijker aan tafel opgelost kunnen worden. Dat mogen we niet uit het oog verliezen.

Om echter oorlogen te vermijden moeten we ons allen en vooral de jeugd aan de gruwel van oorlog herinneren. Dat is de taak van ons allen, hen duidelijk maken dat het doden en verminken van mensen niet de oplossing is. Daarom staan we allen hier om de herinnering aan alle slachtoffers van alle oorlogen te herdenken.

En ja, ik mag misschien een dromer zijn, maar eens zullen we allen in vrede kunnen leven.”

Ijzertoren in Diksmuide

Foto’s © Gazet van Hove.