Bij de komende verkiezingen in Wallonië zullen de rattachisten voor het eerst sinds heel lang schitteren door afwezigheid. De voorlopig laatste rattachistische partij was het Rassemblement Wallonie-France, met een Brusselse afdeling die Rassemblement Bruxelles-France heette.

(c) ’t Pallieterke

Dat betekent echter niet dat het rattachisme in Wallonië dood en begraven is. Sinds het overlijden van François Gendebien, jarenlang het boegbeeld van het intussen verdwenen Rassemblement Wallon, is Jules Gheude de belangrijkste rattachistische intellectueel. Zijn boeken hebben nog steeds veel invloed en met zijn artikelen krijgt hij heel dikwijls een forum in de media.

Jules Gheude

Zijn opvattingen zijn allerminst wazig of wereldvreemd : hij ziet het uiteenvallen van België als een onomkeerbaar proces. Confederalisme zal daarbij slechts een tussenstap zijn. Gheude beschouwt het Vlaamse streven naar onafhankelijkheid als onstuitbaar. Hij vreest dat, wij hopen dat… Wallonië zal dan volgens hem slechts drie opties hebben : een Belgische reststaat vormen samen met Brussel, zelf de onafhankelijkheid uitroepen of aanhechting bij Frankrijk vragen. Dat laatste is volgens Gheudens de meest leefbare oplossing.

Ondanks het verregaande verval van de Franse ‘gloire et grandeur’ oefent het land van Napoleon nog steeds een vreemde fascinatie uit op vele Walen. De bewondering voor Napoleon is daarin trouwens een constante. Denk maar aan de vele “re-enactments” van veldtochten van Napoleon, die in Wallonië waanzinnig populair zijn. Waarbij men dan gemakshalve vergeet dat de ‘grootste Fransman aller tijden’ een Corsicaan was.

Corsicaanse vlag