Nogal wat media hebben zich druk gemaakt over de buitenlandse contacten van Filip Dewinter. Over die reizen naar het Syrië van Assad, zijn contacten met Chinese zakenlui, zijn tochtjes richting Griekenland en Irak… Het bleef allemaal een beetje schimmig, en vooral, wij hebben er nooit de meerwaarde voor de Vlaamse politiek van ingezien.
Ja, Filip Dewinter verwierf er media-aandacht mee, maar daarmee was alles gezegd. Binnen de eigen gelederen, binnen het Vlaams Belang, kreeg hij omwille van zijn buitenlandse contacten meermaals de wind van voren.
Dat Bart De Wever ook zo zijn bedenkingen heeft bij de buitenlandse contacten van Dewinter, kunnen we best begrijpen. Er is echter altijd een maar. We hebben in de pers weinig gehoord over de buitenlandse contacten van de PVDA. De maoïstische partij verdedigt volop de president van Venezuela en diens economisch beleid. Voor de PVDA zijn Venezuela, Nicaraqua en Cuba schoolvoorbeelden van de communistische revolutie. Naar de buitenwereld laten ze dat minder blijken dan vroeger, maar wie de partij en haar vertakkingen een beetje volgt, weet dat die aanbidding voor revolutionaire regimes wel degelijk bestond en nog steeds bestaat. Ook bij de sp.a waren er politici met goede contacten in het buitenland. Steve Stevaert zaliger was vriend aan huis bij Fidel Castro.
Halve Noord-Koreanen
Jan Segers, columnist bij Het Laatste Nieuws, hield een pleidooi tegen het cordon sanitaire, niet alleen rond het Vlaams Belang maar ook rond de PVDA. Die partij mogen we immers, volgens hem, niet wegzetten als halve Noord-Koreanen. Het klopt dat sinds enkele jaren de PVDA officieel geen contacten meer onderhoudt met het regime van Noord-Korea. Maar die contacten, ook met China, zijn er wel degelijk geweest. In 2012 – en dat is nog niet zo lang geleden – organiseerde de PVDA een Internationaal Communistisch Seminarie in Brussel. Die bijeenkomst werd sinds 1996 jaarlijks in Brussel georganiseerd in het hoofdkwartier van de PVDA en er kwamen telkens zo’n 50 tot 60 afvaardigingen van communistische partijen opdagen.
In 2016 ging een Internationale Meeting van Communistische partijen door in Hanoi (Vietnam). Tussen de aanwezigen ook een afgevaardigde van de PVDA/PTB. Vorig jaar (november 2018) ging het congres door in Athene, met als gastpartij (en organisator) de radicale Griekse KKE. Op internet vindt men een aanwezigheidslijst, maar zonder namen van de deelnemers. We lezen wel dat de ‘Communist Party of Belgium, de ‘Communist Party of China’ en de ‘Communist Party of Korea’ vertegenwoordigd waren, net als communistische partijen uit 87 andere landen.
Tiananmen
Deze week herdachten we de studentenrevolte van Tiananmen, dertig jaar geleden. U leest er op deze bladzijde meer over. Bij die opstand tegen het regime van China vielen duizenden doden. Een veelvoud Chinezen verdween in de gevangenis of kwam in heropvoedingskampen terecht. Bij de PVDA leidde dat in 1989 tot interne strubbelingen. De Belgische partijleiding bleef immers trouw aan de Chinese Communistische Partij. De opstandelingen werden omschreven als kapitalistische spionnen en contrarevolutionairen. De opstand werd afgedaan als westerse propaganda. Binnen de PVDA kwam het daarop tot een aanvaring tussen diegenen die de incidenten van Tiananmen minimaliseerden (of ontkenden) en diegenen die vonden dat de communistische partij haar boekje te buiten was gegaan.
Als gevolg daarvan vertrokken een aantal getrouwen uit de partij, of werden naar de uitgang begeleid. Maar het waren diegenen die achter de acties van het Chinese Volksleger stonden, die in de PVDA de touwtjes in handen hielden. De PVDA en Peter Mertens doen er alles aan om niet aan die periode herinnerd te worden. En ze doen er alles aan om “salonhäfig” over te komen. Ze verdoezelen hun contacten met de communistische buitenwereld en bedenkelijke buitenlandse regimes.
Buitenlandse contacten
Men kan terecht bedenkingen hebben bij de contacten tussen Gouden Dageraad en Filip Dewinter. Maar als men dat rechtlijnig doortrekt, dan moet men even kritisch zijn voor de buitenlandse reisjes van de top van de PVDA/PTB. Het verschil ? Filip Dewinter zal tot aan het einde van zijn leven verantwoording moeten afleggen voor zijn (eenmalig) gesprek met Assad.
Marc Leemans, voorzitter bij het ACV, vertoefde in 2014 met een vakbondsdelegatie twee weken in China om daar uitgebreid in contact te komen met de enige (toegelaten) vakbond ACFTU. Al sinds begin de jaren tachtig heeft het ACV een samenwerking met die Chinese vakbond. Die samenwerking viel stil in 1989, na Tiananmen, maar een tiental jaren later, begin 2000, werden de contacten weer aangewakkerd.
Goed om weten : die studiereis in 2014 van het ACV werd grondig voorbereid en begeleid door VRT-journalist Tjhoi Ng Sauw. Sinds 1991 werkt die journalist voor de VRT (Koppen, Voor de Dag, De Ochtend, Vandaag, Joos, Alaska,…). Hij maakte als journalist meerdere reportages over China. Bij de jongste gemeenteraadsverkiezingen stond Tjhoi Ng op de lijst van de PVDA in Mechelen, als lijstduwer. Moet er nog zand zijn ?
door Karl Van Camp – (c) ’t Pallieterke .
