Uit die vier kiezen we Ilhan Omar als voorbeeld. Ze is een typisch geval islamo-socialistische schizofrenie… of gewoon een combinatie van islamitische en Sovjetachtige leugenachtigheid. Ze draagt steeds een hijab. Als een vrouw dat in Somalië doet, willen we haar daar geen verwijten over maken. Dan heeft ze geen keuze. Anders wordt ze verrot geslagen. Maar als lid van het Amerikaanse Congres heeft zij die keuze wel, en in plaats van de kant te kiezen van de onderdrukte, vernederde en mishandelde moslima’s – die in Somalië zelfs onderworpen worden aan genitale verminking – draagt zij uitdagend het symbool van het lijfeigenschap van vrouwen in de islam, en daarmee maakt zij zich medeplichtig. Maar tegelijk doet zij zich voor als een feministe en een verdedigster van de rechten van holebi’s en transgenders. En vele Democraten trappen daar nog in ook. We nemen haar als voorbeeld, maar we hadden evengoed de Arabische feeks Rashida Tlaib kunnen nemen, die ook in de tweet van Trump werd vermeld. Ze draagt geen hoofddoek, maar ze voert hetzelfde discours.
Idolen en haat
Een van Ilhan Omars idolen is de Amerikaanse communiste en Black Panther Angela Davis, die in 1979 de Internationale Lenin-vredesprijs kreeg, uitgereikt door de Sovjet-Unie, toen nog onder Breznjev. Ilhan Omar verdedigde ook de dictatuur van Maduro in Venezuela en hekelde de steun van de Amerikaanse regering aan de democratische oppositie tegen het socialistische bewind in Venezuela. Maar net als Tlaib werd zij vooral berucht als spreekbuis van de Palestijnse terreurgroepen Hamas en Islamitische Jihad. Kritiek op het beleid van de Israëlische regering is niet automatisch antisemitisme, maar Omars haattirades gaan veel verder dan dat.
Als een rechtse blanke zo zijn gal spuwde op de Joden, ‘the Benjamins’ is haar retoriek, dan zou hij zeker aangeklaagd worden wegens antisemitisme. Zelfs de leiders van de Democraten, die nochtans systematisch proberen links en islamitisch kiesvee te ronselen met anti-Israëlische standpunten, probeerden haar terug te fluiten. Tevergeefs. Ilhan Omar komt er allemaal mee weg. Zij is – natuurlijk ! – voor het opengooien van de grenzen voor miljoenen immigranten en zelfs voor de afschaffing van het ICE, de Amerikaanse Immigratie- en Douanedienst. Zelfs Angela Merkel heeft nooit zo’n waanzinnige maatregel voorgesteld. Omars haat tegen Israël en de Joden houdt gelijke tred met haar haat tegen het ‘racistische’, ‘islamofobe’ beleid van ‘de witte patriarchen’ in de Verenigde Staten, dat nochtans officieel haar vaderland is, en dat zij geacht wordt in het Congres te vertegenwoordigen.
Nee, Trump had overschot van gelijk met zijn tweet. Wie Amerika zo haat en zo verafschuwt, moet er niet blijven wonen. Die moet maar terugkeren naar de moederschoot van de islam, in Ilhan Omars geval naar Somalië dus, waar zwarte patriarchen de plak zwaaien en waar meisjes niet alleen zo wreed besneden worden dat ze er soms door creperen, maar waar men ook nog hun vagina bijna helemaal dichtnaait. Maar over die gruwelen horen we Ilhan Omar nooit. Net zoals we de Turken nooit over de Armeense genocide horen, tenzij om die te ontkennen. Net zoals we de linksen vroeger nooit over de Goelag Archipel hoorden. Wie zwijgt, stemt toe.
Leugenpaleis
De opmerking van Trump legt een pijnlijke waarheid bloot, niet alleen over de VS, Ilhan Omar en Rashida Tlaib, maar ook over de immigranten in de Europese landen. Ondanks alle geblaat en alle hetze over racisme en discriminatie blijven mensen van alle rassen naar die blanke, westerse landen toestromen, op zoek naar uitkeringen, sociale woningen en als het even kan een blanke vrouw. Als al die onzin over racisme en onderdrukking zelfs maar een béétje waar was, dan zou het omgekeerde gebeuren. Dan zouden kleurlingen, moslims, boeddhisten, Marokkanen, Congolezen en al die anderen wanhopig proberen uit die westerse landen weg te vluchten. Net zoals de miljoenen die probeerden uit Zuid-Vietnam, Laos en Cambodja te vluchten toen die landen door de communisten veroverd werden. Of de Chinezen na de overwinning van Mao. Of de Belgen uit Congo in 1960 en de Fransen uit Algerije in 1962…
Als het echt is, stemmen mensen met hun voeten. Dan rennen ze voor hun leven, of voor hun vrijheid. We kunnen daar maar één ding uit besluiten : het is allemaal niet echt. Het is één groot leugenpaleis. Het is boosaardige, hatelijke propaganda. Trump heeft gelijk. Wie zijn gastland haat, moet zijn westers paspoort maar inleveren en terug naar huis gaan. ‘Home sweet home.’ Zo eenvoudig is dat. Daar is niets racistisch aan. Het is gewoon consequent.
Foto’s (c) Gazet van Hove.