Door Karl Van Camp – (c) ’t Pallieterke .

Het was me wat, die 11de juli. Voor Kris Van Dijck verliep die dag echt rampzalig, maar ook de Vlaamse media blijven niet onbesproken. Een overzicht.

U kent het verhaal intussen. Van Dijck, Vlaams Parlementslid voor N-VA, maakte enkele jaren geleden een moeilijke tijd door ten gevolgde van huwelijksproblemen. Hij zoekt troost en ontspanning bij een prostituee. Wat noch hij noch de prostituee weet : iemand heeft in het geheim camera’s opgehangen en de klanten van de vrouw worden gefilmd. Zowel de prostituee, escortdame Lynn, als de klanten worden met het beeldmateriaal gechanteerd.

Het is de webstek P-Magazine die het verhaal smeuïg uitbrengt, net op 11 juli, net op het moment dat Kris Van Dijck zijn toespraak houdt als kersvers Vlaams Parlementsvoorzitter.  Het verhaal is gedocumenteerd met kopieën van briefwisseling en mailverkeer tussen Van Dijck en escortdame Lynn.

Belangenvermenging ?

De vraag is dan: waar zit het lek? Hoe is P-Magazine in bezit gekomen van de mails, de brieven, de documenten? En wie haalt er voordeel uit om Kris Van Dijck op die wijze onderuit te halen? Bovendien wordt niet enkel de relatie met de prostituee onthuld, ook wordt politiek dienstbetoon en fraude geïnsinueerd. Het prostitueebezoek van Kris Van Dijck was trouwens bekend bij de N-VA-top. Het bericht over mogelijke belangenvermenging was echter een nieuw gegeven.

Enkele uren later brengt de linkse nieuwssite Apache haar eigen versie van de feiten en insinueert dat Filip Dewinter aan de bron ligt van het lek. Insiders weten immers maar al te goed dat de eigenaar van P-Magazine, Maurice De Velder, en Filip Dewinter goed bevriend zijn. Bij N-VA zijn ze op de hoogte van die vriendschapsrelatie en even wordt de piste van Apache gevolgd. Alleen, heel het artikel van Apache is gebaseerd op vermoedens. Zowel De Velder als Dewinter ontkent dat laatstgenoemde het verhaal over Van Dijck heeft doorgespeeld. Het omgekeerde zou inderdaad getuigen van domheid en naïviteit, want het was te verwachten dat iedereen onmiddellijk aan Dewinter zou denken.

Strijd achter de schermen

Op vrijdagmorgen verschijnt een vernietigend artikel op de webstek ‘tScheldt, een artikel waarin het doopceel van De Velder wordt gelicht.  Even ter herinnering : ‘tScheldt (zonder spatie) is de voortzetting van de webstek ’t Scheldt (met spatie) van Bert Murrath. Die overleed in juni 2018, maar hij had zijn webstek al verkocht aan Erik Van der Paal.

Erik Van der Paal was niet zo lang geleden het onderwerp van gesprek toen ter gelegenheid van zijn verjaardag de ganse top van N-VA heimelijk gefilmd werd bij het betreden van restaurant ’t Fornuys in Antwerpen. Het beeldmateriaal werd gemaakt door de mensen achter de linkse site Apache. Zie boven…

Het is niet de eerste keer dat ‘tScheldt (Erik Van der Paal) uitpakt met informatie over P-Magazine (De Velder) en omgekeerd. In een vorig leven deden beide heren wel eens (vastgoed)zaakjes, maar ondertussen zit er duidelijk een haar in de boter. Trouwens, in het artikel op ‘tScheldt wordt de naam De Velder niet vernoemd, men heeft het over een zekere “Octopus”.

Het lek

Blijft natuurlijk de vraag : hoe kwam P-magazine in bezit van de belastende mails van Kris Van Dijck ? “We weten uit welke hoek het lek komt”, weet de advocaat van escort Lynn al op vrijdag te zeggen. Hij noemt evenwel geen namen.

De vraag die men in dit dossier moet stellen is: wie houdt er mails bij die dateren van 2012 om die dan later openbaar te maken ? In principe hadden slechts twee personen toegang tot die mails : Kris Van Dijck en zijn escort Lynn. Geen van beiden heeft er belang bij dat hun mailverkeer bekend wordt gemaakt. Escort Lynn krijgt nu de fiscus op haar dak. En Kris Van Dijck kreeg politiek en menselijk een opdoffer.

Dus moet er iemand anders in het spel zijn. Iemand die in 2012 (en de jaren nadien) toegang had tot de emailserver. En die persoon moet dan nog beseffen dat hij of zij die mails op een later moment kan verzilveren.

Heeft Van Dijck onwettige en strafbare zaken gepleegd ? Hij ontkent met klem dat hij heeft meegewerkt aan fraude. Mogelijk heeft hij het intern reglement van het Vlaams Parlement overtreden, in verband met het dienstbetoon. Het Vlaams Parlement kan echter alleen een deontologisch tuchtonderzoek opstarten na een klacht van een ander parlementslid. Die klacht is er nu, vanwege de PVDA. Misschien krijgt Van Dijck later nog een blaam, maar dat is in vergelijking met wat hem de voorbije dagen is overkomen een peulschil.

Kris Van Dijck overweegt klacht neer te leggen tegen P-Magazine. Logisch, maar niet zonder gevaar, want niemand weet over welke andere informatie P-Magazine nog beschikt. Men kan discussiëren over de inhoud en de timing van de onthullingen door P-Magazine, de vraag is of de webstek iets onwettigs gedaan heeft. Fraai en fris was het niet, maar strikt genomen was het even onthullend als bijvoorbeeld de filmbeelden aan restaurant ’t Fornuys.

Kris Van Dijck in Hove

Relevantie ?

“Filip Dewinter liet zich omringen met bandieten en hoeren”, luidt de titel van een weinig fraai artikel van journalist Joris Van der Aa in Gazet van Antwerpen. In de weekendeditie van de krant brengt hij ineens het verhaal over de dochter van een Vlaams Belang-parlementslid. Die dochter blijkt bevriend te zijn met een kopstuk van een Marokkaanse drugbende. Waarom komt dat verhaal nu ineens opduiken ? Joris Van der Aa is immers een misdaadjournalist die normaliter niet over politiek schrijft. Hij noemt geen namen in zijn artikel, maar zo moeilijk is het nu ook weer niet om de identiteit van het betrokken VB-parlementslid te achterhalen. Goed om weten: Joris Van der Aa was in een vroeger leven nog journalist van P-Magazine, toen dat nog een papieren weekblad was. Hij kent dus de achtergrond van De Velder en diens entourage. Zijn artikel in GvA lijkt eerder op een wraakactie tegen De Velder en Dewinter. Relevantie in de zaak-Van Dijck ? Nihil !

Filip De Winter

Eenzelfde bemerking bij een artikel van Het Laatste Nieuws, verschenen op vrijdag. Daarin wordt even het ‘verleden’ van mevrouw Van Dijck (Leentje Verhalle) uit de doeken gedaan. Zo worden al haar ex-en bij naam opgesomd. De relevantie van heel dat verhaal ? Nihil !

Maar de hoofdvraag blijft onbeantwoord : wie heeft mails en documenten uit 2012 bewaard om ze nu naar de pers te lekken, zeven jaar na datum ? Wie had toegang tot de mailbox van Kris Van Dijck ?

De Velder laat niet in zijn kaarten kijken, en hij insinueert dat Van Dijck best in de eigen omgeving moet gaan zoeken. Wordt ongetwijfeld vervolgd.

Foto’s (c) Gazet van Hove.