Pukkelpop en de ‘collaboratievlag’

De Pukkelpop-organisatie heeft op de festivalweide alle leeuwenvlaggen zonder rode klauwen laten in beslag nemen als ‘collaboratievlaggen’, en dit na het mislukte optreden van Anuna De Wever die in haar klimaatspeech werd uitgejouwd. En naar eigen zeggen achteraf werd ‘belaagd door mannen met leeuwenvlaggen’. Meteen is Pukkelpop zijn maagdelijkheid kwijt en wordt de weide bezoedeld door neonazi-symbolen.

Een vreemde associatie, want als ik op 11 juli zie welk soort leeuwenvlaggen er uit de ramen hangen, blijken dat bijna allemaal ‘collaboratievlaggen’. De ironie is daarbij dat de historische leeuwenvlag al in het Wapenboek Gelre van rond 1400 wordt beschreven als met rode tong en klauwen, mogelijks een verwijzing naar het bloed der Saracenen, notoire Arabische plunderaars waar men in de middeleeuwen de handen aan vol had, dit helemaal terzijde.

Dus wil Pukkelpop-organisator van Marokkaanse komaf Chokri Mahassine (SP.a) liever geen leeuwenvlaggen op ‘zijn’ weide. Echter, door het boe-geroep tegen Anuna te beantwoorden met de ban van een zogenaamde collaboratievlag, valt de verborgen agenda helemaal open : voor links is het klimaatdiscours een breekijzer om de rechtse meerderheid in Vlaanderen moreel te diskwalificeren. Vlamingen zijn ten gronde racisten en collaborateurs, en het is via rituelen als Pukkelpop dat die besmetting moet bezworen worden.

Het fascisme is voor Chokri, de sp.a en Groen springlevend, omdat ze op die manier een nuttige demon creëren in een politiek landschap waar ze nauwelijks nog aan de bak komen. Of waarom de term cultuurmarxisme nog eens mag bovengehaald worden : als het volk rechts draait, moet een linkse elite via cultuur en media dat volk tot betere inzichten brengen.

Dat brengt ons bij de man die de kat de bel aan bond, Knack-journalist Jeroen de Preter. Niet aanwezig aldaar om verslag uit te brengen, maar tweetend ‘Net m’n dochter aan de lijn gehad, zwaar aangedaan’. Dochterlief bleek zich in het gevolg van Anuna te bevinden en moest mee het boe-geroep ondergaan, help.

Dat is dan de manier hoe perskaartjournalisten informatie verzamelen en nieuws uitbrengen : na telefoontjes met hun kinderen. De ‘doodsbedreigingen’ werden nadien nergens bevestigd, moet een journalistieke vrijheid van de familie de Preter geweest zijn. Hoeveel boe-geroep er was, daarover laat het geheugen van Anuna zelf haar wat in de steek. Op het VTM-nieuws gewaagt ze van ¾ enthousiastelingen, op de GVA-webstek houdt ze het op 50-50.

Kindsoldaten

De georganiseerde verschijning van die linkerzijde op een popfestival is helemaal verbonden met de politieke achtergrond van het Vlaamse klimaatactivisme zelf. Bezieler Nic Balthazar, de mentor van Anuna De Wever en Youth For Climate, is zoals geweten zoon van Herman Balthazar, gewezen Oost-Vlaams provinciegouverneur, socialist én logebroeder.

Daar kan Nic niets aan doen, behalve dat zijn carrière van VRT-journalist en nadien regisseur toch wel door de familienaam werd gestimuleerd (vader Herman is jarenlang voorzitter geweest van de raad van bestuur van de VRT). Het klimaatactivisme van Balthazar kan niet los gezien worden van een linksgroen offensief in Vlaanderen tegen de ‘verrechtsing’. Dat is eigenlijk jammer, want daardoor polariseert men zelf het klimaatdebat en komen de leeuwenvlaggen automatisch tevoorschijn waar de kindsoldaten van Balhazar, in casu Anuna en Kyra, hun boodschap komen verkondigen.

De korte lijn tussen de Balthazars en Chokri Mahassine, een product uit de Stevaert-stal dat jarenlang schitterde door afwezigheid in het Vlaams parlement waarvoor hij verkozen werd, is de eigenlijke achtergrond van het Anuna-optreden op Pukkelpop. Het is een politiek optreden dat een politieke reactie uitlokt, waarna men weer kan gaan jammeren dat ‘de jeugd verrechtst’ en dat het nieuwe fascisme in aantocht is. Terwijl de cultuurhegemonie van links gewoon begint af te brokkelen, en de vanzelfsprekendheid dat Pukkelpop een spin-off is van het Vlaams-Limburgse socialisme, tot het verleden behoort.

Mahassine en C° zullen moeten leren leven met een gediversifieerde jongerencultuur, waar ook die leeuwenvlag een plaats heeft. Diversiteit, dat moet hen toch als muziek in de oren klinken. Wel, hier is ze. Anders dan verwacht, maar toch. Iets zegt me dat de verkoop van ‘collaboratievlaggen’ dankzij Pukkelpop 2019 een boost zal krijgen.