Wie in Gent naar het rijgedrag van fietsers kijkt, kan maar één besluit trekken : ondanks de diepe crisis van het christendom is het geloof in onsterfelijkheid nog wijd verspreid. Ik kan niet oordelen over de zelfmoordneigingen van fietsers in andere steden, maar in Gent vertonen zij dikwijls dezelfde doodsverachting als Japanse kamikazepiloten. Zij lijken niet te begrijpen dat de onsterfelijkheid alleen betrekking heeft op de ziel en niet op het fietsende lichaam.

Natuurlijk krijgt een fietser die betrokken is bij een verkeersongeval met een auto voor de rechtbank altijd gelijk. De autobestuurder krijgt altijd ongelijk, zelfs als de fietser zich opzettelijk en zonder waarschuwing voor zijn wielen heeft gestort. Er fietsen klaarblijkelijk heel veel mensen rond met een of twee armprothesen, want de meesten slaan met ware doodsverachting links- of rechtsaf zonder ook maar eventjes een armgebaar te maken om andere weggebruikers te waarschuwen. Mijn echtgenoot moppert dikwijls : “Kijk, weer een zonder armpjes.” Dat is overdreven. Meestal hebben ze twee armpjes, maar weigeren ze die te gebruiken. De fietser heeft immers altijd gelijk. Hij moet met niemand anders rekening houden. Maar “Hij had gelijk” of “Zij had gelijk” is natuurlijk een heel triest grafschrift.

De ene heilige koe verslindt de andere

Als volwassen fietsers geen helm dragen, dan is dat hun zaak. Niemand kan gedwongen worden zijn verstand te gebruiken, zelfs niet als hij het heeft. Maar vele fietsers zijn duidelijk meer bekommerd om het milieu dan om het leven van hun eigen kinderen, want ik zie hier al te dikwijls kleine dreumesen zonder helmpje achterop een fiets zitten. Of in de stad op een kinderfietsje rijdend, meestal blakend van geluk, maar akelig kwetsbaar. Mijn observaties worden onrechtstreeks bevestigd door twee in deze zaak onverdachte bronnen. Het Nieuwsblad/De Gentenaar deed ook zijn beklag over massa’s fietsers die alle verkeersregels aan hun laarzen lappen. En : het Gentse Milieufront meldde triomfantelijk een sterke toename van het aantal fietsers in Gent, vooral sinds de invoering van het circulatieplan. Maar men moest schoorvoetend toegeven dat er ook veel meer ongevallen met fietsers gebeuren.

Naast 533 botsingen van fietsers met motorvoertuigen, waren er 72 botsingen tussen fietsers onderling en nog eens 94 gevallen waarbij fietsers ‘vanzelf’ ten val kwamen. Al is dat ‘vanzelf’ dikwijls veroorzaakt door de tramsporen in Gent, die veel breder zijn dan elders. Ideale valkuilen voor argeloze fietsers. Al die cijfers omvatten dan alleen nog maar de gevallen waarbij de politie opgeroepen werd. Het echte aantal ongevallen is ongetwijfeld een veelvoud daarvan. Dit is zo’n geval waarin de ene heilige koe de andere verslindt. Want de tram is in Gent al even heilig en onschendbaar als de fietser.

© ’t Pallieterke.

Foto’s © Gazet van Hove.