Met het groen licht voor de regering Wilmès als volwaardige beleidsploeg, hebben de traditionele partijen en de groenen hun eigen graf gegraven. De verontwaardiging bij de Vlaamse bevolking om deze lage spelletjes is groot. Na de corona-crisis, wanneer we in een totaal andere wereld zullen leven, wordt de generatie van Magnette, Rutten, Bouchez en Almaci naar de vergeetput verwezen.
“Dit is de Vivaldisering van lopende zaken op een sluwe manier. Een minderheidskabinet na een vertrouwensstemming krijg je niet zomaar weg. Wat met niet-corona-bevoegdheden ? Dit is sluiks en vals.” Dit is slechts een deel van de verontwaardiging die de Gentse politicoloog Carl Devos vorige maandagavond uitte in studio’s van De Afspraak. Devos staat bekend voor zijn eerder linkse, laten we zeggen sociaaldemocratische sympathieën. Maar hij was duidelijk niet te spreken over de politieke spelletjes die de voorbije dagen in de Wetstraat de overhand haalden.
Uit verschillende analyses en overzichten blijkt dat PS en N-VA eind vorige week op het punt stonden om een noodregering te vormen die de corona-crisis zou aanpakken. Kopstukken uit verschillende partijen zouden tot een nieuwe regering toetreden. Maar uiteindelijk maakte PS-voorzitter Paul Magnette een bocht van 180 graden en begroef hij zondagmiddag live op RTL-televisie de paars-gele noodregering. Hij lonkte naar Ecolo en haar bijhuis Groen (voorzitter Jean-Marc Nollet spreekt meer en meer namens zijn Vlaamse collega Meyrem Almaci) om de minderheidsregering van liberalen en CD&V te depanneren.
We zijn nooit een voorstander geweest van een regering met PS en N-VA. Het is als het verzoenen van water en vuur. Maar een noodregering van enkele maanden om de grootste (sanitaire) crisis in decennia op te vangen met de grootste partijen aan beide kanten van de taalgrens, zou er nog door kunnen. Alleen is zelfs zoiets niet meer mogelijk. Voor wie er nog aan twijfelde : het land is kapot, onbestuurbaar en uitgeleefd. N-VA-voorzitter Bart De Wever valt niet veel te verwijten, tenzij dat hij zaterdag op tv kwam verklaren dat hij wel premier zou willen zijn van zo’n noodregering, “maar dan wel dik tegen mijn goesting”. Het is een fout die de burgemeester van Antwerpen steeds meer maakt : een publiek vocabularium hanteren dat hij normaal gezien reserveert voor de inner circle van het “Politbureau” van de partij. Maar De Wever heeft wel gelijk als hij van bedrog van de PS spreekt.
De PS is een andere partij geworden
De pirouette van Paul Magnette is zelden gezien in de recente Belgische geschiedenis. De PS is een radicaal-linkse partij met onverteerbare standpunten, maar in het verleden wisten de Franstalige socialisten wel compromissen te sluiten. En vooral: ze voerden een regeerakkoord loyaal uit. Om druk te zetten op de achterban haalden PS-voorzitters allerlei trucs uit. In 1988 verdween Guy Spitaels een paar dagen van de aardbol vooraleer hij op tv de tegenstanders van de toetreding van zijn partij tot de regering Martens VIII op hun plaats zette. Magnette luistert dan weer constant naar de quasi-communistische socialistische vakbond en naar de Brusselse gauchistische afdeling. Daar waar de PS vroeger een partij was die probeerde de belangen te verdedigen van de Waalse arbeidersklasse en de lage bedienden, is het nu de vertegenwoordiger geworden van bobo-links dat constant morele lessen geeft.
Dewael zette Vivaldi in
Na de afwijzing van een noodregering met N-VA moest de ploertenstreek nog komen. Patrick Dewael zag als informateur zijn kans schoon om de regering van lopende zaken om te vormen tot een regering met volheid van bevoegdheid. Dat moest dan gebeuren via een vertrouwensstemming en de goedkeuring van volmachten. De facto komt dan een door de Vivaldi-partijen (socialisten, liberalen, christendemocraten en groenen) meerderheid tot stand. En na de corona-crisis kan die dan omgevormd worden tot een volwaardige regering. Of keren we terug naar lopende zaken. Die kunnen dan aanhouden tot 2024. Daarmee zitten de Vlaamse partijen in een fuik waar ze nog moeilijk uit raken.
De snotneuzen Bouchez, Rutten en Almaci
Maar wie een beetje de politieke geschiedenis van België kent, weet dat er snel een rekening zal volgen. Wanneer deze gezondheidscrisis voorbij is, leven we in een totaal andere wereld. Een wereld waar er nog veel mensen zullen moeten herstellen van de ziekte. Een wereld ook met aanzienlijk welvaartsverlies. En in België zal dit net zoals na WO I en WO II voor politieke verschuivingen zorgen. Het is geen gevaarlijke gok te voorspellen dat deze politieke generatie in de vergeetpunt van de geschiedenis zal verdwijnen. Door hun eigen onvermogen en wanbeleid. Door hun infantiel gedrag ook. De snotneuzen Bouchez, Rutten en Almaci hebben zich de voorbije dagen hopeloos belachelijk gemaakt. Het werd weg-gerelativeerd en er waren excuses, maar de selfie met George-Louis Bouchez, Gwendolyn Rutten en op de achtergrond Meyrem Almaci die het akkoord ‘vierden’ heeft veel kwaad bloed gezet. Dit zal hen lang achtervolgen.
Bij de volgende verkiezingen zal het politieke landschap volledig door elkaar worden gegooid. We wagen ons niet aan een te grote gok als we zeggen dat radicale partijen als Vlaams Belang en PVDA op weg zijn naar een overwinning. En dat de V-partijen een meerderheid halen aan Vlaamse kant.
Van de Franstalige partijen en de PS voorop is geweten dat ze kiezen voor een tactiek van de verschroeide aarde. Zo lang mogelijk België uitmelken tot het gedaan is. De corona-crisis zal dat proces versnellen.
Foto’s (c) Gazet van Hove.