Het zal zonder twijfel geheel en al toeval zijn, maar uitgerekend op de dag van de Amerikaanse presidentsverkiezingen kwam ook de Nationale Bank (NBB) met een studie over de kostprijs van de migratie op de proppen. De dag dus dat er – hou u vast – niet één viroloog op de televisie kwam. Anders gezegd : zonder corona en zonder Trump had dit ons dagenlang beziggehouden. Het illustreert het relatief belang der dingen.
Een studie over migratiekosten die nog door (toen minister van Financiën) Johan Van Overtveldt is besteld. Met de bedoeling te objectiveren… Die objectivering is er nu. De NBB is en blijft één van de weinige echt serieuze instellingen van het koninkrijk. Mede daarom weten ze ook daar dat het is maar hoe je het bekijkt van het allergrootste belang is. Want de kwestie is natuurlijk delicaat… en de NBB wil overtuigen, niet dat we vechtend over de straat rollen.
En dus is er aan de knoppen gedraaid. Een simpele vergelijking tussen wat het kost en wat het opbrengt, het verschil tussen in en uit dus, is er wel. Maar dat is te simpel. En het brengt ons té snel bij de schuldvraag. Terzijde : weegt het belang van die schuldvraag in een niet-christelijke cultuur even zwaar, heb ik mij al vaak afgevraagd…
De Belgische weg
En dus kiest de NBB voor de makkelijkste weg : het bruto binnenlands product. Gevolg ? Migratie zorgt voor economische groei. + 2,5 % BBP. Anders gezegd: zonder migratie schiet er van onze groei amper één procentje over…
Tussen haakjes : ik ben een product van mijn generatie. In onze jonge jaren waren we links tot zelfs meer dan links, en we kregen ingelepeld dat je toch wel moest opletten met die groei. Ook als er almaar meer sigaretten worden verkocht, is er meer bbp. Maar worden we daar beter van ? Dat getuigt niet van grote economische inzichten, maar het is wel blijven plakken. Soit.
Terug naar de NBB. Waar ze meerdere trucjes hebben toegepast om de pil te vergulden. Zo heeft men de gevolgen van de zogeheten asielcrisis vanaf 2015 bewust uitgesloten, door te stoppen met tellen in 2016. En er is nog meer
knoppendraaierij. Het positieve resultaat (+ 2,5% BBP) is alleen toe te schrijven aan de bijdrage van tweede-generatie-migranten, en dan nog enkel en alleen aan het feit dat die jonger zijn. Anders gezegd : die mensen zijn, anders dan de autochtonen, niet aan het vergrijzen. En dus zijn de gezondheids- en pensioenkosten in die groep zeer gering. Al komen die natuurlijk wel.In Nederland heeft men dezelfde oefening gedaan, en heeft men kosten en baten geëxtrapoleerd over de hele levensloop. Krijg je natuurlijk een totaal ander plaatje. En het werpt ook een totaal ander licht op de NBB-conclusie dat de tweede generatie migranten drie keer meer opbrengt dan de autochtone Belgen.
Maar nog eens : de NBB is een zeer serieuze instelling. De pijnpunten worden niet verzwegen of onder de mat geveegd. De puur cijfermatige, gigantische verschillen tussen de autochtone werkende Belgen en de allochtone andere mensen worden niet verzwegen. Niet-EU-migranten krijgen dubbel zoveel uitkeringen op alle leeftijden. Wie het meeste opbrengt ? EU-migranten die hier nog maar net aangekomen zijn…
Conclusie ? We zijn echt héél slecht in het integreren van nieuwkomers in onze samenleving. Nog niet 1 op 3 heeft (voor de groep tussen 20 en 64) werk. En uiteraard heeft dat gevolgen voor de kosten. Én het relativeert een krantenkop : migranten pakken onze jobs niet af. Nee, duidelijk niet nee. Was het maar zo, denk ik…
Vakbonden als betonstorters
Wat overigens óók een gevolg is van onze rigide en totaal vastgeroeste arbeidsmarkt. Het is dubbel pervers : vakbonden zorgen voor de gebetonneerde overmatige bescherming van wie al aan het werk is en beletten daardoor de instroom van ‘anderen’ (versta : ook van mensen die niet van hier zijn), aan wie men vervolgens vertelt dat ze permanent gediscrimineerd worden…
Onze media volgen. Ze berichten honderd keer meer over discriminatie dan over succesverhalen. Het spectaculair efficiënte coronavaccin van Pfizer is het werk van twee (uiteraard en par nature même gediscrimineerde) …Duitse Turken.
Wat uiteraard niet wil zeggen dat discriminatie niet bestaat. Racisten bestaan ook. En dat moet allemaal worden aangepakt, liefst hardhandig. En tussen haakjes : nogal wat VB-woordvoerders zijn dat eigenlijk ook, zij het in de omgekeerde richting. Maar racisme en discriminatie zijn gemakzuchtige kreten geworden.
Nog bij de NBB. Taal is hét probleem, de absolute numero uno. Ook dat moet eens worden uitgezocht : Nederlandse Turken en Marokkanen spreken beter Nederlands dan Vlaamse. Hoe komt dat ? De NBB geeft een aanzet tot verklaring: we hebben minder dan elders beleidsacties die gericht zijn op… In Wallonië nóg minder dan in Vlaanderen, en dat is daar trouwens aan de arbeidsparticipatie ook te zien. Het is vanzelfsprekend niet juist dat Walen nog racistischer zijn dan Vlamingen.
Ik heb ooit eens de euvele moed gehad voor te stellen om aan de universiteit in de zomermaanden voorbereidingscursussen te organiseren voor allochtone zogeheten generatiestudenten, studenten van wie de ouders geen universitair diploma hebben. Bedoeling was het aantal studenten-met-een-kleur te laten stijgen; vandaag zit dat op een teleurstellend laag peil. Het voorstel is afgewezen – de progressieven op kop – vanwege … discriminatoir.
Conclusies
Het leidt tot een driedubbele conclusie. Om te beginnen biedt al wat hierboven staat een indrukwekkende kans. Er is, eufemistisch gezegd, ongelooflijk veel ruimte voor verbetering. Al zal alles afhangen van de politieke wil. Mijn ervaring in de overwegend linkse Gentse gemeenteraad bijvoorbeeld sterkt mij in de overtuiging dat men alles gaat doen om de nieuwe Vlamingen zo lang mogelijk achtergesteld te houden. Dat levert electorale winst op.
En dat zal blijven duren – in de VS zijn er daarvan recent de eerste tekenen te zien geweest – tot die minderheidsgroepen niet meer per definitie links stemmen. Zolang dat niet zo is zal men ervoor pleiten om zo veel mogelijk de thuistaal te spreken, ook op school. Nederlands leren door het zo weinig mogelijk te spreken, wordt pour les besoins de la cause wetenschappelijk gefundeerd.
De tweede conclusie is dat niets zo Belgisch is als het migratiebeleid. Ook dat zit eigenlijk vast.
En dat is – derde conclusie – verschrikkelijk jammer. Ik las van de week Op zoek naar vaste grond, het zeer meeslepende boekje van Ayan Mohamud Yusuf. Een verschrikkelijk maar ook mooi verhaal van een Somalische vluchtelinge die nu één van ons is. Dat verhaal heeft een happy end, maar het laat tegelijk heel veel dingen toch begrijpen die voor ons moeilijk zijn. Wie dat leest komt tot de conclusie: migratie, dat mag wat kosten; dat brengt ook op. Ayan onder anderen.
SIEGFRIED BRACKE
