door Jurgen Ceder in ’t Pallieterke .

Geweld tegen agenten in functie is al lang een probleem in Brussel, maar aanvallen op politiemensen buiten de dienst is nieuw. De politie bevestigt dat in de jongste maand vier zulke aanvallen hebben plaatsgevonden. De agressiviteit tegen agenten neemt trouwens overal toe, soms ten gevolge van hun rol in het afdwingen van de coronamaatregelen.

De politiek is verantwoordelijk, niet de politie

Op sociale media kan je merken dat kritiek op de politie de jongste tijd ook van de rechterzijde komt. Dat ongenoegen heeft te maken met vrijheidsbeperkende coronamaatregelen die niet altijd logisch en consequent zijn. Er kwam ook zware kritiek op het politieoptreden tegen La Boum 2 in het Ter Kamerenbos. Het valt inderdaad op hoe kordaat toen werd opgetreden, terwijl grote terughoudendheid vaak de regel is bij politieacties tegen de échte, professionele relschoppers in Brussel. Bij de betoging van Black Lives Matter, die vorig jaar in Brussel plaatsvond, tegen alle coronaregels in, stelde de politie zich passief en buiten het zicht op. Men greep pas in wanneer de winkelplunderingen begonnen. Precies hetzelfde scenario deed zich voor bij de vernielzuchtige BLM-betoging in Luik van maart.

We begrijpen ook de boosheid van mensen die de coronamaatregelen in het algemeen beu zijn. We willen hen wel vragen om hun woede niet op het verkeerde doel te richten. Het is niet de politie die de coronamaatregelen heeft uitgevaardigd. Het is niet de politie die verantwoordelijk is voor het ontstaan van no-gozones in Brussel. Het is niet de politie die bepaalt welke betogingen toegelaten zijn, hoeveel agenten er moeten ingezet worden en hoe zwaar er moet opgetreden worden. Telkens zijn dat politieke beslissingen. Het was dezelfde PS-burgemeester Close die eerst, ondanks de lockdown, de BLM-betoging toeliet, die voorspelbaar ontaardde in plunderingen, maar daarna een brutale aanpak dicteerde tegen La Boum, waar de coronaregels wel werden overtreden, maar waar voor het overige geen gevaar van uitging.

hier zitten de verantwoordelijken

De zin voor proportie verdween een beetje bij bepaalde rechtse commentaren op het politieoptreden in het Ter Kamerenbos, met hier en daar zelfs begrip voor de aanval op de agent in Sint-Gillis. Het klopt dat op een paar filmpjes de indruk ontstaat dat enkele politieagenten over de schreef zijn gegaan, maar dat maakt het hele korps nog niet tot een bende psychopathische robocops. De betogers waren trouwens ook niet allemaal brave burgers die opkwamen voor de vrijheid: de helft van de gewonden viel langs de kant van de politie.

Respect voor de dunne blauwe lijn

In de VS begint men vandaag de resultaten te zien van de maatschappelijke campagne die, in de nasleep van de dood van George Floyd, tegen de ordehandhavers is gevoerd. De politie raakt gedemotiveerd, de kaders raken niet meer gevuld, er is minder politieoptreden in de wijken die juist het meeste optreden nodig hebben, criminaliteit en geweld nemen toe. We mogen hier niet toelaten dat de samenleving wordt opgezet tegen de politie, omwille van het beleid van politici.

Wanneer agenten over de schreef gaan, moeten ze een sanctie krijgen. Maar het besef mag nooit verdwijnen dat politiemensen de ‘dunne blauwe lijn’ vormen die tussen ons en de barbaren staat. Elke gewelddaad tegen een agent is een aanval op de samenleving en verdient de nultolerantie die de politiek al lang belooft, maar nooit uitvoert.

Foto’s (c) Gazet van Hove.