De regering-De Croo krijgt blijkbaar nog moeilijk iets gedaan, want als de federale ploeg in het nieuws komt, dan gebeurt dat meestal wanneer MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez kritiek heeft op het beleid. En dus wil men de aandacht afleiden. Het Vlaamse PFOS-schandaal is welkom, net als de Hongaarse anti-LGBT-wet. Zolang het maar niet over het beleid moet gaan.
De PFOS-onderzoekscommissie in het Vlaams Parlement is goed nieuws voor… de Vivaldi-regering. Ze moet aantonen dat Vlaanderen niet veel beter wordt bestuurd dan het democratisch deficitaire Belgische niveau. En ze leidt de aandacht af van het feit dat de regering-De Croo geen deuk in een pakje boter kan slaan. Het sociaal akkoord tussen vakbonden en werkgevers van mei was een mager beestje en wordt niet versterkt door hervormingen die de regering oplegt. De begroting gaat diep in het rood en dat zal zo blijven tot het einde van de legislatuur. De beloofde pensioenhervorming die werk moet maken van het verder op elkaar afstemmen van de pensioenen van ambtenaren (nog altijd zeer royaal), werknemers en zelfstandigen is niet voor direct. Van de kernuitstap wordt een zootje gemaakt. Door een gebrek aan voldoende alternatieve groene energie moet worden ingezet op meer gascentrales wat de CO2-uitstoot omhoog jaagt. De regering-De Croo zit er verdeeld mee en kijkt opzij. En dus regeert de stilstand.
Links-liberaal internationalisme
Waarom de aandacht niet afleiden ? Via het EK voetbal en de Rode Duivels ? Ministers verschijnen inderdaad op sociale media met de Belgische kleuren maar deze communicatie is belegen. De “helfies” via cabinetards en parlementaire medewerkers van vooral Open Vld, die van het voetbal gebruik maken om een tricolore trom te roeren, zijn er wel. Nuttige idioten, terwijl net deze week Frédéric Daerden (PS) van de Franse Gemeenschapsregering de alarmbel luidde : een nieuwe staatshervorming zal nodig zijn want de Franse Gemeenschap is nog maar eens blut. De liberale belgicisten zitten echt in een bubbel.
Premier Alexander De Croo lijkt door te hebben dat men de aandacht op iets anders moest vestigen. De Hongaarse zogenaamde anti-LGBT-wet was een reddingsboei. Verder in dit nummer gaan we er dieper op in. Nog voor de inhoud bekend was schreeuwden West-Europese leiders moord en brand. Zo ook De Croo. Het was het klassieke riedeltje over de Europese waarden. De Croo voelt zich goed in zo’n debat. Het links-liberale internationalisme is door een gebrekkig binnenlands beleid zijn politieke bestaansreden geworden. In zekere zin een kopie van het moralisme onder de vorige paarsgroene regering Verhofstadt 20 jaar geleden. Niet gaan skiën in Oostenrijk, genocidewetten steunen die maken dat elke internationale leider hier kan worden gearresteerd…
De Croo hoopt hier persoonlijk voordeel uit te halen : zo’n links-liberaal gedoe helpt om in het zicht te komen voor een internationale functie. Misschien zien we hem na 2024 ergens in de Verenigde Naties opduiken.
Christendemocratische lethargie
En de christendemocraten in dit alles ? Wanneer een regering het verschil niet kan maken, dan worden partijen nerveus. Een mens zou denken dat dit in eerste instantie met de CD&V van Joachim Coens gebeurt. Die hangt er bij Vivaldi maar wat aan en kan geen enkele trofee voorleggen. Dat vertaalt zich ook in steeds slechtere peilingen. Zet Coens dan de regering onder druk ? Verre van. Het gaat om een klef discours over de toekomst van de partij die belangrijk wil zijn voor “de mensen.” Tja, je zou je kunnen afvragen of de andere partijen dan partijen voor “de dieren” zijn. De CD&V glijdt af naar totale irrelevantie. Op Vlaams niveau lijkt men zich in het PFOS-schandaal af te zetten tegenover de N-VA als de tweestrijd voor de Vlaamse volkspartij nummer één tussen christendemocraten en Vlaams-nationalisten gaat. Onder andere Hilde Crevits laat zich niet onbetuigd in de kritiek op N-VA. Vraag is of dit verstandig is. Het lijkt er eerder op dat minister van Omgeving Zuhal Demir (N-VA) met haar groen-Vlaams profiel de winnares wordt van wat opnieuw een perceptie-oorlog is.
Bouchez in een zetel
Neen, dan pakt MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez het beter aan. Hij weet zichzelf en zijn partij te plaatsen als het rechtse geweten van de regering. Zo liep hij vorige week storm tegen de plannen van de PS om één van de realisaties van de regering Michel (2014-2018) ongedaan te maken. Het gaat om de vrijstelling van de betaling van sociale bijdragen bij de eerste aanwerving van een werknemer. Weg ermee, zegt de linkerflank van Vivaldi die vindt dat dit een te dure maatregel is. Ook de scheiding van kerk en staat via het hoofddoekendebat wordt door Bouchez gebruikt om druk te zetten. Open Vld houdt zich hier wat meer op de achtergrond. Om de cohesie van de regering niet te veel onder druk te zetten ? Kan zijn, maar ook omdat ze als links-liberale partij gewrongen zit. Het internationaal-moraliserende discours van De Croo moet ook hier helpen. Alleen spreekt dit maar een zeer klein deel van de publieke opinie aan : media, culturo’s, stedelingen… Het is niet daar dat de premier in 2024 zijn kanseliersbonus zal halen om zijn partij een stuk voorbij de 10 procent te stuwen en misschien richting 15 procent te gaan.
Foto’s (c) Gazet van Hove.