door Redactie Binnenland ’t Pallieterke 

  1. De arbeidsmarkt- en pensioenhervorming 

Met een werkzaamheidsgraad van 70 procent en een effectieve uittredingsleeftijd op de arbeidsmarkt van 60,7 jaar scoort België in de Europese rankings relatief zwak. De Vivaldi-ploeg wil beter doen en spreekt van een werkzaamheidsgraad van 80 procent tegen 2030. Een potsierlijke doelstelling. Dat zou betekenen dat 700.000 extra banen moeten worden gecreëerd waarbij vooral Wallonië en Brussel een inhaalbeweging moeten doen. Het klopt natuurlijk wel dat er iets moet gebeuren.

Maar discussies over arbeidsmarkthervormingen en de aanpassing van de pensioenstelsels zullen snel tot spanningen binnen de regering leiden, om niet te zeggen openlijke ruzies. Al ten tijde van het debat rond de loonevolutie zaten de linker- en rechterflank van de regering op ramkoers. Onder druk van de vakbonden en de extreemlinkse PTB/PVDA wou de PS een zo royaal mogelijk loonakkoord en sociaal akkoord afsluiten. Een licht aangepaste deal trok de lont uit het kruitvat. Tijdelijk. Door de zeer vage formuleringen van het regeerakkoord moeten mogelijke hervormingen nog van a tot z worden onderhandeld. Het is nu al duidelijk dat de PS niet zal bewegen. Toen vorige week het jongste rapport van de Vergrijzingscommissie bekend raakte en het duidelijk werd dat we over een paar decennia tegen een factuur van 26 miljard euro aankijken, zei minister van Pensioenen Karin Lalieux (PS) het volgende : “De vergrijzing is een succes en geen kost. Mensen die langer leven en een waardig pensioen krijgen, dat is een succes.” Lees : alles blijft bij het oude. Wat de Vlaamse coalitiepartners in hun hemd zet.

  1. De begroting blijft diep in het rood

Ondanks het economisch herstel zal het begrotingstekort tegen het einde van de legislatuur nog altijd meer dan 4 procent van het bbp bedragen. Vroeg of laat zal de Europese Commissie verklaren dat er moet gesaneerd worden. Nu al heeft de PS duidelijk gemaakt dat het niet dringend is. En het sociaaleconomische debat wordt door de socialisten beheerst. De Vlaamse liberalen hebben vooral aandacht voor links-liberale dossiers als LGBT-rechten en antiracisme.

Gaan ze rond de arbeidsmarkthervormingen, pensioenen en begroting dan geen vuist maken ? Open Vld wellicht niet omdat men de premier levert en de postjes plus kabinetsfuncties het belangrijkste zijn. De Vlaamse liberalen hebben de lessen uit de regeringen-Verhofstadt duidelijk niet geleerd.

Als er kritiek komt en de druk fel wordt opgevoerd, dan zal dat het werk van de Franstalige liberalen van de MR zijn. Voorzitter Georges-Louis Bouchez is de luis in de pels van de regering, meer nog dan de Vlaams-nationalistische oppositie.

  1. Naar de zoveelste collectieve regularisatie ?

De sociaaleconomische dossiers kunnen gezien het economisch herstel misschien nog over de herfst en de winter worden getild. Dat is niet zo met het asieldossier. De hongerstakers die in Brussel worden opgejut door radicaal-linkse ngo’s en advocaten hebben bij PS en Ecolo/Groen nieuwe bondgenoten gevonden. De linkerflank van de regering droomt van een nieuwe collectieve regularisatie zoals ten tijde van de regering-Verhofstadt aan het begin van de eeuw of zoals in 2009.

Staatssecretaris voor Asiel en Migratie Sammy Mahdi (CD&V) houdt het been stijf. Hij vreest een nieuw aanzuigeffect. Zeker nu Wit-Rusland de Europese Unie onder druk zet en illegalen via het eigen land naar de Baltische staten stuurt. Opnieuw is het in dit dossier opvallend stil bij Open Vld. CD&V, een zwakke schakel in de regering, kan hier scoren. Ook de MR ziet een opportuniteit. ‘Asiel en migratie’ wordt misschien wel de grootste politieke clash van het najaar.

  1. De dure gascentrales
laat de mensen extra betalen voor energie

Een clash op langere termijn is de kernuitstap. Dat is voor vooral de Vlaamse groenen van levensbelang. De partij weegt niet in de regering en wil dringend een trofee. De peilingen zijn slecht en Europees hebben de groenen plots de wind tegen nu de Duitse ecologisten van hun pluimen laten. Nu mag er binnen Vivaldi wel een consensus gegroeid zijn rond de kernuitstap tegen 2025, de overgangsperiode ligt politiek gevoelig. Om de energiebevoorrading te verzekeren zijn dure en vervuilende gascentrales nodig. Of hoe de groenen zich met hun anti-kernenergie-obsessie in een moeilijk parket brengen. De dure gascentrales zullen de energieprijzen doen stijgen. De consumenten zullen morren. Laten de andere partijen dit passeren ? Ook de PS, die in het energiedebat onder druk staat van Raoul Hedebouw (PTB) en de zijnen ?

  1. Een zwarte zwaan voor de regering-De Croo

Genoeg politiek dynamiet dus voor het najaar. De vrees voor verkiezingen maakt natuurlijk dat de partijen er alles aan zullen doen om een zware crisis met een mogelijke val van de regering  te vermijden. Al heeft men de situatie natuurlijk nooit volledig onder controle. Een onverwachte gebeurtenis of zwarte zwaan kan toch voor een ultieme clash zorgen. Een nieuwe grote migratiecrisis, een (natuur)ramp, een gevoelig dossier dat opduikt. Dankzij de goede connecties met de bevriende media bleef het verhaal over de contacten tussen premier Alexander De Croo en de Italiaanse porno-actrice Eveline Dellai grotendeels uit de mainstreammedia. Die truc zal men echter niet eeuwig kunnen gebruiken.

Eveline Dellai => (88) A little chat with SILVIA DELLAI and her twin sister : the reason she tried to stop shooting – YouTube .

Foto’s (c) Gazet van Hove.