Willem de Zwijger
Willem de Zwijger – foto : © wikipedia . 
 (verscheen in Le Vif)
Misschien zijn veel Vlamingen hier nog niet rijp voor. Dat komt dan doordat ze hun eigen geschiedenis niet kennen en knechten willen blijven.

Men zal gemerkt  hebben dat Vlaams minister-president Jambon eens te meer afwezig bleef bij het militair défilé ter gelegenheid van de Nationale Feestdag. Waarom zich ook aansluiten bij het feest van een staat die men verfoeit en waarvan men openlijk de verdwijning wenst ? Artikel één van de N-VA-statuten werd immers niet gewijzigd : dat gaat nog altijd over het tot stand brengen van een Vlaamse Republiek binnen Europa.

Bart De Wever heeft het nochtans al vaker herhaald : op weg naar dat doel kan er geen sprake zijn van een revolutionaire stap, maar wel van een gestage evolutie. Vandaar het opzet om België voorafgaand om te vormen tot een confederale staat, gebaseerd op twee staten, Vlaanderen en Wallonië, waarbij Brussel en de Duitstalige gemeenschap zich het statuut van deelgebieden zouden toebedeeld zien.

De Wever preciseert daarbij dat een dergelijke hervorming maar mogelijk is na een akkoord tussen zijn partij en de PS.
Maar op 21 juli ging de voorzitter een stap verder. Te gast in het programma Trends Talk van Kanaal Z, heeft hij inderdaad zonder omwegen de hereniging van Nederland en Vlaanderen ter sprake gebracht.

De Val van Antwerpen

De man kent zijn geschiedenis : tot aan de Val van Antwerpen in 1585 tijdens de Tachtigjarige Oorlog, vormden de Nederlanden immers één geheel. En hij voegde daaraan toe : In 1993 al was ik medeorganisator van een Groot-Nederlands studentencongres. Die droom heb ik nooit opgegeven : op een dag zullen alle Nederlandstaligen opnieuw samenwonen. Ik zou gelukkiger sterven als Zuid-Nederlander dan als Belg.*

Men weet hoeveel moeite sommige historici zich hebben getroost om de mythe van de Staat België leven in te blazen. In het bijzonder benadrukte Godefroid Kurth het belang van het katholicisme als het cement hierbij. Maar de Spaanse tijd maakt zijn theorie enigszins kaduuk. In die tijd was Vlaanderen – dat bestond uit het Graafschap Vlaanderen en het Hertogdom Brabant – grotendeels gewonnen voor het calvinisme, net zoals ook alle noordelijke provincies. Die toestand was voor de zeer katholieke koning Filips II van Spanje onduldbaar, en hij besloot dus tot de herovering van de opstandige gebieden. Deze Reconquista was bijzonder wreed en bloedig. Bekend zijn de woorden van geduchte de Hertog van Alva : Oneindig veel beter is het  door oorlog te voeren een verarmd en zelfs geruïneerd land voor God en Koning te bewaren, dan het zonder oorlog in zijn geheel over te laten aan de duivel en de ketters die het verdelen.
Nog cynischer worden ze niet gemaakt !

De herovering nam een eind met de Val van Antwerpen, mede door het geschil van Filips II met Elizabeth van Engeland. Feit is dat de noordelijke provincies zich van het Spaanse juk wisten te bevrijden en onder leiding van Willem de Zwijger de Verenigde Provinciën stichtten, een voorafschaduwing van het huidige Nederland.
De religieuze vervolgingen hebben de Vlamingen aldus losgerukt van hun natuurlijke lotsbestemming. Antwerpen, zetel van de Staten-Generaal van de opstandelingen, had de hoofdstad kunnen worden van de Nederlanden.

Economische grootmacht

We kennen het resultaat. Terwijl de Nederlandse taal tot bloei kwam in de Verenigde Provinciën, dankzij de Bijbelvertaling, raakte Vlaanderen verdeeld en kende lokale dialecten. Voor Vlaanderen was de Spaanse tijd een waar drama. Vandaag is Nederland een welvarend land, met een staatsschuld van 58% van het BBP, waarmee het onder de EU-limiet van 60% blijft.

Bart De Wever heeft dus gelijk als hij de nadruk legt op de economische redenen die een hereniging van Vlaanderen en Nederland zouden rechtvaardigen : het zou een van de  sterkste economieën ter wereld zijn. De havens van Antwerpen en Rotterdam zouden een fusie kunnen aangaan en zo de entreepoort van de noordwestelijke  Europese economie worden. Dat lijkt wel een fantastisch scenario.
Ander belangrijk punt : door aan te sluiten bij Nederland zou Vlaanderen de facto lid blijven van de Europese Unie en de grote internationale instellingen. Geen heraansluitingen zijn dan nodig, wat wel het geval zou zijn als Vlaanderen zich unilateraal onafhankelijk zou verklaren. Een fantastisch scenario inderdaad, maar die droom moet eerst nog bewaarheid worden !


_________
* Terugvertaald uit het Frans, dus niet letterlijk te nemen.

vertaling Marc Vanfraechem

JULES GHEUDE

Jules Gheude is oud-medewerker en biograaf van François Perin en bezielt de Gewif (Groupe d’Etudes pour la Wallonie intégrée à la France).