door Filip Van Laenen in (c) ’t Pallieterke .
Dat de overstromingen in Wallonië groter en verwoestender waren dan noodzakelijk, daar bestaat eigenlijk geen discussie over. Dat de Waalse overheden hieraan schuld hebben, staat ook buiten kijf. Daarom ook dat de Waalse minister-president Elio di Rupo er snel bij was om een onderzoekscommissie af te wijzen, zelfs nog voor het water weggetrokken was. Hij weet waarom.
Solidariteit met emmers en borstels
Daarna was de chaos in de getroffen gebieden compleet. Veel Vlamingen konden de ellende niet meer aanzien, en trokken met emmers en borstels, voedsel en kleding naar het zuiden om een handje bij te steken. Het was hartverwarmend om te zien hoe die solidariteitsactie spontaan op gang kwam. Maar voor een aantal onder hen werd het toch weer een onprettig ontwaken toen ze geconfronteerd werden met het ondertussen beruchte Croix Rouge de Belgique.
Toch een kleine opmerking bij al die solidariteit. Stel dat de Kempen onder water zou lopen, zouden we dan een gelijkaardige solidariteitsbeweging naar het noorden hebben gezien ? Of pas als de ramp zo groot is dat ze zelfs in de Franse nationale televisiejournaals aan bod komt ? Het helpt natuurlijk dat de Vlamingen door uitstapjes en vakanties sommige Waalse dorpjes even goed als hun eigen broekzak kennen, maar dat op zich is toch ook weer een interessante observatie.
Een aantal Vlamingen zullen ook hun beste Frans bovengehaald hebben bij het helpen van de slachtoffers, al zal dat niet altijd veel voorgesteld hebben. Laten we hopen dat we het nooit te weten hoeven te komen, maar toch: hoe zou dat gaan als een Franstalige zoals een Georges-Louis Bouchez met emmer en borstel in de Kempen zou opduiken?
Ook financieel schuldig verzuim
Verleden week bleek echter dat het schuldig verzuim van de Waalse overheid ook een financiële kant heeft. In principe hoeven verzekeraars bij een grote natuurramp samen niet meer dan 350 miljoen euro uit te betalen. Op die manier beschermt de overheid de verzekeringssector tegen al te grote schokken, maar sedert de zesde staatshervorming is het wel de gewestelijke overheid die moet bijspringen. Het spreekt voor zich dat die gewestelijke overheid daar best een fonds voor aanlegt, iets wat Vlaanderen ook gedaan heeft.
Voor alle duidelijkheid: dat Vlaamse rampenfonds bevat vandaag maar 190 miljoen euro, waarvan 100 miljoen voor natuurrampen. Ook dat is dus ruim onvoldoende voor de factuur waar de Waalse overheid wettelijk gezien tegenaan kijkt. Maar het is wel letterlijk oneindig veel groter dan de nul komma niks in het Waalse rampenfonds.
Laten we trouwens een gedachte-experiment uitvoeren: wat zou er gebeuren moest de Vlaamse overheid door een natuurramp plots een factuur van 1 miljard euro toegeschoven krijgen? Allicht zou de Vlaamse overheid eerst het rampenfonds aanspreken, om daarna bij te lenen om de rest van de rekening te betalen.
Factuur doorschuiven
Niet zo ten zuiden van de taalgrens. Daar leeft men immers in een andere werkelijkheid, waar facturen gewoon doorgeschoven worden naar een ander, liefst iemand in het noorden. Ook deze keer.
Het Waals Gewest onderhandelt dus met de verzekeringssector om toch de volledige factuur te betalen, maar communautair is dat geen onschuldige zaak. Die verzekeringssector is immers nationaal georganiseerd, niet regionaal. Moet een verzekeringsmaatschappij door de Waalse factuur haar premies optrekken, zullen die premies uiteraard nationaal omhoog gaan, en niet alleen in het Waalse Gewest. Maar bovendien zijn een aantal van die verzekeringsmaatschappijen, zoals Ethias en Belfius, in handen van de overheid, en dus ook van de Vlamingen. Slaagt het Waals Gewest erin de factuur van 1 miljard euro door te schuiven naar de verzekeringssector, dan heeft zij in feite de watersnood van verleden maand voor meer dan 600 miljoen euro kunnen vervlaamsen.
De les lezen
We citeren Waals minister Jean-Luc Crucke (MR) in een interview met De Standaard: “Je kunt niet zeggen dat de politiek niets gedaan heeft na de watersnood.” Klopt inderdaad, en de Waalse politiek doet natuurlijk waar ze altijd al goed in geweest is. Meer zelfs: “Het is logisch dat de verantwoordelijke regio een substantieel deel van de kosten voor haar rekening neemt. Maar dat wil niet zeggen dat de anderen de handen in de lucht moeten steken, toch niet als het begrip nationale solidariteit nog iets betekent.”
Foto’s (c) Gazet van Hove.