door Paul Bäumer in ’t Pallieterke .

Natuurlijk werden tijdens de coronapandemie vele maatregelen genomen die onze vrijheden ernstig beperkt hebben. De lockdown, de maskerplicht, het sluiten van de horeca, het verbod op muziekfestivals… Natuurlijk waren die uiterst onaangenaam. Soms waren ze bovendien inefficiënt. Maar zij waren niet fundamenteel. Ze waren per definitie tijdelijk. Ze zijn vergelijkbaar met het te ver snoeien van de takken van de vrijheidsboom. Die takken groeien wel terug. De echte verminkingen van die boom tasten de wortels aan : de voortwoekerende censuur, de linkse monopolie-vorming in de media en angstwekkende macht van de staat en van de internetgiganten die zelfs de president van VS de mond konden snoeren. Men kan vrij zijn met een mondmasker. Men kan muziek beluisteren zonder op een festivalweide te zitten. Maar men kan niet vrij zijn als men niet meer openlijk mag zeggen schrijven of twitteren wat men vindt van moslims, pornopremiers, het klimaat, transgenders of Afrikanen. Van alle coronamaatregelen was er slechts een die tot een echte verkrachting van de democratie heeft geleid : de massale fraude met poststemmen in de VS. Maar zelfs de mensen die voortdurend waarschuwen tegen de “virocratie” weigeren dat ernstige geval van coronamisbruik te zien.

Papieren stemmen

Donald Trump heeft onlangs een hervorming van het verkiezingssysteem voorgesteld, die tenminste op sommige punten een remedie zou kunnen zijn : hij wil dat er weer op papier gestemd wordt, door kiezers die zich op voorhand hebben laten registreren en die in eigen persoon naar een stembureau komen, behalve als ze ernstig ziek zijn of in het buitenland verblijven. In essentie werd vroeger overal in Europa zo gestemd. Behalve de registratie natuurlijk. In de VS is dat nodig omdat er geen paspoorten zijn. In Europa heeft iedereen een identiteitskaart en is hij automatisch geregistreerd. De heisa daarover bewijst alleen dat de Democraten geen controle willen op de identiteit van de kiezers. Daar kan maar één reden voor zijn : ze sjoemelen met fictieve kiezers. Wat anders ? De terugkeer naar papieren verkiezingen en manuele tellingen zou tenminste voorkomen dat de tellingen digitaal vervalst worden. Door de overheid – of zou de PS dat nooit durven ? – of door binnen- of buitenlandse hackers. In België is de ‘papieren’ fase van de verkiezingen zeer fraudebestendig. Maar de fase van de tellingen op de hogere niveaus gebeurt met computers en ontsnapt aan alle controle. Als telgetuige staat men erbij en kijkt men ernaar … Verkiezingen zijn te belangrijk om ze toe te vertrouwen aan een kleine kaste van informatici.

“In Vlaanderen hebben N-VA en VB samen bijna een absolute meerderheid. Maar er is niet één krant die aan hun kant staat. We zijn er zo aan gewend, dat we niet eens meer zien hoe abnormaal dat is”

Informatiemonopolies

De meest massale vormen van verkiezingsfraude gebeuren in Europa overigens niet op de verkiezingsdag, maar lang ervoor. In vrijwel alle landen heeft links een zo dominante positie in de media dat rechtse oppositiepartijen geen spreekbuis meer hebben. In Vlaanderen hebben N-VA en VB samen bijna een absolute meerderheid. Maar er is niet één krant die aan hun kant staat. We zijn er zo aan gewend, dat we niet eens meer zien hoe abnormaal dat is. En daarbovenop komt de totalitaire indoctrinatie via de sociale media, waar kritische stemmen op alle terreinen systematisch worden gecensureerd. Een Europees kantelpunt daarbij was het moment, in 2015, waarop Angela Merkel aan Mark Zuckerberg vroeg, ‘iets’ te doen tegen de opmars van oppositiepartij AfD. Dat ‘iets’ was internetcensuur. Zuckerberg ging daar gretig op in.

Hondenharen

De macht van de staat is sinds 1945 angstwekkend toegenomen. In vele landen is de staat de grootste werkgever. De staat subsidieert onderwijsnetten, universiteiten, kranten, tv-zenders, kunstenaars, vakbonden en politieke partijen, die allemaal hun onafhankelijkheid verliezen. Ondanks de officiële scheiding der machten controleert ze ook het gerechtelijk apparaat. Dat is nog geen echt totalitarisme. Maar dat is het wel geworden toen al die instellingen, net zoals in volledig totalitaire staten, overgenomen werden door de aanhangers van dezelfde politiek correcte staatsideologie : links, groen, feministisch, pro-islamitisch en nu ook “woke”. Gramsci’s mars door de instellingen is volledig geslaagd. Zelfs de kerken hebben zich met huid en haar overgegeven aan dezelfde dominante ideologie.

De Stasi controleerde heel de DDR (16 miljoen inwoners)

Solzjenitsyn vergeleek de structuren van een totalitaire staat ooit met de haren van een hond, die allemaal in dezelfde richting wijzen. Je kunt de totalitaire hond strelen van kop naar staart, maar niet omgekeerd. Dan bijt hij. Dat beeld is toepasselijk op heel West-Europa. Die evolutie zou zich ook zonder de EU hebben voorgedaan. Maar de EU versterkt die totalitaire tendensen nog en ze fnuikt de zeldzame initiatieven van lidstaten om daar tegenin te gaan. Met zijn niet-verkozen leiders lijkt de EU sowieso meer op de USSR dan op een echte democratie.

“In vele landen is de staat de grootste werkgever. De staat subsidieert onderwijsnetten, universiteiten, kranten, tv-zenders, kunstenaars, vakbonden en politieke partijen, die allemaal hun onafhankelijkheid verliezen”

Waanbeelden

Het meest directe totalitaire gevaar is de islamisering. Zelfs als men morgen álle grenzen dichtgooit, dan nog zullen we eindigen in een door moslims gedomineerd en dus totalitair Europa. Er zal een ramp nodig zijn om de Europeanen wakker te schudden. Maar ik vrees dat zelfs een nieuw 9/11 de wurggreep van de politieke correcte maffia niet meer zal kunnen doorbreken. Het zal nog erger moeten worden. Daarin hebben de critici van de “virocratie” wel gelijk : we zijn te volgzaam geworden. Geweldloos tot de dood erop volgt. We zitten gevangen in een verlammende collectieve massapsychose, waardoor we het gevoel hebben dat we ons niet kúnnen en niet mógen verdedigen. Net zoals de inwoners van de DDR. Maar in 1989 stortte die massapsychose in één klap in elkaar. Zelfs de leidende communisten en het tot op het bot geïndoctrineerde Volksleger geloofden er plots niet meer in. Massapsychosen kunnen verschrikkelijke krachten ontketenen, maar ze zijn hol. Ze zijn gebaseerd op leugens en waanbeelden. Ze hebben geen fundament in de realiteit. Ze kunnen heel snel ineenstorten. Maar men moet natuurlijk het momentum durven grijpen, ook als daarbij doden kunnen vallen, zoals in Dresden bijna gebeurde …

Tot 1939 zaten de democratieën gevangenen in een vergelijkbare verlammende massapsychose van weerloosheid tegenover de nazi’s. Er moest een ramp gebeuren – de val van Frankrijk in juni 1940 – om een omwenteling in de geesten te veroorzaken. Pas toen werden de Britten eindelijk wakker uit hun illusie van “appeasement” en integratie van de nazi’s in het Europese weefsel. Ik hoop maar dat we niet, zoals de Joden, pas wakker zullen worden als er zes miljoen van ons zijn vermoord. Italië en Japan zaten toen gevangen in een massapsychose van agressie en zelfoverschatting : zij dachten dat zij onoverwinnelijke grootmachten waren. Het omgekeerde van de weerloosheid die wij nu voelen. In Japan stortte die massapsychose pas in elkaar na de atoombommen. In Italië, en dat is hoopvoller, stortte ze al in elkaar in 1943, na de verovering van Sicilië door de geallieerden. De auteur Primo Levi, die het Italiaanse fascisme als Jood nuchter en van buitenaf had bekeken, beschrijft hoe mannen die overtuigde fascisten waren geweest elkaar plots aankeken en in de armen vielen alsof ze ontwaakt waren uit een droom. Nee, niet uit opportunisme. De oorlog was nog lang niet voorbij. Voor de Italianen moest het ergste zelfs nog komen. Maar ze waren tenminste al wakker geworden. Het hedendaagse links-islamitisch-feministische totalitarisme zal bij het eerste échte verzet ook ineenstorten. Zitten de holheid en de schizofrenie ervan niet al vervat in de onverzoenlijke tegenstelling tussen de drie waanideeën die ik zojuist noemde ?

Foto’s (c) Gazet van Hove.