door Redactie Politiek, (c) ’t Pallieterke .
Met het coronabeleid en de druk op Vlaanderen om als één stem te spreken in het klimaatdebat, heeft de federale regering zowaar een aantal communautaire demonen wakker gemaakt. Is dat de bedoeling van de Vivaldisten, die zich graag profileren als de ploeg van de “verbinding” en “eenheid” met een dikke Belgische saus over ? Opvallend is dat de Vlaamse regering relatief mak reageert op die provocaties.
De pret kon niet op in de Franstalige pers. Toen het Overlegcomité besliste om het zogenaamde Corona Safe Ticket (CST) vanaf 1 november net als in Brussel en Wallonië ook in Vlaanderen op te leggen, waren de krantenkoppen ten zuiden van de taalgrens opvallend gelijklopend: “Vlaanderen moest inbinden.” Kortom, de Belgische eenheid was hersteld. Een maand eerder had men moeten vaststellen dat Vlaanderen dankzij de hoge vaccinatiegraad bij de volwassenen qua coronabeleid aan het wegvaren was van de andere gewesten. Maar de oplopende coronacijfers en de vrees voor de overbelasting van de ziekenhuizen brachten daar verandering in.
Het Overlegcomité besliste dat de coronaregels zouden worden verstrengd, en dat gebeurde enkel in Vlaanderen. De Vlaamse minister-president Jan Jambon (N-VA) stapte daarin mee. Hij vreesde dat anders de federale overheid via de nieuwe pandemiewet Vlaanderen nog veel strengere regels zou opleggen.
De ergernis bij de N-VA-achterban was groot en terecht. De coronacijfers gingen de slechte richting uit en enkel de beste leerling van de klas werd gestraft met strengere regels. In Wallonië en zeker het problematische Brussel was er sprake van een status quo. Waarom daar geen andere regels ?
De indruk ontstond dat de federale regering Vlaanderen wou jennen, ja zelfs de Vlaamse regering een lesje wou leren. Vivaldi pookt het communautaire vuur op. En dat voor een regering die het graag heeft over verbondenheid en eenheid en neerkijkt op alles wat met nationalisme te maken heeft.
“De waarheid is voor de federale excellenties geen prioriteit”
Vlaamse federale ministers jennen Vlaanderen
Was dit een doelbewuste strategie van de federale regering om via de regering-Jambon de Vlaamse regio te kleineren ? Of ging het om de nood aan gelijkhebberij van een figuur als Frank Vandenbroucke (Vooruit) ? Los van de inhoud van het coronabeleid en de recente maatregelen ontstaat toch de indruk dat Vandenbroucke de N-VA een loer wou draaien. En wou tonen wie de echte baas is : de federale regering. Wat hem meteen applaus opleverde van de Franstalige regeringspartijen.
Dat kan verbazen van iemand die 15 jaar geleden ten tijde van de paarse hoogdagen constant op ramkoers zat met de Franstalige socialisten van de PS en daardoor zelfs naar de Vlaamse regering verkaste. Vandenbroucke blijft echter, ondanks zijn passage als gewaardeerd academicus, een echte machtspoliticus.
Het pijnlijke aan dit alles is dat Vlaamse federale excellenties als nuttige idioten fungeren om Vlaanderen te jennen. Vandenbroucke zwijgt over Brussel en heeft het constant over de 70.000 Antwerpenaren die nog niet gevaccineerd zijn. Hij wekt de indruk dat Antwerpen er even slecht aan toe is dan Brussel, maar dat klopt niet. Met een vaccinatiegraad bij de volwassenen van 84 procent doet Antwerpen het een stuk beter dan Brussel (70%) en dan vergelijkbare steden als Amsterdam (76% gevaccineerde volwassenen).
De waarheid is voor de federale excellenties geen prioriteit. Premier Alexander De Croo (Open Vld) had het over het reproductiegetal dat het hoogst lag in de Vlaamse provincies. Leuk is dat niet, maar zo’n cijfer is gelinkt aan de testen. En het is bekend dat de coronapandemie voor de herfstvakantie vooral de jongeren onder de 12 jaar raakte en dat er in Vlaamse scholen massaal getest werd. Aan Franstalige kant veel minder.
Kortom, er werden appelen met citroenen vergeleken om Vlaanderen te kleineren. De Vlaamse regering lijkt niet te willen ingaan op die provocaties, en dat met een Vlaams-nationalist als minister-president. De eerste twee jaar kon de regering-Jambon weinig realiseren. Met de Septemberverklaring hoopte men op een doorstart, maar het wordt dus niets. Het is aftellen naar de volgende Vlaamse beleidsploeg. En dat is nog lang.
“Vlaamse federale excellenties fungeren als nuttige idioten om Vlaanderen te jennen”
Kernuitstap : een laatste kans op Vlaamse profilering
De enige Vlaamse excellentie die nog wat boven het maaiveld lijkt uit te steken, is Vlaams minister van Omgeving Zuhal Demir (N-VA). In het debat rond de kernuitstap en het gebruik van extra gascentrales om de overgang naar groene energie te realiseren, speelt zij een bepalende rol. De federale regering beschuldigt haar ervan politieke spelletjes te spelen door de vergunningen voor de bouw van nieuwe centrales te weigeren. “Ik moet een vergunning afleveren die stand houdt voor de rechtbank. De federale overheid is verantwoordelijk voor de kernuitstap”, repliceert ze. Ondertussen wordt duidelijk dat Engie/Electrabel de grote winnaar zal zijn van de energievaudeville. Ze zal bij de bouw van gascentrales kunnen rekenen op 900 miljoen euro subsidies op 15 jaar tijd. Een Frans energiebedrijf passeert zo langs de kassa.
Pijnlijk voor de federale regering, die ook hier de aandacht probeert af te leiden door Vlaanderen met de vinger te wijzen. Zoals federaal minister van Klimaat Zakia Khattabi (Ecolo) die voor het vertrek naar de klimaattop in Glasgow verklaarde dat er nood was aan een ‘federaal commandocentrum’ dat de gesprekken over het klimaat leidt tussen de federale overheid en de gewesten. Reden was dat er geen intern Belgisch akkoord was over de doelstelling en de verdeling van de inspanningen om de klimaatopwarming tegen te gaan. Vlaanderen zou teveel talmen. Een alibi om het energie- en milieubeleid dat regionaal en dus Vlaams is opnieuw naar het federale niveau te trekken? Dat zou een provocatie zijn die aanleiding moet geven tot een Vlaams belangenconflict. Benieuwd of de regering-Jambon het zo hard durft te spelen. Al zou dat niet meer dan logisch zijn.
Foto’s (c) Gazet van Hove.