door Jurgen Ceder in ’t Pallieterke .
Jeff Hoeyberghs veroordeeld tot voorlopige gevangenisstraf voor cafépraat
Jeff Hoeyberghs is veroordeeld tot 10 maanden voorwaardelijke gevangenisstraf, waarvan 5 met uitstel, voor de dingen die hij over vrouwen heeft gezegd bij een lezing voor de studentenvereniging KVHV. Laat ons meteen duidelijk zijn : de prietpraat van Hoeyberghs was wel degelijk dwaas en grof. De vraag is waar we heen gaan als onbeschofte cafépraat nu ook al tot gevangenisstraffen moet leiden.
Rik Torfs op Twitter : “‘Als je vindt dat de straf onterecht is, keur je de daad goed’ is een vaak gehoorde stelling in een samenleving die recht met moraal verwart.” We leven in een licht ontvlambare samenleving, waarin dat soort nuance nog moeilijk aan te brengen is. Wanneer de woke meute op jacht gaat, kan je alleen meejagen of zwijgen.
Dat ondervond afgelopen jaar ook Eddy Demarez, die niet wist dat zijn microfoon aanstond en die zijn cafépraat niet eens publiek had bedoeld. Demarez werd wel niet strafrechtelijk vervolgd (hoewel inquisitiecentrum UNIA dat overwoog), maar werd geschorst en als mens gebroken. Hij mag nu weer intern aan het werk, maar moet een “traject in teken van herstel” doorlopen, zegt de VRT, alsof hij een ex-gedetineerde is die opnieuw in de samenleving moet worden geïntegreerd of een junkie die steeds weer kan hervallen in zijn verslaving.
Sneeuwvlokjes
Een ander opgejaagd dier is Gert Vande Broek, de coach van de Belgische vrouwenvolleybalploeg. Deze man is er met zijn kordate aanpak in geslaagd om van die ploeg een internationaal succes te maken. In december werd hij echter achteraf door enkele speelsters, die op het moment zelf nergens hadden geklaagd, beschuldigd van ‘emotioneel misbruik’ omdat hij hen te vaak zou hebben uitgescholden, onder andere door op weinig subtiele wijze op hun overgewicht te wijzen.
Je moet je dan de vraag stellen : hoe ernstig zouden we mannelijke topsporters met dergelijke klachten nemen ? Wat als Witsel, Hazard of De Bruyne zouden klagen over ‘emotioneel misbruik’ en ‘fatshaming’, omdat ze werden uitgescholden door Roberto Martinez ? We zouden ze uitlachen, omdat we weten dat topsport niets voor sneeuwvlokjes is.
Wat is de rode draad doorheen die drie verhalen ? Dat er vrouwen zijn die op alle vlakken gelijkberechtiging willen – volstrekt terecht overigens -, maar tegelijk een speciale bescherming willen behouden als de meer kwetsbare wezens die ze net niet meer wilden zijn.
De uitspraken van Hoeyberghs waren grof en zou je nooit horen uit de mond van een welopgevoede heer. Maar dat onfatsoenlijke cafépraat nu ook strafbaar is geworden, is tegelijk belachelijk en beangstigend.
Foto’s (c) Gazet van Hove.