door Salan in ’t Pallieterke .
Een Europese vlag in plaats van een Franse tricolore aan de Parijse Arc de Triomphe. Verklaren het de niet-gevaccineerden zeer lastig te maken. Een beslissing en uitspraak van president Emmanuel Macron doen zijn concurrenten in de strijd om het Elysée steigeren. De uittredende president polariseert en hoopt daarmee zijn herverkiezing veilig te stellen. De Europagezinde Fransen en de overtuigde coronagevaccineerden moeten hem daarbij helpen.
Het is een oude regel bij campagnes voor de Franse presidentsverkiezingen dat wie zich weet te profileren als kandidaat die boven het partijpolitieke gewoel staat en alle Fransen wil verenigen, wint. Charles de Gaulle deed het succesvol in 1965, François Mitterrand was de vriendelijke oom van alle Fransen (‘tonton’) bij zijn herverkiezing van 1988, Jacques Chirac verenigde in 2002 iedereen die niet radicaal-rechts was.
Gevoelig patriottisme
Toch kiest president Emmanuel Macron, met zo’n 25 procent in de eerste ronde los op kop in de peilingen, voor een andere aanpak. Hij polariseert. Het begon allemaal met Nieuwjaar toen plots de Europese vlag aan de Parijse Arc de Triomphe wapperde. Aanleiding was het begin van het Franse presidentschap van de Europese Unie in het eerste halfjaar van 2022.
De reacties lieten niet op zich wachten. Alle presidentskandidaten ter rechterzijde veroordeelden de beslissing van Macron. De Franse driekleur weghalen van aan de Arc de Triomphe, al was het maar voor even, was een bewijs dat de president Europa boven het nationaal belang stelde. Philippe de Villiers, de eurokritische nobiljon uit de Vendée die Eric Zemmour steunt, stelde dat Macron “niet van Frankrijk houdt”.
Maakt de uittredende president hier een fout, goed wetende dat het Franse patriottisme zeer gevoelig ligt ? Hijzelf en zijn entourage denken van niet. Deze symbolische actie zou een door het Elysée besliste maatregel zijn om opzettelijk te polariseren. Ofwel is men voor de Europese Unie en stemt men Macron. Wie tegen is, kiest voor gevaarlijke politieke avonturen. De president wil dus niet zoveel mogelijk Fransen verenigen. Hij wil hen die het dichtst staan bij zijn politieke standpunten aan hem binden. De rest telt niet.
Niet-gevaccineerden viseren
Dat werd ook duidelijk na zijn interview in Le Parisien. Daarin stelde hij dat hij het de niet-gevaccineerden zeer lastig zal maken, om het nog zacht uit te drukken (“emmerder les non-vaccinés”). Meer nog, wie geen coronaprik kreeg, kan niet meer als voorwaardige ‘citoyen’ of burger worden beschouwd. Opnieuw een polariserende uitspraak die door vele andere presidentskandidaten werd veroordeeld. Valérie Pécresse van Les Républicains was zeer scherp, net als Eric Zemmour. En zo kreeg Macron net de reacties waarop hij hoopte. Al wie voor de vaccinatie is, kan niets anders doen dan op mij stemmen, is zijn boodschap nu. Dat hij met ‘emmerder’ wat grof taalgebruik hanteerde, zou hem niet veel schade moeten berokkenen. Tenslotte was het niet zo straf als de “casse-toi pauvre con” (“bol het af, idioot”) van Nicolas Sarkozy die dat toeriep aan iemand op het landbouwsalon die hem geen hand wou geven.
Macron is van oordeel dat het de komende weken en maanden nog een smerige campagne wordt. Dan hoeven omstreden uitspraken geen probleem te zijn. Integendeel, door de polarisering te voeden hoopt hij op een tweestrijd tussen hemzelf en het duo Zemmour/Le Pen. De gematigde Valérie Pécresse, de grootste bedreiging voor de huidige bewoner van het Elysée als ze de tweede ronde haalt, zou in zo’n tweestrijd verbaal overstemd worden en electoraal aan relevantie verliezen.
