Zijn opzet van dit werk : “Onze verbondenheid met de natuur moest er sterk in uitstralen. Vandaar de vormentaal die sterk verwant is aan de mooiheid van erosievormen of glooingen in onze natuur, Het is niet het zoveelste product op rij dat ons (zit)comfort moet behagen, het zit niet echt gemakkelijk maar het nodigt uit tot zitten, zoals je op een natuurwandeling ook een gelegenheid vind waarop enkele rotspartijen je duidelijk maken dat je niet verder moet zoeken naar die kleine pauze. De naam ‘Altamira family’ duidt om betrokkenheid. Er staat als het ware een kleine familie, ze zijn verwant aan elkaar zoals wij verwant zijn aan onze voorouders, die ver terug in de oertijd, zeer afhankelijk waren van de natuur en daar veel respect voor hadden, het was hun provisiekast. Het is nu 2 voor 12 met onze klimaatattitude en dat respect voor de natuur kan niet genoeg opnieuw aangewakkerd worden. De natuur is meer dan onze provisiekast, het is ook onze thuis.”
