door Jurgen Ceder in ’t Pallieterke .
Kan Sammy Mahdi de cd&v redden ? Het lijkt erop dat hij wel degelijk begrepen heeft wat het probleem is van de traditionele partijen, in het bijzonder van zijn eigen partij. Het is echter de vraag of hij de cd&v meekrijgt voor een koerswijziging. En of die niet te laat zal komen.
Wanneer Het Nieuwsblad (9 mei) hem vraagt waar hij zijn partij wil situeren is Mahdi explicieter dan menig cd&v’er in de laatste 50 jaar : “Economisch centrumlinks en cultureel centrumrechts.” Dat een cd&v’er het woord ‘rechts’ in de mond neemt in verband met zijn eigen partij is op zich al een revolutionaire gebeurtenis. Hij laat verder in het interview ook verstaan wat hij daarmee zoal bedoelt : “Iedereen beschouwen als wereldburger was verkeerd. Wie hier is, moet moeite doen.”
Bij toeval verschenen een dag later de opvallende resultaten van een onderzoek van ‘De Stemming’, waaruit blijkt dat 76 procent van de Vlamingen vinden dat vreemdelingen onze gewoonten, taal en cultuur maximaal moeten overnemen. We hebben het hier dus over assimilatie, de positie van het Vlaams Belang, niet integratie.
Veel duidelijker kan de Vlaming niet zijn over wat hij verwacht van zijn bestuurders. Eigenlijk is hij dat altijd geweest, maar de traditionele partijen hebben al decennia gedacht dat ze die mening straal konden negeren, met alle gevolgen van dien op electoraal vlak.
Flinks
De volgende verkiezingen zullen voor de traditionele partijen geen kwestie meer zijn van winst of verlies, maar van overleven of niet overleven. Dat besef maakt eindelijk de denkoefeningen en koerswijzigingen mogelijk die men al dertig jaar geleden, na ‘Zwarte Zondag’, had moeten uitvoeren, maar die toen door ideologische verkramping onmogelijk waren.
Conner Rousseau was de eerste die vernieuwde. Met zijn ‘flinkse’ koers probeert hij weer aansluiting te vinden bij het kiespubliek van de arbeiders, dat zijn partij grotendeels is kwijtgespeeld aan het Vlaams Belang. Zijn uitspraak dat hij zich niet thuis voelt in Molenbeek dateert van na het afnemen van de peiling, maar past helemaal in de nieuwe lijn. De poortwachters van het politiek correcte fatsoen schreeuwden hun verontwaardiging uit, maar de resultaten van de peiling naar de kiesintenties van vorige week beloonden Rousseau. Zijn partij Vooruit zou de helft beter scoren dan het resultaat van de laatste verkiezingen.
En de Open Vld ? De verkiezing van Egbert Lachaert tot voorzitter was een daad van opstand van de donkerblauwe basis tegen het links-liberale bestel van de partij. De verliezer, Bart Tommelein, kandidaat van de partijtop, sprak toen de vrees uit dat zijn partij onder Lachaert naar rechts zou kunnen uitzwenken. Hij hoefde zich geen zorgen te maken. Lachaert heeft niets gedaan om zijn partij weg te halen uit het linkse hoekje, waar de slagen vallen. Op naar de kiesdrempel.
Foto’s (c) Gazet van Hove.