door Anton Schelfaut in palnws.be .
Regisseur Luckas Vander Taelen laat zich in een column in De Tijd kritisch uit over het cordon médiatique in Franstalig België. “Het heeft wel degelijk zin in debat te gaan met een partij die de grootste van het gewest dreigt te worden”, oordeelt hij.
Vander Taelen noemt de strijd van de Franstalige partijen tegen Vlaams Belang, nota bene een partij uit een ander gewest, “behoorlijk absurd”. “Maar wie dit laat opmerken, wordt meteen als een agent ervan beschouwd”, hekelt hij.
De Franstalige ijver voor een cordon sanitaire blijft volgens Vander Taelen “merkwaardig”. “In Franstalig België is er geen partij die te vergelijken valt met het Vlaams Belang”, legt hij uit.“Tenzij dan de PTB, waarvan het populistische economische programma dicht bij dat van het Belang ligt. Les extrèmes se touchent. Foertstemmers hebben in Wallonië geen extreemrechts nodig, zij stemmen extreemlinks.”
Politieke stratego
“Het eenheidsfront van de Franstaligen getuigt van een heimwee naar het oude Belgique, waar zij het in het hele land voor het zeggen hadden”, vervolgt Vander Taelen. De regisseur meent echter dat hun pact zinloos is, “omdat het gericht is tegen een Vlaamse partij”. “De Franstalige voorzitters spelen een spelletje onschadelijke politieke stratego om elkaar zo veel mogelijk pijn te doen.”
Tot slot stelt Vander Taelen ook de gebrekkige kennis van de Vlaamse samenleving bij Franstaligen aan de kaak. “En zo lijkt het wel dat de fundamentele Franstalige erfzonde van 1830, de nauwelijks verhulde afkeer van Vlaanderen en het Nederlands, na bijna 200 jaar nog altijd springlevend is”, besluit hij.
Bron : De Tijd .
Foto’s (c) Gazet van Hove.