door Julien Borremans in ’t Pallieterke .
Op een debat van Pro Flandria zei oud-minister van Justitie Koen Geens (cd&v) onlangs: “Federaal is bijna geen enkele ernstige hervorming nog mogelijk.” Hij overdreef. Er is geen hervorming meer mogelijk. Het land is op. De noodzakelijke, diepgaande structuurhervormingen hadden jaren geleden al doorgevoerd moeten worden. Intussen stevent dit land af op een budgettaire catastrofe terwijl men in Brussel en Wallonië niet de minste interesse heeft om de tering naar de nering te zetten, laat staan om dit land diepgaand te hervormen. Wanbeleid. Dit land moet onder curatele.
In Humo neemt Geert Noels andermaal geen blad voor de mond. “De toestand is ernstig”, geeft de econoom mee. “Deze regering bedriegt de mensen… Haar enige grote ambitie was de werkzaamheidsgraad van 80 procent : door niks te doen om dat doel te bereiken, laat ze het los.” Een tewerkstellingsgraad van 80 procent is een absolute voorwaarde om dit land budgettair weer op de sporen te krijgen, maar in het Franstalige deel van het land heeft men deze ambitie totaal losgelaten.
Vlaanderen is goed op weg om deze ambitieuze doelstelling te halen, maar in Wallonië (65 procent) en in Brussel (61 procent) is de situatie ronduit dramatisch. Wil Wallonië enkel nog maar het Europese gemiddelde (72,4 procent) bereiken, dan moeten er in het zuiden van het land 155.000 nieuwe banen worden gecreëerd. Om de tewerkstellingsgraad van 80 procent te halen, zijn dubbel zoveel extra banen nodig. Intussen bevindt Wallonië zich qua werkloosheid op de 239ste plaats in de ranglijst van de Europese regio’s.
Wallonië bevindt zich qua werkloosheid op de 239ste plaats in de ranglijst van de Europese regio’s
‘Socialistische linkse enclave’
Intussen trokken het IMF, het Monitoringcomité en de Nationale Bank reeds aan de budgettaire alarmbel. Vorig jaar berekende het IMF dat België tegen 2027 een begrotingstekort van 5,4 procent zal hebben, het grootste tekort van de hele eurozone. Bovendien zit dit land met een schuldgraad van 120 procent in de Europese kopgroep en doen enkel Griekenland en Italië het nog slechter. “Het plaatst België in een positie waar het erg kwetsbaar wordt bij economische schokken”, zei Pierre Wunsch, de gouverneur van de Nationale Bank, al eens eerder.
Staatssecretaris van Begroting Eva De Bleeker (Open Vld) komt niet verder dan de schamele opmerking dat de begroting moet worden opgevolgd en bijgestuurd “wanneer nodig”. De Hoge Raad voor Financiën en de Nationale Bank drongen al eerder aan op een structurele sanering van de begroting, maar het enige wat in het regeerakkoord staat, is een bescheiden inspanning van 0,2 procent, goed voor 1 miljard euro.
Maar ook Wallonië en Brussel hebben af te rekenen met een ontsporende begroting. Vlaanderen weet zijn tekort nog te beperken, maar Wallonië heeft nu al een schuld van 111,5 procent van de ontvangsten, terwijl dat die in Brussel oploopt tot 179,9 procent. “Franstalig België is een enclave in Europa. Een socialistische, linkse enclave waar men absoluut niet mee is met de moderne tijd”, liet Koen Geens zich onlangs ontvallen.
De politieke wil om dit land te hervormen is in Franstalig België zo goed als afwezig
Budgettaire lichtzinnigheid
En alsof dit nog niet dramatisch genoeg is, behoort ook de economische groei tot de laagste van de eurozone. De groei werd door het IMF reeds tot 2,1 procent bijgesteld. Tegen 2027 evolueert die naar 1,2 procent. Daarenboven is er nog de stijgende rente en de woekerende inflatie. De speelruimte voor extra uitgaven is dus zo goed als onbestaande. “Zeker de socialisten, die in alle betrokken regeringen vertegenwoordigd zijn (behalve in Vlaanderen), hebben weinig zin om zich te laten opsluiten in een strikter begrotingskader”, schreef Rik Van Cauwelaert onlangs.
Intussen tracht de regering-De Croo haar gezicht te redden door een aantal hervormingen door te drukken. Voor 21 juli wil deze regering zes grote werven eindelijk in een definitieve plooi leggen, maar eens te meer zullen de lage verwachtingen andermaal worden gefnuikt. Voor de nationale feestdag moet er een arbeidsdeal, een pensioen- en energieplan zijn, moet er een akkoord over defensie zijn en moet de koopkracht worden aangezwengeld, terwijl de begroting en de staatschuld op apegapen liggen.
Op heel wat banken stijgt de zenuwachtigheid. 22 Vlaamse en Franstalige economen riepen de regering in De Tijd op om de dramatische overheidsfinanciën onder controle te krijgen door de ‘uitgavendrift’ te onderdrukken en een structureel plan uit te werken.
“De politiek laveert tussen onverantwoorde budgettaire lichtzinnigheid en een systeemcrisis. Zou de regering-De Croo er dan niet beter mee stoppen?” vraagt Isabel Albers zich in De Tijd af. Dringend. De houdbaarheidsdatum van dit land is al lang overschreden. De politieke wil om dit land te hervormen is in Franstalig België zo goed als afwezig. Dit land moet onder curatele. Diepgaande structuurhervormingen dringen zich op. Dat kan echter alleen als er in Vlaanderen een consensus is en de twee grootste partijen over hun strategie goed nadenken.
Foto’s (c) Gazet van Hove.