door Redactie Politiek ’t Pallieterke .
De partijen zijn al bezig met de voorbereiding van de verkiezingscampagne van volgend jaar. En wat we zien, is zeer voorspelbaar. Vlaamse partijen voeren een eerder rechtse campagne. Terwijl iedereen weet dat ze in een regering een bocht naar links nemen.
Komend weekeinde sluiten N-VA en Open Vld een partijcongres af. En daarmee is de verkiezingscampagne in Vlaanderen echt op gang geschoten. Want het mogen officieel dan wel inhoudelijke congressen zijn, in de praktijk gaat het hier om het uitzetten van de lijnen voor de stembusslag van volgend jaar. Van de N-VA is geweten dat de partij op twee sporen wil werken. Eerst en vooral het Belgische malgoverno blijven aanklagen, wat onvermijdelijk zal uitmonden in een nieuwe formatiepatstelling na de verkiezingen. En dus moet er iets komen dat op een staatshervorming lijkt of die voorbereidt. Ten tweede zal het gebrekkige sociaaleconomische beleid van de Vivaldi-regering worden aangeklaagd en zal de N-VA zich profileren als alternatief. Waarbij de vraag rijst of er zal verwezen worden naar de vorige federale regering, de Zweedse coalitie. Die wordt door de coalitiepartners in de regering-De Croo met alle zonden van Israël overladen, maar feit is dat de regering-Michel met een indexsprong voor een kortstondig respect van het budgettaire traject heeft gekozen en ten tweede via de taxshift en de verlaging van de vennootschapsbelasting het fiscale ventiel wat heeft gelost. Anderzijds moest die regering op het vlak van arbeidsmarkt- en pensioenhervormingen veel meer stappen ondernomen hebben. Dat is niet gebeurd en komt omdat er een constante sabotage was van de ondertussen in de vergeetput van de Europese Investeringsbank verdwenen Kris Peeters. Het is een constante in dit land : men voert een rechtse campagne, maar uiteindelijk is het resultaat een veel linkser beleid. Niet enkel sociaaleconomisch, ook rond andere thema’s zoals migratie en justitie. Wedden dat een Theo Francken zich hier opnieuw militant zal opstellen ? Hij heeft in zijn eigen Vlaams-Brabant natuurlijk een boulevard voor zich nu Dries Van Langenhove zich geen kandidaat meer zal stellen. Maar feit is dat het beleid van Francken als staatssecretaris voor Asiel en Migratie geen onverdeeld succes was. Nu kan de N-VA, wanneer ze geconfronteerd wordt met de beleidsrapporten uit het verleden, zich deels verschuilen achter het argument dat de Belgische stilstand een degelijk beleid verhinderde.
Geen enkele blauwe belastingverlaging
Het is een argument dat Open Vld met haar tricolore reflex niet kan hanteren. Het rapport van de Vlaamse liberalen die dezer dagen op een congres brainstormen, is in vergelijking met dat van de N-VA gewoon desastreus te noemen. Al 8.703 dagen zit de Open Vld in de federale regering. Dat is langer dan het aantal dagen dat wielervedette Remco Evenepoel op deze planeet rondloopt.
Welnu, in die bijna 24 jaar heeft de Open Vld geen fiscale hervorming die de belastingdruk verlaagt erdoor gekregen. Onder de eerste paarse regeringen Verhofstadt zijn het de Franstalige liberalen van de MR die het hoogste belastingtarief van 55 naar 50 procent hebben gebracht. En is het minister van Financiën Didier Reynders die via de notionele intrestaftrek een belastingverlaging voor de bedrijven heeft doorgevoerd. Onder de regering-Di Rupo was het blijkbaar vooral zaak om belastingverhogingen te vermijden of tot een minimum te beperken. En de Zweedse hervormingen kwamen vooral uit de koker van de N-VA. Binnen Vivaldi is een lagere fiscale druk taboe. Minister van Financiën Vincent Van Peteghem (cd&v) is ondertussen wel al op de proppen gekomen met een blauwdruk tot fiscale hervorming die hier al omstandig is beschreven. Ze komt neer op een lagere personenbelasting voor de werkenden, die dan gecompenseerd wordt door andere of hogere taksen. Al dook hier en daar het gerucht op dat ook uitkeringstrekkers en gepensioneerden in het bad van de belastingverlaging zouden worden meegenomen. Hetgeen een kritische reactie ontlokte bij minister van Justitie Vincent Van Quickenborne (Open Vld) die stelde dat “er geen belastingverlaging in mag zitten voor werklozen en leefloongerechtigden, anders komt er voor ons geen fiscale hervorming”. Een op zich interessante stelling. Maar tegelijk begon Q te mekkeren over het feit dat er een te klein financieel verschil is tussen werken en niet-werken. Op zich ook juist, maar wat hebben de Vlaamse liberalen daar de voorbije jaren aan gedaan? Niet, nul, nada, rien, zero. Of toch bijna niets.
Maar het is het keurmerk van Van Quickenborne. In de aanloop naar de verkiezingen wordt hij het veld ingestuurd om een rechts-liberaal discours te voeren om daarna een duidelijk linkser regeerakkoord te schrijven en te ondertekenen. Het was zo in 2019, het zal in 2024 niet anders zijn. Open Vld hoopt misschien dat ze als een rechtse liberale partij wordt gezien, met dank aan MR-woelwater Georges-Louis Bouchez. Al rijst stilaan de vraag of die man niet eerder een hinderpaal dan een bonus is. Zijn constante flipflops met nu eens steun aan de regering-De Croo en dan weer het dreigement met een crisis in de regering zonder tot het einde te gaan, zijn gewoon belachelijk. Om nog maar te zwijgen over zijn afgang in de tv-reeks ‘Special Forces’.
Holle dreigementen van cd&v
En dan is er nog een andere partij die blijkbaar graag kiest voor een rechts discours, maar bij het voeren van beleid een bocht linksaf neemt. Dan hebben we het hier niet over de standpunten van Vooruit-voorzitter Conner Rousseau, maar wel over de dreigementen van cd&v-voorzitter Sammy Mahdi. Voorstander van een strenger migratiebeleid, terwijl de bevoegde staatssecretaris voor Asiel en Migratie Nicole De Moor er haar hand niet voor omdraait om asielzoekers en illegalen in een woonwijk te willen parkeren. Op ethisch vlak stond voorganger Joachim Coens meer dan eens op de rem. De toenmalige partijvoorzitter hield een versoepeling van de abortuswetgeving tegen, maar Mahdi is blijkbaar bereid om hier gewoon over te marchanderen. Het is trouwens opvallend hoe de christendemocratische voorzitter weinig kabaal maakt en amper voorwaarden stelt voor de deelname aan een federale regering. Terwijl er geen dag voorbij gaat of Mahdi klopt zich op de borst dat een intrede in een nieuwe Vlaamse regering enkel kan onder strenge cd&v-voorwaarden of eisen zoals een indexering van de kinderbijslag. Campagnepraat die steeds meer weg heeft van holle dreigementen.
foto’s (c) Gazet van Hove.