door Julien Borremans in ’t Pallieterke .
Sophie Dutordoir van de NMBS trekt in verband met de onhoudbare situatie in en rond het Zuidstation aan de alarmbel. Voordien werden al de noodklokken geluid in verband met het toenemende drugsgeweld in de metro en in en rond het Noordstation. De drugsmaffia vindt in de laksheid en de lafheid van de Brusselse overheden een bondgenoot.
In een brief aan een reeks ministers en burgemeesters kaart gedelegeerd bestuurder Sophie Dutordoir van de NMBS de verfoeilijke omstandigheden aan: “De situatie in en rond het Zuidstation is dramatisch wat betreft overlast en asociaal gedrag.” Rond het Zuidstation worden er evenveel misdrijven gepleegd als in de dertien Vlaamse centrumsteden samen.
Escalerend drugsgeweld
Brussel-Zuid is een internationaal knooppunt voor het treinverkeer. Het beeld dat Brussel oproept bij de reizigers is vernietigend. Het openlijk gebruik van crack is spectaculair toegenomen. Dealers slijten onverhuld hun producten. De overlast, de agressie en het vandalisme spreken tot de verbeelding. Reizigers worden lastiggevallen en klagen over een onveilige situatie. Daarom vraagt Sophie Dutordoir om een politiecommissariaat in de buurt van het Zuidstation onder te brengen.
Maar ook in het Noordstation gaat het al jaren van kwaad naar erger. Vorig jaar wijdde Le Soir een reportage aan het verval van de Brusselse Noordwijk, die af te rekenen heeft met drughandel onder migranten. De burgemeesters van Brussel, Sint-Joost en Schaarbeek lieten toen al duidelijk verstaan dat ze de toestand niet meer onder controle hebben. Ook het Brussels Gewest zag zich geen meester meer over de situatie en riep de hulp in van de federale politie. Het escalerende drugsgeweld in Brussel heeft vooral te maken met de ongecontroleerde massamigratie en de duizenden illegalen die door de straten slenteren.
Dit jaar zijn er in Brussel al zes mensen door druggerelateerde geweld omgekomen en raakten twintig mensen zwaargewond. Dat is veel meer dan vorige jaren. “De situatie is veel ernstiger dan in Antwerpen”, vertelden verschillende leden van de gerechtelijke politie in Le Soir. Op klaarlichte dag zijn er tussen drugsbendes schietpartijen met oorlogswapens. Huurmoordenaars worden ingeschakeld. En bij ontvoeringen worden vingers geamputeerd.
De politie krijgt het steeds moeilijker om de orde te handhaven. Het beeld dat de politie na een arrestatie in Sint-Gillis met hun wagen moesten vluchten, terwijl ze belaagd werden door allochtone jongeren, blijft op het netvlies gebrand. Niet alleen ordehandhavers, maar ook hulpverleners moeten op straat op hun hoede zijn omdat ze door al dan niet gedrogeerde allochtone jongeren met messen kunnen worden aangevallen.
Schuldig verzuim
Vorig jaar maakte de MIVB bekend dat het aantal meldingen van drugsgebruik met ruim 70 procent gestegen was. Net als in het Noord- en het Zuidstation lieten de reizigers weten zich niet meer veilig te voelen.
De voedingsbodem van het stijgende drugsgebruik en het toenemende bendegeweld is deels te wijten aan de toenemende verpaupering van het gewest : het aantal daklozen en illegalen stijgt exponentieel. De hoeveelheid leefloners spreekt tot de verbeelding. Brussel heeft meer leefloners dan Vlaanderen. De schooluitval in het Brussels Gewest is al even spectaculair. Heel wat jongeren missen de aansluiting met de arbeidsmarkt en verzeilen zo in alternatieve, misdadige circuits.
De laksheid van de Brusselse overheid is al even hemeltergend. Een flink deel van de linkerzijde verwijst graag naar de (kans)armoede als oorzaak van de vele wantoestanden, maar durven de problemen niet bij naam te noemen. Daar komt natuurlijk een flinke portie electoraal opportunisme bij kijken. De Brusselse politici zijn er als de dood voor om hun electoraat voor het hoofd te stoten en kijken liever de andere kant uit. De laksheid van de verschillende overheden in Brussel werken de drugsbendes in de hand.
Daarbij komt nog de onwil van de verschillende Brusselse overheden om een institutionele hervorming door te voeren. De lang aangekondigde Staten-Generaal waarbij de institutionele vragen over de organisatie van de gemeenten, OCMW’s, politiezones en het Gewest moeten besproken worden, draait uit op een regelrechte flop.
“Door het Brussels institutioneel doolhof is er een gebrek aan een uniform en geharmoniseerd beleid omtrent netheid en veiligheid… Er wordt zelfs geen begin gemaakt met het ontwarren van de institutionele knoop. Het wanbeleid dat in Brussel eerder de norm lijkt, blijft bestaan”, aldus Mathias Vanden Borre. Daardoor ontstaat er een toxische alliantie tussen de drugsbendes, het gespuis en de lakse Brusselse overheden, waardoor de openbare veiligheid wordt ondermijnd.
Als de Brusselse overheden niet (willen) inzien dat de grenzen van het toelaatbare al lang zijn overschreden en in een aantal wijken de wetteloosheid dreigt, dan is hier sprake van schuldig verzuim.
foto’s (c) Gazet van Hove & Wikimedia Commons.