door Wannes Neukermans in ’t Pallieterke .
De jongste septemberverklaring van de Vlaamse regering is er eentje waarmee elke partij met een cadeautje naar de achterban kan stappen. Beoordeel politici echter niet op hun beloftes voor de toekomst, maar op hun daden uit het verleden. Het zal dus afwachten worden of het beloofde beleid er ook effectief komt. Hetzelfde geldt voor de federale regering, die haar jongste beleidsverklaring op 10 oktober zal voorstellen.
“Deze regering gaat nog niet in verkiezingsmodus”, klonk het dapper bij minister-president Jan Jambon. De wantoestanden in de kinderopvang en in de woonzorgcentra, het dalende onderwijsniveau, de rechtszekerheid die uitblijft voor landbouwers en industriëlen door het stikstofdossier… Er is ook in Vlaanderen nog heel wat werk aan de winkel.
Weinig eensgezindheid
Alle ministers, met minister-president Jan Jambon op kop, konden lachend het parlement verlaten nadat ze erin geslaagd waren een akkoord te sluiten. Een eensgezinde regering, of toch zolang er geen uitspraak komt van de Raad van State over het stikstofdecreet, dat zonder cd&v in het parlement werd ingediend. Zodra dat advies er is, begint de discussie opnieuw. Tenzij cd&v-voorzitter Sammy Mahdi beloofd heeft in te binden, in ruil voor de forse investeringen in de kinderopvang.
Het is afwachten of de regering-De Croo na zijn federale beleidsverklaring ook zo eensgezind zal klinken. Ook op dat niveau is er nog werk aan de winkel. De vraag is hoe constructief deze regering nog zal zijn, zeker nu alle Vlaamse Vivaldi-partijvoorzitters al aangegeven hebben dat ze niet in een Vivaldi II willen stappen. Het voordeel dat Alexander De Croo heeft, is dat hij vorig jaar al een begroting voor twee jaar aankondigde en we dus geen grote koerswijzigingen meer moeten verwachten.
Aan de meet
Aan de meet worden de prijzen uitgedeeld. De Vlaamse septemberverklaring en de federale beleidsverklaring kunnen nog zoveel beloven, uiteindelijk kunnen we deze Vlaamse en federale regeringen pas beoordelen over ongeveer acht maanden, wanneer de verkiezingen écht voor de deur staan.
Dan pas kunnen we zien of Ben Weyts (N-VA) de tanker in het onderwijs echt heeft doen omkeren, of dat zijn beleid dode letter is gebleken. Of er toekomstperspectief is geboden aan de landbouwers en of er rechtszekerheid is voor de industrie, daarop zullen we Brouns (cd&v) en Demir (N-VA) pas binnen enkele maanden kunnen afrekenen. Heeft Lydia Peeters (Open Vld) de wachttijden bij de autokeuringen kunnen wegwerken door het monopolie te doorbreken ? We zullen zien.
Het grote voordeel van deze totaal verschillende Vlaamse en federale regeringen, is dat we alle partijen, PVDA en Vlaams Belang uitgezonderd, zullen kunnen beoordelen op hun gevoerd beleid. Is Tinne Van der Straeten (Groen) erin geslaagd om met de Engie-deal de vervuiler te laten betalen, of is het toch eerder de belastingbetaler die de rekening krijgt ? En zullen we minder energie-afhankelijk worden ? Kan Petra De Sutter (Groen) de wantoestand bij bpost oplossen ? Doet Frank Vandenbroucke (Vooruit) iets aan het huisartsentekort en de wachtlijsten in ziekenhuizen ?
De regerende partijen hebben allemaal aangekondigd bovenstaande uitdagingen op te lossen, en dat nog voor de verkiezingen. Het blijft afwachten of die beloftes ook werkelijkheid worden.
foto’s (c) Gazet van Hove.