door Redactie Politiek ’t Pallieterke .
Een Europees Parlementslid dat geregeld in de media komt met duidelijke standpunten, is een rariteit. Assita Kanko (43) doet het, sprekend en schrijvend. Ze heeft een streepje voor in deze politiek correcte tijden, want ze is afkomstig uit Burkina Faso, Sub-Sahara Afrika. En ze spreekt vloeiend Frans én Nederlands, de talen van het land waarin ze alle kansen kreeg en die ook met beide handen greep. Maar ook inhoudelijk is ze een buitenbeentje.
Politiek is ze aan de rechterkant van het spectrum te situeren en ze neemt geen blad voor de mond, wat haar dikke vrienden, maar ook grote vijanden oplevert. Wie haar alleen al op X volgt, zal meteen weten waarom. Ze schuwt de controverse niet wanneer ze het opneemt voor bijvoorbeeld vrouwenrechten, vrijheid en tegen genitale verminking, waarvan ze zelf als kind het slachtoffer van geworden is. Voor N-VA is ze een troef en een uitlaatklep, ook al houden sommige partijgenoten wel eens de adem in wanneer ze vrank en vrij spreekt. Het deert haar niet, want ze doet wat ze vindt dat ze moet doen.
Perfecte integratie
Ze studeerde journalistiek en kwam toen al op voor mensenrechten. Hoewel Burkina Faso ‘het land van de integere mensen’ betekent en gespaard bleef van burgeroorlogen, is het een van de armste landen ter wereld en heerst er politieke instabiliteit. In 2001 trok Assita Kanko naar het Westen en kwam ze via een Nederlandse journalist in Nederland terecht, en in 2004 in België, want ze was in Nederland verliefd geworden op een Waal. Ze verkreeg de Belgische nationaliteit in 2008. Aanvankelijk woonde ze in Elsene en engageerde ze zich in de MR. Ze werd er gemeenteraadslid in 2012. In 2018 kwam ze niet op om zich toe te leggen op haar eigen organisatie Polin, waarmee ze door training en netwerkvorming meer vrouwen in de politiek wil krijgen. Ondertussen was ze parlementair medewerker bij Open Vld, behaalde ze in 2013 een master Internationale politiek, werkte ze van 2011 tot 2015 op de communicatiedienst van de bank BNP Paribas en was ze communicatiemedewerker op het kabinet van MR-minister Denis Ducarme. In 2017 kreeg ze van N-VA het Ebbenhouten Spoor, waarmee de partij elk jaar een verdienstelijke nieuwkomer in de bloemetjes zet: “Als politica brengt ze een verhaal over veiligheid, over economie, over onderwijs dat een verademing is in Franstalig België. Als schrijfster geeft haar verhaal kracht aan vrouwelijke migranten om zich voor een stuk te onttrekken aan de sociale dwang die ze dikwijls nog binnen hun eigen gemeenschap ondervinden en zo hier echt een nieuw leven op te bouwen.” Daarmee was de weg naar N-VA geplaveid. Zo werd ze dan in 2019 verkozen in het EP, waar ze actief werd in vooral de commissie Burgerlijke Vrijheden, Justitie en Binnenlandse Zaken. Om haar ideeën kracht bij te zetten, schrijft ze columns in De Standaard en De Telegraaf. Sinds enkele jaren woont ze in Vilvoorde, waar ze volgend jaar de burgemeesterssjerp ambieert. Twee weken geleden werd ze nog door de Nederlandse vrijdenkersvereniging De Vrije Gedachte uitgeroepen tot ‘Atheïst van het Jaar’ omwille van haar inzet voor meer vrijheid. “Wie denkt dat het overbodig is om over vrijheid te spreken, heeft het mis. Onze vrijheid is bedreigd door extremisten en de weg naar kritisch denken is vandaag de dag serieus versperd”, zei ze toen ze de prijs in ontvangst nam.
De stem van velen
Haar spitse tweets op X worden druk gelezen. Ze zetten haar vaak in het ver-rechtse kamp : tegen de radicale islam, over het morele bankroet van links, voor de absolute scheiding van kerk en staat, tegen het Hamas-terrorisme, ten gunste van de ontslagen Britse minister van Binnenlandse Zaken die de vinger op zere wonden legde, voor de verlichtingswaarden, tegen ongecontroleerde immigratie, tegen Jodenhaat, tegen de onderdrukking van de vrouw in de islam en elders, voor een veiligere samenleving die de burgers beschermt,… “Europa heeft intolerantie te lang getolereerd”, stelt ze. “Zolang een deel van de politieke klasse stemmen boven ideeën stelt en buigt voor de radicale islam, Europa zich laat aanpassen aan de nieuwkomers in plaats van integratie af te dwingen, illegale migratie tolereert in plaats van orde af te dwingen, zal de lijst van vermoorde mensen alleen maar langer worden en zal onze vrijheid nog harder worden gemuilkorfd. (…) Ik walg hiervan. Het obscurantisme dacht ik achter mij te hebben gelaten, maar het groeit hier in Europa en velen doen alsof hun neus bloedt.” Wat zou N-VA tegenhouden om haar niet een tweede Europese termijn te gunnen ? Ze zegt immers wat velen stilletjes denken.
foto’s (c) Gazet van Hove .