door Julien Borremans in ’t Pallieterke .
De spectaculaire verkiezingsoverwinning van Geert Wilders werd door het Vlaams Belang euforisch onthaald. Maar Tom Van Grieken kan maar beter uitkijken om de kaart van Wilders te trekken. Het Vlaams Belang moet zijn eigen koers varen, wil men uitgroeien tot een sociaal-conservatieve partij, want daar liggen de grote kansen en mogelijkheden.
De spectaculaire verkiezingsoverwinning van Geert Wilders zindert nog na. De arrogante bestuurs-elite moet door het stof. “Is het de schuld van Dilan Yesilgöz en Mark Rutte”, vroeg De Standaard zich af. Door de VVD werd migratie een verkiezingsthema, stellen de analisten simplistisch vast. De kiezer wordt daarmee andermaal weggezet als een politieke proleet die zich door oppervlakkigheden laat leiden. Ook de VRT marcheerde gedwee in dit sprookje mee. “Stikstofcrisis, asielcrisis, wooncrisis, energiecrisis, enzovoort : Den Haag verkeert al jaren in een permanente crisisstand”, schreef Elsevier Weekblad.
Geoliede partij
Tom Van Grieken wist met zijn enthousiasme geen blijf en koppelde zijn strijd ‘eerst onze mensen’ aan ‘Nederlanders weer op één’ van Geert Wilders. De euforie van de voorzitter van het Vlaams Belang is begrijpelijk, maar is die verstandig ? De verkiezingsoverwinning mag dan al spectaculair zijn, straks moet Wilders als grote overwinnaar ermee aan de slag. Als hij slaagt in zijn opzet om een regering op de been te brengen met een duidelijk migratiebeleid en die de stikstof-, asiel-, woon- en energiecrisissen weet aan te pakken, dan is de kans reëel dat dit ook afstraalt op het Vlaams Belang. De druk op het cordon sanitaire zal daarmee toenemen.
Maar wie van de bestuurlijke partijen gunt Wilders dit ? Kan Wilders de omslag maken van provocateur naar bestuurder ? Bovendien moet hij nog 37 verkozenen in het gareel weten te houden. De afgelopen jaren leek dit geen sinecure. Wilders zal al snel beseffen dat als hij het verschil wil maken, hij niet alleen over een geoliede partij zal moeten beschikken, maar ook over een degelijke fractie. De vraag is of de partij over genoeg structuur en medewerkers beschikt om de ministerposten en de kabinetten te bevolken. De PVV zal in een recordtempo zowel in de breedte als in de diepte moeten worden uitgebouwd. Andere partijen doen daar jaren over. Als Wilders faalt, zal dat ook op het Vlaams Belang afstralen.
Als het voor het VB menens is om voor de Vlaamse onafhankelijkheid te gaan, dan zal het moeten vervellen tot een sociaal-conservatieve en geloofwaardige bestuurspartij
Belgische val
Bovendien is de situatie in ons land een stuk ingewikkelder dan in Nederland. Het institutionele kluwen in België spreekt tot de verbeelding en werkt verlammend. Vivaldi wou bewijzen dat België nog functioneert, maar bereikte het tegendeel. Vicepremier Pierre-Yves Dermagne liet zich vorig jaar ontvallen dat hij door zijn verblijf in de federale regering nog meer regionalist is geworden. Bovendien is de huidige toestand van de Belgische overheidsfinanciën ronduit dramatisch. Nederland heeft in tegenstelling tot België nog budgettaire ruimte om beleid te voeren.
Niettegenstaande de boordinstrumenten op rood staan, wordt het een hele klus om de verziekte Belgische structuren open te breken en op zijn minst te ontvetten en te hervormen. De Vlaamse welvaart staat op het spel. Vlaanderen dreigt inderdaad meegesleurd te worden in de Belgische val. In tegenstelling tot Nederland staat ook de toekomst van België hier op de agenda.
Vlaanderen heeft economische troeven om als onafhankelijke entiteit in Europa te functioneren. Als België splitst, dan zal Brussel zeker niet kiezen voor een armlastig Wallonië, dat sociaaleconomisch tot de slechtste regio’s van Europa behoort. Integendeel. Als Brussel zijn grandeur als Europese hoofdstad met een geloofwaardige internationale uitstraling wil waarmaken, kiest het best voor Vlaanderen. Vlaanderen heeft niet alleen sterke economische troeven – het kan het Singapore aan de Noordzee worden -, maar heeft ook een open economie en een geloofwaardige internationale uitstraling. Bovendien staat het Vlaamse niveau een stuk dichter bij de burger. De kiezer heeft nog impact op het Vlaamse beleid, terwijl de Belgische overheid een onbestuurlijke, ongrijpbare moloch is.
Sociaal-conservatief
Vlaanderen heeft bijzonder veel troeven om tot een topspeler in Europa uit te groeien. De uitdaging ligt niet zozeer in het opblazen van de Belgische structuren, maar in het transformeren van Vlaanderen tot een natie die hoogzwanger is van haar onafhankelijkheid. Daarvoor is een natie-dragende partij nodig, een brede sociaal-conservatieve partij die de noden van alle Vlamingen weet te vertolken, die de Vlaamse welvaart over de brede lagen van de bevolking spreidt en Vlaanderen tot een samenhangende natie weet te smeden.
Als het voor het Vlaams Belang menens is om voor de Vlaamse onafhankelijkheid te gaan, dan zal het moeten vervellen tot een sociaal-conservatieve en geloofwaardige bestuurspartij, wat veel meer is dan wat gekoketteer met Geert Wilders.
foto’s (c) Gazet van Hove .