Geef hem een standbeeld in plaats van een dagvaarding
COLUMN – door Johan Sanctorum – www.doorbraak.be .
foto © JS
Reynders in nauwe schoentjes. Terwijl iemand met zo’n creativiteit een prijs verdient. In de context van het Belgisch surrealisme dan toch.
In een vorige column hadden we het over rolmodellen, hun ideologische functie, en het idee van de ‘perfecte Vlaming’ alias het schermgezicht waaraan de modale Vlaming zich moet spiegelen. De ideale Belg, dat is nog een ander paar mouwen. Bestaat de modale Vlaming vooral uit fout, door de geschiedenis verknoeid DNA, de gemiddelde Belg staat op één lijn met zijn grote voorbeelden.
Cliffhanger
Met Subito win je gemiddeld 73 procent van de inzet terug. Je moet er wel wat voor krassen. (js)
Niemand minder dan Didier Reynders, heden weer volop in de belangstelling, herinnert ons aan deze rijke, veellagige Belgische identiteit. Een politieke koorddanser die zowat alle topfuncties in dit land bekleedde. Daarnaast leest zijn curriculum als een schelmenroman, waarin de bevroren en ontdooide miljarden van Khadafi, de surreële Regie der Gebouwen, de snelwetgeving op maat van drie Kazachse miljonairs, maar een paar hoofdstukken vormen. Veel gedoe en verdachtmakingen, maar Reynders raakte nooit tot in de rechtbank, laat staan veroordeeld.
Zoals zijn Vlaamse antipode Tom Waes een kat met negen levens dus, maar dan in een verhaal waarbij we echt gniffelen en af en toe bibberen, veel meer dan wanneer Tommeke met helm en beveiliging aan een rots bengelt.
België is het land met wereldwijd het hoogste overheidsbeslag, én waar belastingontduiking de echte nationale sport is. Die twee hangen onverbrekelijk aan mekaar
Nieuwe cliffhanger : één dag nadat zijn carrière van Eurocommissaris Justitie (!) was afgelopen en de daarmee verbonden immuniteit opgeheven, stonden rechercheurs van de federale politie aan zijn deur om eens een klapke te doen over witwaspraktijken. Dit via een techniek die ons, onnozele pineuten, met verstomming slaat : met zwart geld lotjes kopen bij de Nationale Loterij, en de winst legaal cashen. Bij sommige spelen zou je gemiddeld tot 70 procent van de inzet recupereren. Dat we daar nooit aan gedacht hebben, wij met onze koffers vol niet aangegeven drinkgeld na een lezing ! (Eindredacteur : gelieve de laatste zin te schrappen.)
Ondertussen vond men op Reynders’ rekening een miljoen euro waarvoor hij een uitleg moet geven. Nadat speurders bij hem thuis al 7.000 euro cash onder de matras hadden gevonden. Oeps, is het tegenwoordig al verdacht om briefjesgeld in huis te hebben ? Neen, maar je moet wel tot op de eurocent kunnen uitleggen waar het vandaan komt. En dat is niet altijd simpel voor een rechtgeaarde Belg met vele broekzakken. De fiscus, zo heet dit veelkoppig monster, zuigt ons leeg en geeft er niets voor terug. België is het land met wereldwijd het hoogste overheidsbeslag, én waar belastingontduiking de echte nationale sport is. Die twee hangen onverbrekelijk aan mekaar.
Aan en onder tafel
De Belgische Revolutie : startschot voor 200 jaar creatief boekhouden.
Pro memorie : België is in 1830 uit de startblokken geschoten na de opvoering van een slechte opera in de Munt. Hoofdrolspelers in die Belgische Omwenteling : Franstalige liberalen die van de Hollandse kaasgeur af wilden, daarbij geholpen door het (vooral Vlaamse) katholieke blok en de clerus, die het protestantisme van Willem des duivels vonden. Dit monsterverbond bepaalt tot op vandaag de ‘eeuwige diplomatieke conferentie’, de rotte compromissen, het gekonkel en de achterkamerdeals. België is tot in de vezel corrupt en dubbelzinnig, iets wat eruit ziet als een pijp maar die je niet kan roken. Niet toevallig dat het surrealisme wordt beschouwd als dé kunstrichting die bij de Belgische identiteit past.
Een ware liberaal moet zelfs als minister de wet van de jungle eerbiedigen en eerst aan zichzelf en zijn naasten denken. Met tactisch inzicht en zin voor diplomatie
Wilden de katholieken het nog serieus spelen, de liberalen zijn altijd voluit gegaan voor die dubbele bodems en de creatieve constructies, met het gezond eigenbelang als basis. Ooit konden we lezen dat Didier tijdens regeringsonderhandelingen zijn gsm onder tafel hield om onder damesrokken te fotograferen. Foto’s die hij dan liet rondgaan, zonder kans op juridische poespas want niemand wist uiteraard van wie de onderstellen waren. Behalve de bezitsters zelf, en eventuele intimi met enige kennis van zaken. Die zich ook liever niet kenbaar maakten. Een straf staaltje van onderhandelingstechniek.
Maar terug naar de essentie. Wat Didier Reynders tot hét Belgische rolmodel maakt, is zijn principeloze zin voor eigenbelang en talent om te ‘chipoteren’, achter de rug van vadertje Staat. Een ware liberaal moet zelfs als minister de wet van de jungle eerbiedigen en eerst aan zichzelf en zijn naasten denken. Met tactisch inzicht, zin voor diplomatie en een goede wasmachine. Geef Didier Reynders een standbeeld in plaats van een dagvaarding.
Kingmakerij
Zo’n hoofdfiguur uit een schelmenroman heeft altijd een handlanger, en die van Reynders heet Jean-Claude Fontinoy. Het manusje-van-alles, naar wie een lijn liep (en loopt) richting de N-VA-top. Dit via een tussenstop genaamd Joy Donné, bekend van het verscheuren van een parkeerboete in het zicht van de camera’s. Dat brengt ons op het sappige verhaal van het etentje in het sterrenrestaurant Bruneau in 2010, waar Didier Reynders en Bart De Wever de vorming van het Michel-I-kabinet zouden bedisseld hebben. Fontinoy zat uiteraard mee aan, Siegfried Bracke flankeerde De Wever.
Los van alle interne spelletjes en vetes, wordt de triomferende MR de kracht die de N-VA meezuigt in een tricolore reformoperatie, met de 16 voor De Wever als prijs
‘Zouden’, want natuurlijk wordt die gastronomische kingmakerij officieel ontkend, helemaal in de geest van de Belgische schemerpolitiek. In 2018 deden Reynders en De Wever dat nog eens over, op dezelfde plek, waar de val van de regering-Michel en vervroegde verkiezingen op de agenda stonden. Die kwamen er niet, wel verliet de N-VA de regering via de Marrakech-stunt, hopend op die manier het gras voor de voeten van het Vlaams Belang weg te maaien. Wat in de verkiezingen van 2019 lelijk tegensloeg.
Het is als dessert van dat conclaaf dat finaal Georges-Louis Bouchez oprees, een super-Belgicist en de echte erfgenaam van de liberaal-francofone Founding Fathers. Los van alle interne spelletjes en vetes, wordt de triomferende MR de kracht die de N-VA meezuigt in een tricolore reformoperatie, met de 16 voor De Wever als prijs. Het fenomeen Reynders herinnert ons aan de creativiteit die hiervoor is vereist, in en buiten de horeca, boven en onder tafel. Terwijl de socialisten platte zakkenvullers zijn, geboren losers, wordt onder hun neus een nieuw monsterverbond tot stand gebracht. De grootste kat met negen levens heet België zelf. Vive le roi.
Johan Sanctorum (°1954) studeerde filosofie en kunstgeschiedenis aan de VUB. Achtereenvolgens docent filosofie, tijdschriftuitgever, theaterdramaturg, communicatieconsultant en auteur/columnist ontpopte hij zich tot een van de scherpste pennen in Vlaanderen en veel gevraagd lezinggever. Cultuur, politiek en media zijn de uitverkoren domeinen. Sanctorum schuwt de controverse niet. Humor, ironie en sarcasme zijn nooit ver weg.
foto’s (c) Gazet van Hove .