door Julien Borremans in ’t Pallieterke .

Volgens Patrick Loobuyck domineert het kuddedenken het politieke debat. Daaronder valt ook het identiteitsdenken of ‘het tribalisme’. We moeten meer openstaan voor de andere. ‘Combinatiedenken’ noemt hij dat. “Bij integratie denken mensen vaak in termen van culturele aanpassing.” Dat is volgens Loobuyck een typisch symptoom van groepsdenken en dat is fout. Het is goed om tijdens schoolfeestjes halal aan te bieden. “Zo bevorder je interactie en dus integratie.”

Volgens Loobuyck moeten we ook inzetten op ‘diversiteitsmanagers’, want “drempels wegwerken voor minderheden is goed”. Nieuw is zijn verhaal niet. De pamperintegratie is al jaren aan de gang. Zeker in Brussel. Laatst was er een kerstfeestje in een Nederlandstalige school waar er uitsluitend halal werd geserveerd. Ook het verbod op religieuze symbolen – de hoofddoek dus – wordt er niet strikt toegepast.

Tijdens de ramadan is de groepsdruk zo groot dat zelfs kinderen van twaalf jaar eraan deelnemen. De directie en de diversiteitsmanager kijken dan even de andere kant uit. En als er protest komt op de leerstof over de biologische evolutie of over het ontstaan van het heelal tijdens de les, dan is het van belang dat de leerkracht op zoek gaat naar de juiste pedagogische aanpak en werkvormen om de leerlingen niet voor het hoofd te stoten. Zou het kunnen dat de slinger naar de andere kant is doorgeslagen, beste mijnheer Loobuyck ?

“Binnen de moslimwereld bestaat een sterke afwijzing van de westerse cultuur”

‘Zelfsegregatie’

Integratie mag niet doorslaan in diversiteitsdwang en het negeren van de gedeelde waarden en normen, gebaseerd op het verlichtingsdenken. Maar ook de import van hardnekkige conflicten die de ongebreidelde migratiepolitiek met zich heeft meegebracht, mogen niet worden ontkend.

In Apeldoorn werd Roshin (28) door haar broer – met goedkeuring van de vader – op straat vermoord. Ze werd met 28 messteken om het leven gebracht. Roshin – een jonge moeder – zat immers in ‘een verkeerde’ relatie en hanteerde een ‘verkeerde’ (westerse) levensstijl. “Ze verdient het om in twee stukken weggegooid te worden”, schreef de 27-jarige neef van Roshin in een groepschat. De familie is afkomstig uit Syrië. De moord was een familiale aangelegenheid. Vier verdachten staan terecht. Tijdens het proces gaven de verdachten een heel erg nonchalante indruk. Een ervan werd door de rechter aangesproken omdat hij steeds zat te geeuwen.

Binnen de moslimwereld bestaat een sterke afwijzing van de westerse cultuur. Uit een peiling bij Britse moslims blijkt dat 52 procent vindt dat het tonen van een afbeelding van de profeet Mohammed strafbaar moet worden gesteld. Het grootste deel staat achter het strafbaar stellen van homoseksualiteit. Een derde is te vinden voor het invoeren van de shariawetgeving en van de islam als de nationale godsdienst. Le Figaro deed een gelijkaardige peiling in Frankrijk en kwam tot dezelfde conclusies. In Duitsland onderschreef 64 procent van 15-jarige moslimleerlingen de stelling dat de regels van de Koran belangrijker zijn dan de Duitse wetten.

Jan van de Beek omschreef deze feiten in ‘Migratiemagneet Nederland’ als een uiting van ‘zelfsegregatie’. De superdiversiteit neemt in een sneltreinvaart toe. Volgens Dirk Geldof komt dit niet zozeer door de nieuwe vluchtelingen, maar voltrekt er zich een onomkeerbare demografische transitie. Weldra vormen autochtone Vlamingen een minderheid. Het enige antwoord dat volgens de auteur overblijft, is ‘pluralisme’, ‘openheid’ en ‘wederzijdse dialoog’.

“Weldra vormen autochtone Vlamingen een minderheid”

Integratieparadox

Mensen zoals Loobuyck voeden de illusie dat integratie een kwestie van goede wil is, die steeds weer van de ontvangende gemeenschap moet komen. En als migrantenjongeren dan eens boos worden, zoals Sven Gatz ooit stelde, dan komt dat door de vele ‘uitsluitingsmechanismen’. Hoe meer nieuwkomers zich integreren, hoe meer ze geconfronteerd worden met racisme en discriminatie. In het sociologisch jargon wordt dit als ‘de integratieparadox’ omschreven, of het ontwaken van het onderdrukte klassenbewustzijn.

Maar volgens Jan van de Beek is er weinig animo bij de nieuwkomers uit ‘het Afrikaans-islamitische cultuurcluster’ om te integreren. Dat heeft voornamelijk te maken met het lage opleidingsniveau en de grote culturele afstand. “Die maximale cultuurafstand vertaalt zich in slechte integratie van de tweede generatie.” Wie kijkt naar de ongekwalificeerde uitstroom, de werkloosheids- en de criminaliteitscijfers ziet de stelling alleen maar bevestigd worden. In feite worden we met een totaal andere integratieparadox geconfronteerd : hoe meer we inzetten op integratie, hoe meer de dominante cultuur in vraag wordt gesteld. Of hoe meer nood we hebben aan een stevige integratiepolitiek, hoe meer de media en de academische wereld op de rem staan.

De Vlaamse Regering is euforisch over haar integratiepolitiek. Voor Arizona betekent de migratiepolitiek een trendbreuk. Maar vreugdedansjes zijn misplaatst, want Vlaanderen zit nog steeds vast in zowel de Belgische als de Europese fuiken. De instroom van nieuwkomers vanuit Brussel neemt in Vlaanderen alsmaar toe. Het Europese asiel- en migratiepact zorgt ervoor dat “de mensenhandel gewoon blijft verder draaien”, aldus Bart De Wever. In De afspraak op vrijdag eind 2023 trok de premier nog zwaar van leer tegen het EU-migratiepact en pleitte hij voor het Australische model. Nu vormt het pact de hoeksteen van de migratiepolitiek van Arizona.

Vicepresident J.D. Vance waarschuwde de EU voor de massamigratie als een gevaar van binnenuit. De recente schietpartij in de buurt van metrostation Clemenceau in Anderlecht vormt daar het zoveelste bewijs van.

foto’s (c) Gazet van Hove .