“Mevrouw Partyka, het is goed dat u af en toe op de knieën zit, maar ik zou dat toch voor een andere gelegenheid voorbehouden”. Deze schuine mop voltrok zich toen Patrick Dewael (open-VLD), indertijd Kamervoorzitter, Katrien Partyka (CD&V) terechtwees die op haar knieën zittend met een collega overleg pleegde. Daarop volgde wat feministisch protest en gesakker over seksisme in de politiek, maar Dewael maakte er zich met een kwinkslag van af: er zat helemaal geen seksuele allusie in zijn opmerking, hij doelde op het “knielen in de kerk”. Woehaha, gelach op alle banken, behalve deze die naar intieme spray ruiken, neen, nu ben ik zelf bezig.
Diezelfde Patrick Dewael, nu met de kepi van fractieleider, veroordeelt echter met klem de tussenkomst van zijn partijgenoot Luk Van Biesen. Die zou gisteren in een kamerdebat naar SP.A-fractieleider Meryame Kitir (SP.A) gesneerd hebben dat ze maar “terug naar Marokko moest keren”. Groot tumult, heel de Wetstraat staat op stelten, al weet niemand zeker behalve Van Biesen zelf wat hij gezegd heeft : er bestaat geen enkele opname van, het was Kristof Calvo die bij de voorzitter ging klikken en er een zaak van maakte.
Kleuterklas
Ach, het dit en dat van het debat. In feite ging de discussie over de sluiting van Caterpillar, maar vermits daar toch niets meer aan te doen is en de voltallige Kamer in geeuwmodus ging, kwam het “racisme”-incident zeer gelegen, en nog het meest voor de politieke verslaggevers. Lees de kranten er vandaag op na : het lijkt wel alsof er hier een staatsgreep is gepleegd. De Standaard gooit er een volle voorpagina tegen aan, en vergelijkt de uitspraak (die dus vooral door groenen en socialisten is gehoord) met de racistische tweets rond de dood van de jonge Marokkaan in de vakantietijd. Kwestie van er wat emo-saus aan toe te voegen.
Nu is Luk Van Biesen niet bepaald een politicus van het eerste garnituur. Hij is wat men noemt een backbencher, een stuk politieke folklore dat naar verluidt dikwijls naar drank ruikt, want de parlementaire lunches worden niet met water besprenkeld, en dat zou ook zijn spraakzaamheid gisteren danig bevorderd hebben.
Toch wil ik principieel zijn verdediging in deze opnemen. Het parlement is per definitie censuurvrij en zelfs beledigingen of scheldpartijen vallen onder juridische immuniteit. Dat staat zo in de grondwet. Daar hoort natuurlijk ook een dosis kinderachtige praat bij (Hilde Crevits versus Caroline Gennez : “Ge zijt ne flipflop”) want deze vergaderingen, zowel de federale als de Vlaamse, hebben gewoon een hoog kleuterklas-gehalte, ik verwijs nog eens naar Calvo en zijn behoefte om te vertellen dat Luk weer in zijn broek heeft gedaan.
Ten gronde echter, zelfs al zou Van Biesen gezegd hebben “Ga terug naar Marokko”, denk ik dan : Et alors ? Als politieke tegenstellingen en botsende meningen niet meer aan bod mogen komen in het parlement, waar dan wel ? En moet dat persé in een humorloos, omzwachteld Wetstratees gebeuren, erop lettend dat er geen zere tenen geraakt worden ? Of is de vrijheid om daarbuiten te gaan alleen het voorrecht van Filip Dewinter, zwaaiend met de Koran (“Dit is een license to kill, de bron van alle kwaad.”) ? Of van Patrick Dewael, als het over knielende vrouwen gaat ?
Ik heb veel sympathie voor mevrouw Kitir, weliswaar met Marokkaanse roots maar in Maasmechelen geboren. Ze wil zelfs niet als “allochtoon” beschouwd worden en is naar het schijnt de enige in het federaal parlement met een arbeidersverleden (Ford Genk). Chapeau. Maar ze moet niet kleinzerig doen, en beseffen dat een democratie ook mensen als Luk Van Biesen dient te verdragen, of Filip Dewinter, of Jean-Pierre Van Rossem die tijdens de eedaflegging van koning Albert II : “Vive la République !” riep. Sterker nog : we hebben ze nodig, want een debat dat zich houdt aan de krijtlijnen van het politiek fatsoen is meer iets voor het Turkije van Erdogan, als ik deze dooddoener nog eens mag gebruiken.
Voor de rest vind ik het erg dat dit ‘incident’ hét politiek feit van de dag is, alsof de dames en heren niets anders om handen hebben. Het is ronduit onbetamelijk om hier een staatszaak van te maken. Van Biesen moet zijn excuses niet aanbieden, Kitir moet hem gewoon van antwoord dienen in plaats van de martelaar uit te hangen. Ze is toch niet op haar mondje gevallen dat ze moest gaan uithuilen bij Linda De Win.
Mij ergeren overigens vooral de parlementsleden die indutten, gewoon hun kat sturen, of zich laten gebruiken als stemmachine. Ik eis in elk geval dat de man of vrouw die mij daar vertegenwoordigt, zich niét aan de politiek-correcte discipline houdt, gewoon omdat ik dat ook niet doe. Straks moet ik nog voor Van Biesen gaan stemmen, god beware me.
Johan Sanctorum is filosoof, publicist, blogger en Doorbraak-columnist
Foto’s (c) Gazet van Hove