Op vrijdag 11 november jl. vond in Hove de jaarlijkse herdenking van de Wapenstilstand van de oorlog 1914-1918 plaats. Tevens herdenkingsdag voor de slachtoffers van alle oorlogen.
Het begon met een plechtige viering in de Sint-Laurentiuskerk. Nadien was er de korte optocht naar het monument van de Gesneuvelden aan het begin van de Geelhandlaan. Hier werden enkele toespraken gehouden gevolgd door een bloemenhulde en het spelen van de Vlaamse Leeuw en de Brabantse Vrouw.
Daarna stapte men op naar de gemeentelijke begraafplaats aan de Leon Dumortierstraat voor een hulde op het erepark van de gesneuvelden en ex-militairen.
Ten slotte ging het terug in formatie naar zaal “Da Capo” aan de Lintsesteenweg waar er nog een uitgebreid cultureel moment was rond de herdenking van de oorlogen. De oudstrijdersvereniging had nadien nog een etentje …
Toespraak door waarnemend burgemeester Bart Van Van Cauwenberghe :
“Geachte voorzitter, bestuursleden en sympathisanten van de Nationale Strijdersbond van België, geachte schepenen, geachte gemeente- en ocmw-raadsleden, geachte leden van de lokale Politie, geachte leden van vaderlandslievende en socio-culturele verenigingen, geachte muzikanten van de Kon. Harmonie Sint Laureys Hove.
Willen is kunnen, dames en heren.
Naar goede jaarlijkse gewoonte verzamelen wij hier vandaag in onze kerk en rond het monument der gesneuvelden van beide wereldoorlogen. Wij herdenken de slachtoffers van’14-’18 en ’40-’45 en brengen in het bijzonder hulde aan hen die toen hun leven veil hadden voor volk en vaderland. Zonder hun moed en zelfopoffering en mede dankzij de steun van vele honderdduizenden soldaten van over de ganse wereld, zouden wij hier nu wellicht niet staan als vrije burgers. Aan hen allen in de eerste plaats past een welgemeend woord van dank.
Dank ook aan het bestuur van NSB-Hove voor de organisatie van deze en andere plechtigheden en activiteiten in de loop van het jaar. Het is een geruststelling voor het gemeentebestuur te weten dat een enthousiaste ploeg kameraden steeds paraat staat en er zo mee zorg voor draagt dat deze belangrijke gebeurtenissen uit onze vaderlandse geschiedenis niet in de vergeethoek raken.
Want, ik herhaal het elk jaar, wie het verleden niet kent, kan onmogelijk met kennis van zaken het heden correct inschatten, laat staan de toekomst voorbereiden.
Op momenten zoals deze, dames en heren, willen wij in de eerste plaats de historische feiten van toen zo waarheidsgetrouw mogelijk in herinnering brengen. Door erover te lezen, door naar documentaires te kijken, maar vooral door er over te praten, bij voorkeur met hen die het allemaal hebben meegemaakt, als soldaat of als burger.
Ik citeer uit Gilbert Hubert zijn verhaal over duizend bommen en gasgranaten en twee Nobelprijzen : Honderd jaar geleden werd er voor het eerst op grote schaal gas ingezet als wapen in een oorlog.
Meteen stond Vlaanderen, en meer bepaald : Tielt en Ieper op de wereldkaart.
Andere landen zouden volgen, vandaag wordt het gaswapen zeker ingezet in de Syrische oorlog. Het is een bitter verhaal van menselijke ellende, van een behoorlijke succesvolle internationale strijd van verbod, maar ook een van twee Nobelprijzen.
De uitvinder van het gaswapen, die hiervoor een Nobelprijs kreeg in 1918, stond erbij een keek ernaar toen in Ieper de eerste gasaanval werd ingezet.
Het protocol van Geneve werd in 1925 getekend. Dit leidde tot een algemeen verbod in alle landen van chemische wapens.
Alle landen die dit verdrag hebben geratificeerd zijn automatisch lid van de organisatie voor verbod op chemische wapens. Het OPCW, deze vereniging kreeg bijna een eeuw later de Nobelprijs voor de vrede toegekend, omwille van haar inspanningen om chemische wapens uit te roeien.
Maar naast chemische wapens is er nog meer dat aan banden moet gelegd worden, bijv. landmijnen, clusterbommen en biologische wapens.
Kernwapens werden ten dele gekortwiekt.
Maar we botsen hier op een merkwaardige vaststelling. We verafschuwen het gebruik van chemische wapens, we zijn doodsbang van biologische wapens en we gaan er gemakshalve van uit dat kernwapens zo gevaarlijk zijn dat ze wel nooit weer zullen worden gebruikt.
Maar wat met de gewone wapens ? Het is zoals vloeken in de kerk.
Laten we dus zeker de strijd verderzetten tegen de chemische wapens en tegen ander soortgelijke wapens.
Maar laten we toch ook het einddoel voor ogen houden : NOOIT MEER OORLOG !
De laatste oudstrijders van WO I zijn ondertussen zo goed als allemaal gestorven; hier en daar zijn er nog enkele krasse 100 plussers die als kind de Grote Wereldoorlog hebben mee gemaakt. De jaren vorderen snel en ik merk dat ook het korps oudstrijders van de Tweede Wereldoorlog aan het slinken is, bij ons zo goed als elders.
Het is inderdaad hoog tijd om zoveel mogelijk getuigenissen van toen nu vast te leggen ten behoeve van de jongeren en de generaties na ons. En, geloof mij vrij, dames en heren, er zijn geen sterkere getuigenissen denkbaar dan van hen die de gruwel aan de lijve hebben ondervonden, of van hun kinderen die het uit eerste hand hebben vernomen.
Dat is hier in Hove niet anders.
En in één adem voegen wij eraan toe dat wij alles in het werk moeten stellen om zoiets nooit meer opnieuw te laten gebeuren.
Ik dank u voor uw aandacht.”
Bart Van Couwenberghe, wnd burgemeester Gemeente Hove
Foto’s (c) Gazet van Hove