Bij Belfius zien ze het niet zitten om mee op te draaien voor de vergoeding van de gedupeerde Arco-coöperanten. Volgens De Tijd rekent men bij Belfius op een verjaring van het dossier. Ondertussen is duidelijk dat de Europese Commissie wellicht neen zal zeggen tegen elke vergoeding die naar subsidies ruikt. De coöperanten wachten al lang op hun geld en zullen nog lang moeten wachten.
Heeft de CD&V met het Zomerakkoord een kat in een zak gekocht ? Het lijkt er steeds meer op. Even terug in de tijd : eind juli 2017 bereikt de federale regering een akkoord over een aantal heikele dossiers, zoals de effectentaks en de verlaging van de vennootschapsbelasting. Tegelijk werden maatregelen genomen om de arbeidsmarkt verder te flexibiliseren, zoals het uitbreiden van de flexijobs en een versoepeling van de regels voor nachtarbeid. Sociaaleconomische ingrepen die bij de CD&V vaak op verzet zijn gestuit.
Trouwe CD&V’ers
Maar uiteindelijk werden ze aanvaard in ruil voor een deal voor de Arco-coöperanten. Die verloren miljoenen – volgens sommige bronnen tot 1,6 miljard euro – bij het faillissement van Dexia, waarin Arco als financieel vehikel van de christelijke arbeidersbeweging had belegd. Ze hoopten vergoed te worden omdat ze zichzelf als spaarders beschouwden, terwijl ze eigenlijk, zonder het zelf goed te weten, beleggers waren. Dus vielen ze niet onder de staatsgarantie die het spaargeld beschermt wanneer een bank overkop gaat.
Maar omdat deze Arco-coöperanten trouwe kiezers zijn van de CD&V, heeft die partij er altijd voor gepleit om op zijn minst voor een gedeeltelijke financiële tegemoetkoming te zorgen. Bij elke regeringsonderhandeling sinds 2008 voerden de christendemocraten de druk op. Het laatste regeerakkoord voorzag in een regeling zonder in detail te treden.
Het zomerakkoord zorgde voor enige duidelijkheid. Er zou een fonds van 600 miljoen euro komen, waarmee de coöperanten deels terugbetaald kunnen worden. Een groot deel van het geld zou gevonden worden bij de privatisering van Belfius, het vroegere Dexia. Tot 400 miljoen euro zou er uit de privatisering worden gehaald om de coöperanten te vergoeden. De overige 200 miljoen zouden worden gehaald uit de vereffening van Arco en uit een bijdrage van Beweging.net, het vroegere ACW.
Bezwaren tegen vergoeding
Maar er werden al snel vragen gesteld bij de deal. Vanuit de Europese Commissie wordt nauw toegezien op de manier waarop die financiële regeling wordt afgehandeld. De kans is groot dat de regeling een njet krijgt vanuit het Berlaymontgebouw. Het principe is en blijft hetzelfde : waarom zijn de aandeelhouders van banken als Fortis en Dexia hun geld kwijt, terwijl een kleine groep rond Arco wel zou worden vergoed ?
Vorige week werd door een artikel in de zakenkrant De Tijd duidelijk dat er een nieuwe hindernis opduikt : de juridische procedures die hier al een hele tijd lopende zijn. 2.000 coöperanten zijn met de hulp van het advieskantoor Deminor en groep Arcopar Actieteam naar de rechtbank gestapt om hun gelijk te halen, aangezien de politiek maar bleef lanterfanten. Een eerste proces zou eind dit jaar worden gepleit, een tweede in 2021. Doel van de actiegroepen is onder andere via Belfius als opvolger van Dexia het verloren geld terugvorderen.
Maar de advocaten van Belfius zijn niet onder de indruk. Zij vinden dat de bank zich vroeger altijd verantwoordelijk heeft opgesteld. De fout ligt bij Arco, dat de beleggers verkeerd heeft ingelicht. Kortom : er is hier wel degelijk sprake van misleidende verkoop, maar die is enkel op het conto van de financiële bollebozen en Bacob-bankiers van de christelijke arbeidersbeweging te schrijven.
En dan is er nog een ander, veel belangrijker argument : de Belfius advocaten hopen in dit dossier op een verjaring. Die is volgens de advocaten al na vijf jaar ingetreden. Niet vijf jaar na de financiële crisis, maar vijf jaar na de intekening op de beleggingen die vaak uit de tweede helft van de jaren negentig dateren. Indien de rechtbank Belfius daarin volgt, komt er nooit meer een vergoeding voor de Arco-beleggers. Wellicht raakt het dossier op die manier nooit opgelost en kunnen de coöperanten maar tot één besluit komen : ze zijn hun geld definitief kwijt.
Angélique Vanderstraeten
In © ’t Pallieterke
Foto’s © Gazet van Hove.