Het verval van een kroonjuweel (en met reactie van Humo)
www.doorbraak.be – door Guido Lauwaert .
Bladen en zenders verhuizen van eigenaar sneller dan het Christus lukte uit de dood op te staan. Bleven journalisten tot eind vorige eeuw trouw aan hun blad of zender, vandaag is het een stoelendans geworden. En valt er vandaag iemand zonder stoel, vindt hij morgen wel een partij of instelling waar hij zijn praatje en maniertjes kwijt kan, tot hem een nieuwe stoel wordt aangeboden. Ideologie speelt geen rol meer. Wie gisteren felrood was is morgen hemelsblauw. Zelfs na de pensionering is men niet te beroerd om te shoppen in perscentra waar men in zijn beroepsleven op neerkeek.
Van Humoradio tot Humo
Een blad dat in de nabije toekomst flink in de belangstelling zou kunnen staan is Humo, in een ver verleden Humoradio, tot de televisie de radio verdrong en Jef Anthierens de naam halveerde. Na Jef werd zijn broer Karel de hoofdredacteur. Hij bouwde het blad uit dat we nu kennen. Guy Mortier verfijnde vorm en inhoud en bouwde Humo uit tot het importantste magazine van Vlaanderen. Na diens pensionering ging het snel bergaf. Bekwame hoofdredacteurs en journalisten, daar niet van, maar de kwaliteit was zo hoog geweest dat het nieuwe journaille daar altijd werd op afgerekend. Als lezers, kijkers een zender, blad minder vinden slaan ze altijd aan het shoppen.
Humo versus Knack
Bijkomende reden voor het verval van Humo : het speelde voornamelijk in op de markt van de televisie. Economie of politiek kwam er nauwelijks aan bod. Ook Kunst & Cultuur of mode kon hooguit een hoekje vinden. Wat niet het geval was met Knack. Dat verdeelde de nieuwswereld over wekelijks drie bladen. Elk blad had een eigen identiteit en die werd benadrukt door er zelfstandige uitgaven van te maken. Strategisch niet onbelangrijk. Drie voor de prijs van één, de mensen denken daar voordeel mee te doen. Het is bovendien handig. Eenmaal gearriveerd kreeg de heer des huizes Knack, de vrouw Knack Weekend en de edele kinderen Focus. Iedereen best tevreden.
De neergang
Met Humo ging het van kwaad naar erger
Met Humo ging het van kwaad naar erger. De oplage blijft dalen. Ooit ruim boven de 200.000 exemplaren, momenteel niet eens een kwart ervan. De neergang beïnvloedde de redacteurs en journalisten zo sterk dat hun poeier nat werd. De meesten onder hen niet meer durfden zeggen voor welk blad ze werkten. De eigenaars verkochten het blad. Het kwam in handen van de Persgroep die het ook al niet opnieuw rendabel wist te maken, welke hoofdredacteur [m/v] er zich ook mee bemoeide. De laatste zet was om het onder te brengen onder een hoofdredacteurschap met een dagblad uit dezelfde stal, De Morgen. De redacties van Humo en De Morgen gaan de krachten bundelen om, zoals dat op 8 maart laatstleden kond werd gemaakt, zowel het allerbeste digitale platform als de printversies – de papieren lezers, zoals dat tegenwoordig denigrerend heet – aan te bieden.
Wat staat te gebeuren
Humo blijft een instituut
Het is echter maar een tussenstap. De lezer mag zich niet rot schrikken. Humo blijft een instituut. Wat in de nabije toekomst staat te gebeuren is dat Humo als zelfstandig blad van de markt zal verdwijnen en tegen juni een wekelijkse bijlage van De Morgen wordt. Aan de juiste formule wordt momenteel flink gesleuteld. Dat is het scenario zoals het dezer dagen in de wandelgangen de ronde doet. Met de vraag aan de betreffende journalisten van de twee bladen om het niet aan de grote klok te hangen. Wat ze braaf doen; ze blijven van de klepel af. Hiermee een uitspraak van wijlen Johan Anthierens vergetend [of niet kennend] : ‘Als een journalist een nieuwsfeit verzwijgt is hij geen echte journalist. Hij heult dan met de vijand en niet met de lezer, zijn vriend.’
Wat nog niet vaststaat
Ontkent de directie en redactie dat Humo herleid wordt tot een bijlage van De Morgen, zal het enkel zijn om fakenews van dit artikel te maken. Het uitstel zal echter geen afstel zijn. Als het rumoer vergeten is zal alsnog geschieden wat al beslist is. Het enige wat nog niet vaststaat, is welke dag van de week Humo het pulpblad van De Morgen wordt. Woensdag lijkt te vroeg, maar die dag verschijnt Knack, met zijn voortreffelijk gemaakte en succesvolle Focus. Toen Knack uitpakte met een show- en televisiebijlage heeft de toenmalige directie van Humo beslist een dag eerder te verschijnen. Van woensdag werd het dinsdag. Liefst van al zou de huidige eigenaar Humo op vrijdag zien verschijnen. Net voor de nieuwe televisieweek begint.
Wordt vervolgd.
Reactie van Humo :
In het stuk ‘De toekomst van Humo’ op Doorbraak.be staan een hoop jammerlijke feitelijke fouten. We sommen de meest stuitende even op, zodat u de nodige correcties kan doorvoeren.
Fout 1 : ‘Economie of politiek kwam in Humo nauwelijks aan bod. Ook kunst & cultuur of mode kon hooguit een hoekje vinden.’
Humo was in Vlaanderen de pionier van het portretinterview. Wekelijks verschenen interviews met politici en economen, schrijvers en kunstenaars.
Fout 2 : ‘Een oplage van ooit 200.000 exemplaren, momenteel niet eens een kwart ervan.’
De meest recente CIM-cijfers leren dat Humo in 2017 139.000 exemplaren verkocht.
Fout 3 : ‘De Persgroep wist het blad niet opnieuw rendabel te maken.’
Humo heeft nog nooit verlies gemaakt, alle boekjaren waren rendabel. Ook in 2017, bij De Persgroep, werd een mooie winst geboekt.
Fout 4 : ‘Humo zal als zelfstandig blad van de markt verdwijnen en tegen juni een wekelijkse bijlage van De Morgen worden.’
Humo wordt in juni geen wekelijkse bijlage van De Morgen.
In 2017 verkocht Humo 139.000 exemplaren, De Morgen 51.000. Een eenvoudige rekensom leert dat het economische waanzin is een blad tot bijlage te maken van een krant die minder dan half zo groot is.
Fout 5 : ‘Toen Knack uitpakte met een show- en televisiebijlage heeft de directie van Humo beslist een dag eerder te verschijnen. Van woensdag werd het dinsdag.’
Humo is nooit op woensdag verschenen, de verschijningsdag is altijd dinsdag geweest.
Foto’s © Gazet van Hove.