Het VN immigratiepact druist in tegen liberaal programma én filosofie
29 november 2018 Karl Drabbe
Eén van de ijzeren wetten in de Belgische politiek is dat Vlaamse liberalen A zeggen voor de verkiezingen en B doen erna. Ene Guy Verhofstadt verhief die ondeugd zelfs tot kunst. Vandaag dreigt die wet zich opnieuw te herhalen, met de ‘enthousiaste’ steun van Open Vld aan het immigratiepact van Marrakesh.
Open grenzen Vld
De ideologische capitulatiedrang van Open Vld manifesteert zich op veel beleidsdomeinen, denk bijvoorbeeld aan de liquidatietaks onder Di Rupo, maar nergens is het erger gesteld dan op asiel en migratie. Zeker tijdens de lange en donkere jaren van Paars werd daar de ideologische kelk tot op de bodem leeggedronken. Toen bedankte de liberale partij haar centrumrechtse kiezers met twee massaregularisatiecampagnes en liet ze, als kers op de taart, de Belgische nationaliteit uithollen tot een vodje papier dat, bij wijze van spreken, kon worden afgehaald bij de slager om de hoek.
Het resultaat van zoveel visie laat zich raden : opeenvolgende nederlagen in 2003, 2007 en 2010. Tien zetels kwijt én het marktleiderschap.
Gesloten grenzen Vld
Dankzij haar no-nonsenseaanpak slaagde Maggie De Block erin om de reputatie van ‘Open Grenzen Vld’ om te vormen in ‘Gesloten Grenzen Vld’
Politiek gaat over het afbakenen van je electoraat en het gericht politiek cateren daarvoor. De leegloop bij de liberale partij kon dan ook slechts worden gestelpt met rechts beleid. Even leek het erop dat ze dat bij Open Vld ook effectief hadden ingezien. Dankzij haar no-nonsense-aanpak slaagde Maggie De Block erin om de reputatie van ‘Open Grenzen Vld’ om te vormen in ‘Gesloten Grenzen Vld’. Met succes, want een nederlaag die in de sterren geschreven stond werd zo afgewend. Sterker, voor het eerst sinds 1999 wón de Open Vld opnieuw kiezers. Een kleine 100.000 zelfs. Stuk voor stuk mensen die stemden voor een strikt en dus rechts migratiebeleid.
Wagenwijd Open grenzen VLD
Eigen aan ijzeren wetten, is evenwel dat er niet aan te ontsnappen valt. Ook nu niet. De ingebakken drang tot ideologische capitulatie blijkt simpelweg te sterk. Schouder aan schouder met PVDA en Groen verdedigt Open Vld vandaag hartstochtelijk het Marrakesh-immigratiepact. De vele kiezers die uit bewondering voor Mega Maggie een stem uitbrachten voor Open Vld, vloeken zich vandaag dan ook een ongeluk. En terecht, want het moet je maar overkomen. In 2014 op Open Vld stemmen voor een rechts migratiebeleid, om dan lijdzaam toe te zien hoe je stem misbruikt wordt voor een open-grenzen-feest in de Marokkaanse woestijn. Deerniswekkend is dat.
En het eigen programma dan ?
De hartstochtelijke liefde van Open Vld voor Marrakesh slaat veel waarnemers met verstomming. Elders in Europa vertonen liberale partijen immers vooral schroom. In Scandinavië en Nederland vinden liberalen Marrakesh een vervelende kiezel in de schoen. In Estland weigeren de liberalen zelfs te tekenen.
Daarenboven druist het pact op talloze vlakken lijnrecht in tegen het eigen migratieprogramma van Open Vld
Daarenboven druist het pact op talloze vlakken lijnrecht in tegen het eigen migratieprogramma van Open Vld. Denk aan het engagement om illegaal verblijf te depenaliseren, om gezinshereniging te versoepelen en om permanent objectieve regularisatiecriteria in de wet te schrijven. E tutti quanti, want dat is maar een bloemlezing. Geen spoor daarvan in het liberale verkiezingsprogramma van 2014. Wel verankerd in Marrakesh.
En de eigen filosofie dan ?
Nu leert de geschiedenis ons dat het belang van verkiezingsprogramma’s voor Open Vld altijd al relatief is geweest. Anders is het evenwel gesteld met de liberale principes. Die worden doorgaans wél goed bewaakt. Denk aan de vrijheid van meningsuiting en de gelijkheid van man en vrouw. Maar ook dáár vloekt Marrakesh keihard met het liberale geweten.
Zo pleit het pact uitdrukkelijk voor respect voor migrantenculturen. Eén en ander moet in de gezondheidszorg bijvoorbeeld leiden tot ‘cultuur-sensitieve’ dienstverlening. Klinkt onschuldig, tot de migrantencultuur in kwestie er seksistische gebruiken op na houdt. Kunnen moslimmannen in de toekomst eisen dat mannelijke artsen met hun handen van hun vrouw afblijven ? Even vragen aan Open Vld.
DDR achterna
En toch zal Open Vld het pact ‘enthousiast’ ondersteunen
Helemaal te gek voor woorden wordt de liberale steun aan Marrakesh wanneer we het beruchte ‘objectief 17’ onder de loep nemen. Deelnemende landen worden daarin geacht om actief ‘vorm te geven’ aan de publieke perceptie rond migratie, via beïnvloeding van de media, met als doel die perceptie ‘humaner en constructiever’ te maken. In regelrechte DDR-stijl pleit het pact voor overheidsopvoeding voor journalisten, voor ‘ethische standaarden’ in de journalistiek en, last but not least, voor het financieel droogleggen van media die aan die eisen niet willen voldoen. Anti-liberaler dan dat wordt het niet. En toch zal Open Vld het pact ‘enthousiast’ ondersteunen.
Kiezers hebben vleugels
Met haar rücksichtlose steun aan het Marrakesh-pact is Open Vld druk doende om de geloofwaardigheid die het had opgebouwd op vlak van migratie onder Maggie De Block argeloos te verkwanselen. Ik zeg dat als liberale flamingant zonder enig leedvermaak, want wij hebben een sterke Open Vld nodig, willen we ook na de verkiezingen het verschil kunnen maken. Maar het is nog niet te laat. Teken dat onzalige immigratiepact daarom niet, liberale vrienden. Ga niet naar Marrakesh. Laat iemand anders die valiezen dragen. Want niet alleen mensen hebben vleugels. Ook kiezers.
Karl Drabbe
Karl Drabbe is uitgever non-fictie bij Vrijdag en van Doorbraak Boeken. Hij is historicus en wereldreiziger en werkt al sinds 1993 mee aan Doorbraak.
Foto’s (c) Gazet van Hove.