De recente pamflettenrel van Ecolo brengt een pijnpunt van de partij in beeld. Om de ‘communautaire’ (lees : islamitische) stem aan te spreken gaan ze heel ver. In die mate dat bepaalde onderdelen van het partijprogramma maar beter in de luwte blijven. En dan krijg je op je kop omdat je het partijstandpunt nog eens uitdrukkelijk in de verf zet.

Het had een gewone campagnedag moeten worden. Wat kuieren op de markt, praatje slaan, het kiesvee naar de mond praten en het gepeupel alsnog een vlugschrift toestoppen. Onschuldig en ordinair, maar het draaide die ochtend anders uit voor Ecolo-parlementslid Zoé Genot.

Samen met collega Ahmed Mouhssin was ze op een Lakense markt een pamflet aan het uitdelen dat, het weze gezegd, het voordeel van de duidelijkheid had. Op een didactische manier belichtte het enkele standpunten van de partij. Het dragen van de hoofddoek op school en aan het loket ? Voor. Het vrij kiezen van een vakantiedag in functie van de eigen geloofsovertuiging ? Voor. Ritueel slachten zonder verdoving ? Voor. Nieuw is dit niet, maar de expliciete verwoording maakte de partijtop onwennig. Officieel heette het dat het pamflet niet goedgekeurd was door de bevoegde instanties, lees : de partijtop. In werkelijkheid is er iets heel anders aan de hand.

Oussama Atar

Laten we een kat een kat noemen. Als BDW een groen spookbeeld zoekt om zijn campagne te voeden, dan heeft hij aan die Zoé Genot een vette kluif. Sinds 20 jaar zit ze in het parlement voor de Franstalige groenen (eerst in de Kamer, sinds 2014 in het Brussels Parlement) waar ze zich rond de gebruikelijke linkse thema’s profileert. Vorig jaar werd ze nog opgepakt toen ze het militair domein van Kleine Brogel wou betreden, maar krasser is haar lobbywerk in 2010 om Oussama Atar uit een Iraakse cel vrij te krijgen. De man zat er zogezegd als hulpverlener, onschuldig en met terminale nierkanker opgesloten. Inmiddels is duidelijk dat hij vooral een wapenhandelaar was die een rechtstreekse rol speelde bij de aanslagen van Brussel en Parijs. Allah’s barmhartigheid zorgde voor een miraculeuze genezing, maar zijn geluk keerde toen hij in 2018 bij een Syrische luchtaanval omkwam. Soit, voor zo’n mensen neemt Genot het op. En voor het dragen van de hoofddoek, dat spreekt.

Nieuw electoraat

Wat is het meest ergerlijke ? Het standpunt, ooit wel wereldkundig gemaakt, maar bewust uit het 120 pagina’s lange programma voor deze verkiezingen gelaten ? Of de hypocrisie van de partijtop ? Ecolo worstelt met een wat moeizame relatie rond de zogenaamde communautaire stem. Het genereuze migratie- en naturalisatiebeleid van dit land heeft in Brussel een bijzonder electoraat gecreëerd. Duizenden kiezers die zweren bij halal, hoofddoek en Ramadan. En die worden duchtig naar de mond gepraat, ook al gebeurt dit met standpunten die intellectueel moeilijk verdedigbaar zijn.

Het idee van communautarisme, net als dat principe van laïcité, leeft meer in Franstalig België, rechtstreeks overgewaaid uit Parijs trouwens. Het past in een denkschema dat zo uit de Franse revolutie komt. Er is een neutrale staat en burgers, punt. Geen gemeenschappen en allerhande tussen-structuren, dat is dan weer meer Angelsaksisch. Maar inspelen op dat communautarisme is nu precies wat Ecolo doet.

Precedenten

De partij is niet aan haar proefstuk toe. Voormalig parlementslid Marie Nagy vertrok bij Ecolo (ze komt nu op voor Défi) omwille van de dubbelzinnigheid van de partij rond net die laïciteit. Ook voormalig RTBF-journalist Jean-Claude Defossé hekelde dit punt toen hij uit de politiek stapte. Het geval van Zoé Genot geeft hen vandaag gelijk. En moeten we nog herinneren aan het geval Gadaleta in Molenbeek ? Ook zij beging de fout de dingen iets te expliciet te benoemen, waardoor ze dit nieuwe electoraat wel eens tegen de haren zou kunnen strijken.

Tot slot, de terechte analyse van Luckas Vander Taelen : “Politieke partijen als de PS en in mindere mate Ecolo doen niets om die nieuwe Brusselaars onze democratische verworvenheden bij te brengen en verzwakken zo de progressieve krachten binnen de islam die voor een minder rigide geloof pleiten. Louter om electorale redenen worden principes opzij geschoven.”

© ’t Pallieterke

Foto’s © Gazet van Hove.