In de kranten konden we lezen dat staatssecretaris voor Maatschappelijke Integratie Philippe Courard (PS) een “spreidingsplan 42” heeft uitgewerkt. Daarin wordt vastgelegd hoeveel asielzoekers elke gemeente moet opvangen nu het netwerk van Fedasil en de lokale opvanginitiatieven (LOI’s) helemaal verzadigd zijn. Van de 7.443 asielzoekers waarvan sprake, moet Vlaanderen er 6.552 of 88 % opvangen, Wallonië amper 11 % en Brussel afgerond 1 %.

De kleine gemeente Hove moet volgens dit spreidingsplan meer asielzoekers opvangen dan de Waalse steden Namen, Luik, Charleroi, Arlon, Moeskroen, Andenne, Borgworm, La Louvière, Dinant, Thuin, enz …. Het valt ook op dat in de gemeenten waar de Waalse “jet-set” resideert (Yvoir, Profondeville, Hastière, …mooie gemeenten in de groene Maasvallei), er bijna geen enkele asielzoekers moeten worden opgevangen.

Hieruit kan men niet anders dan besluiten dat de parameters van die berekeningen bewust zo gekozen zijn dat bijna alle lasten op de rekening van Vlaanderen terecht komen. Die parameters zijn : aantal inwoners in de gemeente, aantal leefloners en steuntrekkers in de gemeente en gemiddeld belastbaar inkomen van de gemeente.

Heel wat Vlaamse steden en gemeenten zijn onaangenaam verrast door deze gang van zaken  waardoor hen, via het OCMW, een bijkomende maatschappelijke en financiële druk wordt opgelegd. Alleen al het feit dat de gevolgen van dit spreidingsplan eerstdaags besproken worden op de Conferentie van de Kempense burgemeesters bewijst dat de Vlaamse lokale besturen daar niet licht aan voorbij kunnen gaan. Ook de Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten (V.V.S.G.) protesteert. Zij is zelfs van oordeel dat de federale berekeningen fout zijn. De gemeente Maarkedal (Oost-Vlaanderen), waar het aantal toebedeelde asielzoekers is gestegen met 1.425 % (!), is al naar de Raad van State getrokken om dit aan te vechten. Vele burgemeesters slaan alarm in de pers.

De OCMW’s zijn verplicht de asielzoekers financieel bij te staan, maar de federale overheid betaalt vaak slechts een deel van die kosten terug. Bovendien dreigen er problemen wat betreft huisvesting. De eigen Vlaamse kansarmen dreigen uit de boot te vallen.

Een raming maken van de financiële gevolgen is niet eenvoudig, maar het begint bij gratis inburgeringscursussen, daarna sociale huisvesting, sociale leningen, extra inzet van personeel, huurwaarborgen, terugbetaling van ziektekosten, enz. De financiële gevolgen voor de Vlaamse steden en gemeenten en dus ook voor de gemeenten uit onze regio zijn dan ook bijzonder zwaar.

Een twintigtal OCMW’s uit de provincie Antwerpen wil de problemen die er zijn rond asielbeleid van de federale regering onder de aandacht brengen. Ze schreven een protestbrief. De Hovese OCMW-voorzitter, Gie Goyvaerts, bevestigt het probleem : “ Wij sturen de brief naar Fedasil om een overleg te vragen over de manier van werken. Wij begrijpen dat zij ook maar hun job doen, maar dit is verre van ideaal. Asielzoekers die bij Fedasil aankomen, worden vaak zonder enige uitleg over hun situatie met de trein naar de betreffende gemeente gestuurd. Ze worden aan hun lot overgelaten en in het beste geval komen ze terecht. Vaak worden ze ook na sluitingstijd van onze kantoren naar hier gestuurd, waardoor ze vaak in de koude moeten blijven staan. Ik vind dat onmenselijk” (Het Nieuwsblad, 17/12/2009).

In een aantal Vlaams-Brabantse gemeenten stemde de volledige gemeenteraad een motie om de Vlaamse regering aan te zetten om een belangenconflict in te roepen tegen dit spreidingsplan van staatssecretaris Courard. In Hove gebeurde dit niet omdat men eerst keek van wie het protest uitging.

In onze regio moet Edegem, Lint en Mortsel geen enkele asielzoeker opvangen, Boechout 5, Kontich 12 en Hove zo maar eventjes 39. De residentiële gemeente Schilde moet er 124 opvangen, Schoten 66 en Zoersel 58. We volgen dit dossier verder op.