Pensioensparen is ook vermogenswinst
www.doorbraak.be – door Daniël Walraeve .
Het debat over een vermogenswinstbelasting woedt al lang, maar wordt nooit echt inhoudelijk. Kijkt men dan niet alleen richting Marc Coucke ?
Hoeveel gaat zo een vermogenswinstbelasting opbrengen ? Hoeveel procent van de bevolking zal mee moeten betalen aan die vermogenswinstbelasting ? Wat zal het tarief zijn ? Welke uitzonderingen zullen er gelden ? Geen mens die het zeker weet. Nochtans domineert de discussie rond de vermogenswinstbelasting al weken het publieke debat. Gaat het alleen over aandelen ? Of gaat het om elke financiële meerwaarde die tot stand komt zonder arbeid ?
De retoriek van de voorstanders van een vermogenswinstbelasting is duidelijk : de lasten op winsten uit arbeid zijn te hoog en de lasten op winsten uit vermogen zijn te laag. Dat doet vermoeden dat het de voorstanders te doen is om álle winsten uit vermogen. Er wordt dan ook niet gesproken over een ‘aandelentaks’, wat nochtans beter zou bekken. Het gaat om ‘vermogenswinstbelasting’ : élke vermogenswinst. Maar verder blijft het bij slogans. Het gaat over ‘evenwichten’, ‘sterke schouders’, grote principes zoals ‘rechtvaardigheid’ en ook mijnheer Marc Coucke duikt veel op. Wie het fijne van de zaak wilt weten, blijft op zijn honger zitten.
Hoe komt het toch dat de voorstanders van een vermogenswinstbelasting niet schermen met een concreet uitgewerkt voorstel ? Grosso modo zijn daar twee redenen voor : draagvlak en draagvlak. Ten eerste zou een concreet voorstel onvermijdelijk onthullen dat het schijnbaar brede front van voorstanders verdeeld is over de modaliteiten van een vermogenswinstbelasting. Er is geen breed draagvlak als alle voorstanders eigenlijk iets anders bedoelen. Ten tweede zou een concreet voorstel rond een vermogenswinstbelasting ook het draagvlak bij het brede publiek ondergraven. Want een uitgewerkt plan zou onmiddellijk aan het licht brengen dat een vermogenswinstbelasting helemaal niet beperkt blijft tot de mythische ‘1%’.
{Iedereen inbegrepen}
Een vermogenswinstbelasting dreigt een hele grote groep gewone mensen te treffen. Dat wordt heel duidelijk als je beseft dat ook pensioensparen eigenlijk een vorm van vermogenswinst is. Er geldt natuurlijk een fiscaal voordeel voor pensioensparen, en het sparen zelf verloopt veelal via een pensioenspaarfonds – een beleggingsfonds. Bijna drie miljoen Belgen doet jaarlijks aan pensioensparen – niet echt die ‘1% van superrijken’. De socialistische vakbond ABVV stelde begin dit jaar al voor om het fiscaal voordeel voor pensioensparen af te schaffen. De sociaaldemocratische pensioenexpert Frank Vandenbroucke vindt dat we pensioensparen niet mogen beschouwen als een onderdeel van het pensioensysteem : het moet gewoon beschouwd worden als een vorm van sparen.
Het is niet duidelijk wie er voor CD&V allemaal {inbegrepen} is bij een eventuele vermogenswinstbelasting. Een interne werkgroep onder leiding van Kamerlid Eric Van Rompuy buigt zich momenteel over de vermogenswinstbelasting. Deze werkgroep lijkt echter vooral gericht op het zoeken naar een draagvlak (bij de coalitiepartners). Het is haast ondenkbaar dat CD&V nu nog moet nadenken over de precieze invulling van een vermogenswinstbelasting. De christendemocraten zouden toch niet wekenlang hun regeringscollega’s op de zenuwen werken zonder een duidelijk idee over welke vermogenswinstbelasting er nu moet komen ? Toch ?
Het debat over een vermogenswinstbelasting leeft duidelijk, maar na goed twee weken is het hoog tijd om kaarten op tafel te leggen : welke vermogenswinstbelasting moet er komen. En vooral : wie gaat dat betalen ?